Της Άννας Παχή
O Γιώργος Βογιατζάκης και ο Κώστας Μαυρουδής, δύο από τα μέλη των 30 milliAmpere , μιλούν στο iART για τον πρώτο τους δίσκο και την εμφάνισή τους στο ιστορικό «Kyttaro» την Παρασκευή, 16 Δεκεμβρίου, μαζί με τους «Kollektiva». Απολαύστε την πρώτη γεύση της συνέντευξης που θα ακολουθήσει..
Συστηθείτε παρακαλώ.
Γ. Β. Τους 30 milliAmpere αποτελούν οι Κώστας Μαυρουδής φωνητικά, Γιάννης Πίκος στα τύμπανα και στους στίχους, Νίκος Κανδύλας στο μπάσο και εγώ, Γιώργος Βογιατζάκης στην κιθάρα.
Πότε ιδρύθηκε το γκρουπ;
Γ.Β. Περάσαμε από διάφορες φάσεις σύνθεσης. Μεταξύ 2012 – 2013 κάναμε ένα demo τριών κομματιών που με κάποιες αλλαγές συμπεριλαμβάνονται στον καινούριο δίσκο. Μετά από αυτό το demo προσχώρησε στο γκρουπ ο Κώστας. Και προχωράμε.
Κ.Μ. Συναντηθήκαμε, άκουσα τη δουλειά τους, μου άρεσε, όπως και το concept. Δεν τους ήξερα από πριν. Οι 30 milliAmpere είναι ουσιαστικά «παιδί» του Γιώργου και του Γιάννη. Από εκείνους άρχισαν όλα.
Πότε ξεκίνησε η δημιουργία του δίσκου;
Κ.Μ. Τα τρία κομμάτια γράφτηκαν το 2013 και τα δυο επόμενα χρόνια ολοκληρώθηκαν και τα υπόλοιπα εφτά. Οι συνθέσεις είναι εξ’ ολοκλήρου του Γιώργου κι όχι επειδή είναι μπροστά, αλλά πρέπει να πω ότι είναι εξαιρετικός συνθέτης.
Ποιο είναι το είδος που παίζετε;
Κ.Μ. Δε νομίζω πως μπορούμε να κατηγοριοποιηθούμε απόλυτα. Μπαίνουμε κάτω από τη γενικότερη ομπρέλα της hard ροκ αλλά θα μπορούσε κάποιος να μας χαρακτηρίσει stoner.
Γ.Β. Stoner είναι ένα ροκ ύφος επηρεασμένο αρκετά από τον Αμερικάνικο Νότο αλλά έχουμε ενσωματώσει κι άλλα στοιχεία στη μουσική μας τα οποία είναι διάχυτα, όπως το blues rock, η ψυχεδέλεια, το funky…
Είναι περισσότερο θέμα έμπνευσης; Δεν υπάρχουν στεγανά.
Κ.Μ. Κάθε ένας μας ακούει διαφορετικά πράγματα. Προσωπικά ακούω κλασικό ροκ. Ο Γιώργος έχει ακούσματα από soul, jazz. Ο Γιάννης ακούει πολύ αμερικάνικο hard rock. Ο Νίκος πάλι είναι του ελληνικού κι εγγλέζικου ροκ. Μέσα από αυτό το πάντρεμα βγαίνει ένα αποτέλεσμα το οποίο έχει όλα αυτά τα στοιχεία. Ο ήχος όμως, και γενικότερα ο τρόπος που στήνουμε αυτή τη δουλειά είναι ο new alternative stoner.
Ξέρω ότι κάνετε κάμποσα λάιβ.
Γ.Β. Το άμεσο είναι αυτό που θα γίνει στις 16 Δεκεμβρίου, στο «Kyttaro», όπου είμαστε καλεσμένοι των «Kollektiva», συγκρότημα με ιστορία στο χώρο. Εκτός από εμάς, θα εμφανιστούν άλλα δυο συγκροτήματα του ελληνόφωνου ροκ. Η ιδέα των «Kollektiva», πέρα από το να παρουσιάσουν τον καινούριο δίσκο τους, είναι να «σπάσει» κατά κάποιον τρόπο, ο διαχωρισμός που υπάρχει μεταξύ ελληνόφωνου και αγγλόφωνου ροκ γκρουπ, στην Ελλάδα. Βλέπεις live με ελληνόφωνα ή αγγλόφωνα συγκροτήματα, αλλά όχι και τα δυο μαζί. Στο λάιβ που θα γίνει στο «Kyttaro», έχουμε την τιμή και τη χαρά να εμφανιστούμε εκτός από τους «Kollektiva», μαζί με τα ελληνόφωνα γκρουπ «9mm» & «Altera Vita». Η πρόθεση είναι να σπάσει αυτός ο διαχωρισμός και χαιρόμαστε που συμμετέχουμε σε αυτήν τη διαδικασία.
