Ομολογουμένως ταλαντούχα, σίγουρα δυναμική και βεβαίως γοητευτική. Η Αντιγόνη Δρακουλάκη έχει τη στόφα του ηθοποιού παλαιότερων γενιών καθώς η ύπαρξή της είναι δομημένη με αυτή της υποκριτικής τέχνης από τα παιδικά της χρόνια. Στο iART μιλά περί τέχνης και όχι μόνο!
Τι είναι για εσάς ο χώρος της υποκριτικής; Θα μπορούσατε να είστε ευτυχισμένη μακριά του;
Έχει τόσο πολύ συναφθεί με τη ζωή μου που νομίζω ότι δεν μπορώ να τον αποκλείσω από αυτή. Μπήκα σε αυτό το χώρο πάρα πολύ μικρή, από την τετάρτη δημοτικού σε θεατρικό εργαστήρι εκτός σχολείου. Έχω δει τη ζωή μου μέσα από αυτό το χώρο. Είναι μία φυσική κατάσταση για μένα. Ούτε μια στιγμή δεν βαριέσαι και δεν απελπίζεσαι. Ο χώρος αυτός έχει μια μαγεία και μια φιλοσοφία. Ξεκίνησα από βαθιά ανθρώπινη εμβάθυνση και ακόμα κρατάω αυτές τις γραμμές. Φυσικά ενέχει μια σκληρότητα και τομή στα πράγματα και στην αλήθεια, που επίσης μεγαλώνοντας αυτό με ενδιαφέρει.
Θέατρο, τηλεόραση: Τι ρόλο έχει το καθένα στη ζωή σας;
Και το ένα και το άλλο ήρθαν από μόνα τους χωρίς να προετοιμάσω-επιδιώξω κάτι. Το καθένα έχει άλλη μαγεία. Η τηλεόραση λόγω των τεχνικών μέσων έχει ένα δικό της κώδικα. Το σινεμά που με ενδιέφερε πάντα, δεν το έχω δοκιμάσει ακόμα αλλά εύχομαι και το ελπίζω να μου συμβεί. Στο θέατρο ξεκουράζεται η ψυχή σου από την αρχή έως το τέλος της διαδικασίας.
Στην οικογένειά σας προστέθηκε νέο μέλος! Πως αισθάνεστε; Ποια τα συναισθήματα που βιώνετε;
Είναι καθαρή ευτυχία να μπορείς να δημιουργήσεις εσύ έναν άνθρωπο. Αυτό που επιδιώκω είναι να προσαρμοστεί μέσα στους δικούς μας ρυθμούς και ζωή χωρίς να εξιδανικεύσω τίποτα και να παραμυθιάσω κανέναν. Είναι τόσο τρυφερό αυτό το πλάσμα που μου έχει δώσει άλλη γλύκα και αισιοδοξία για τη ζωή. Πάνω που η κρίση άρχισε να μας σκληραίνει και να μας βαραίνει αυτό το πλάσμα μου δημιούργησε μια άλλη ανάταση.
Σας αγχώνει ο συνδυασμός οικογένειας-δουλειάς ως νέα μαμά;
Είναι λίγο δύσκολος πρέπει να το οργανώσεις, να το προσαρμόσεις, να σκεφτείς και να προβλέψεις τις καταστάσεις αλλά όλα γίνονται. Μπήκα πολύ γρήγορα στη δουλειά και πρέπει να πω ότι υπήρχαν κάποιες αναγνώσεις του θεατρικού έργου Κυμβελίνος πριν καν γίνει σαράντα ημερών το παιδί και οι πρόβες όταν ήταν σχεδόν ενός μηνός. Πολύ γρήγορα για όλους μας. Φυσικά υπάρχει κάποιο κόστος και κάποια έξτρα κούραση αλλά γίνεται.
Πιστεύετε ότι θα γίνετε η κλασσική ελληνίδα μάνα;
Δεν ξέρω, φοβάμαι πως ναι. Αυτό που κατηγορώ το φοβάμαι πως θα γίνει. Είναι φοβερό όταν βλέπεις το παιδί σου πόσο τρυφερό, ευάλωτο και εξαρτώμενο είναι από σένα σου δίνει μια απίστευτη ευτυχία αλλά και αγωνία την ίδια στιγμή.