Κ.Μ. Ίσως, στο χώρο αυτόν, να είναι η πρώτη φορά που γίνεται τέτοιο εγχείρημα. Θεματικά δεν έχουμε μεγάλες διαφορές απλά εκείνοι εκφράζονται στα ελληνικά, εμείς στα αγγλικά. Υπάρχει η πεποίθηση πως το κοινό, όπως και τα γκρουπ που εκφράζονται στη μια ή την άλλη γλώσσα, δε θα δεχτούν κάτι διαφορετικό. Σίγουρα υπάρχει μια δόση αλήθειας σε αυτό. Κάποιοι πιστεύουν πως τα ελληνικά δεν μπορούν να αποδώσουν στη ροκ, όπως π.χ. το oh baby, πώς να το πεις στα ελληνικά; Πιο εύκολα ένα ελληνικό αγγλόφωνο κοινό θα ακούσει ελληνικό στίχο, παρά το αντίθετο. Υπάρχουν αυτά τα στεγανά και οι διαχωρισμοί. Αυτό προσπαθούν να αλλάξουν οι «Kollektiva».
Πείτε μας για τον πρώτο σας δίσκο που κυκλοφόρησε πρόσφατα.
Γ.Β. Λέγεται «Gun in my head», που σημαίνει «όπλο μέσα στο κεφάλι μου», όχι «στο κεφάλι μου ή στο κεφάλι κάποιου». Έχει μια άλλου είδους επιθετικότητα, μια άλλου είδους σημασία. Περιέχει δέκα τραγούδια και ηχογραφήθηκε στο στούντιο των «Kollektiva» με τους οποίους υπάρχει και φιλική σχέση. Μάλιστα το μέλος τους, Γιώργος Θεοφάνους συνεργάστηκε μαζί μας στην παραγωγή.
Κ.Μ. Η μουσική είναι του Γιώργου, οι στίχοι του Γιάννη Τίκου. Η θεματική του κυμαίνεται από τον έρωτα μέχρι την πολιτική. Γράψαμε ότι μας εκφράζει. Ο τίτλος ανήκει στον τίτλο ενός από τα τραγούδια. Θα μπορούσε να σημαίνει κάτι επαναστατικό, υπάρχουν τέτοια στοιχεία στο δίσκο, όπως στο τραγούδι «Spit», για το οποίο υπάρχει βίντεο κλιπ στο youtube, ή το «Social Control». Περιγράφεται η γενικότερη κατάσταση στην Ελλάδα και το μήνυμα που προσπαθούμε να περάσουμε είναι «ξυπνάτε, φτάνει πια».
Το ακούω πολύ συχνά αυτό τελευταία, αλλά δε μας βλέπω ζωηρούς.
Κ.Μ. Είναι η εποχή της τεχνολογίας όπου όλοι είναι επαναστάτες του πληκτρολογίου και του καναπέ. Δεν ξέρω πως μπορεί να διορθωθεί αυτό. Ίσως κάποιος θα πρέπει να κατεβάσει το γενικό, να γυρίσουμε λίγο σε προηγούμενες δεκαετίες, όταν δεν υπήρχαν αυτά και η εμπλοκή ήταν προσωπική. Μας έχουν κοιμίσει, με τη δική μας ανοχή βέβαια, κι εμείς ήμασταν βολεμένοι.
Γ.Β. Τα τελευταία τριάντα χρόνια ζούμε στην εποχή της ατομικότητας. Το όραμα που υπάρχει είναι ατομικό, όχι συλλογικό, όπως ήταν το ’50 ή το ’60 και το ’70. Τότε ήταν όλοι μαζί, για κάτι.
Ραντεβού με τους 30 milliAmpere στο «Kyttaro», την Παρασκευή, 16 Δεκεμβρίου.
Διεύθυνση: Ηπείρου 48, Αθήνα
Έναρξη: 20:00 μ.μ.