Ποια τα επαγγελματικά σας σχέδια;
Είμαι στην θεατρική παράσταση Κυμβελίνος του Ουίλιαμ Σαίξπηρ στο θέατρο Εξαρχείων. Η ιδέα προέκυψε πριν γεννήσω, είναι μια συνεργασία που τη σκεφτόμασταν και την επιδιώκαμε με τον Αλέξανδρο Κοέν χρόνια και τώρα συνέπεσαν οι καταστάσεις και οι συγκυρίες και είπα να το δοκιμάσω να δω αν θα τα καταφέρω και θα μπορώ. Θα ήθελα να είμαι σε μία ροή, αλλά αυτά είναι και λίγο τυχερά στις συνθήκες που ζούμε και πρέπει να κάνεις το σταυρό σου αν θα σου συμβεί, έτσι όπως έχουμε γίνει.
Πείτε μας λίγα λόγια για το ρόλο σας;
Ο Κυμβελίνος είναι ένα άγνωστο έργο του Σαίξπηρ και κατ’ επέκταση η Ιννογένη είναι μια ηρωίδα μυστήρια. Κατά τη γνώμη μου μέσα της η Ιννογένη εμπεριέχει πολλές ηρωίδες του Σαίξπηρ όπως την Ιουλιέτα, την Κατερίνα, τη Βιόλα και άλλες. Νομίζω ότι ο Σαίξπηρ σαρκάζει και απομυθοποιεί τα πράγματα και τις καταστάσεις, έχει έναν κυνισμό και μια ειρωνική διάθεση για τη ζωή που μου αρέσει πάρα πολύ. Απομυθοποιεί τον πρώτο έρωτα της Ιουλιέτας, απομυθοποιεί την περιπετειώδη αγωνία να βρει τον αγαπημένο της γιατί ανακαλύπτει άλλα πράγματα. Ιννογένη σημαίνει αθώα, ξεκινά αθώα και καταλήγει ενήλικη πια με μια περίεργη γνώση που η περιπέτεια και ο πόνος στη ζωή της έχει προσδώσει. Όμως αισιοδοξείς παρόλα αυτά στο τέλος. Είναι ένα σκοτεινό παραμύθι με αίσιο τέλος. Είναι λίγο εφιαλτικό αυτό που ζει αλλά στο τέλος παραμένει με τον αγαπημένο της χωρίς να είναι αυτό που είχε φανταστεί.
Ποια η γνώμη σας για την τηλεόραση και το επίπεδο των παραγωγών;
Ήμουν νομίζω στην τελευταία καλή περίοδο της τηλεόρασης. Κάποιες ευκαιρίες που υπήρξαν μέσα στην κρίση ήταν απλώς για να υπάρχει μια παραγωγή. Πιστεύω ότι ο άνθρωπος πρέπει να δημιουργεί κάτι από το να μην δημιουργεί τίποτα. Εγώ χαίρομαι που σε μία τόσο απογοητευτική κατάσταση με ρήξη των αξιών βλέπω να δημιουργούνται πράγματα στην τηλεόραση. Χαίρομαι που οι συνάδελφοί μου δουλεύουν και κάποιοι σκηνοθέτες τολμούν και δημιουργούν παραγωγές. Δίνει ελπίδα και μακάρι να συνεχίσει και να σταθεί αυτό. Δύο πράγματα που πρόλαβα λίγο και είδα στην τηλεόραση για τους συναδέλφους μου είναι ο «Αστέρας Ραχούλας» που έχει πολύ ωραία εικόνα και σενάριο και «η λέξη που δεν λες» που είναι εξαιρετικό. Με έκαναν να θέλω να τα δω.
Έχετε κάποιον ρόλο που αποτελεί για εσάς στόχο;
Πολλοί είναι οι ρόλοι που αγαπάς και ονειρεύεσαι πάντα, το πιο σημαντικό όμως για μένα είναι οι συνεργασίες. Η ανταλλαγή στο τραπέζι πριν, αυτό είναι το πιο γοητευτικό που κάνει τον κάθε ρόλο ποίηση και μαγεία. Κάθε έργο μεταλλάσσεται ανάλογα με την ανθρώπινη χημεία που υπάρχει.
Σκεφτήκατε ποτέ το ενδεχόμενο καριέρας εκτός συνόρων;
Δεν το σκέφτηκα όταν έπρεπε, τώρα πια είναι αργά. Θα ήθελα πάρα πολύ κάποια χρόνια πριν να είχα φύγει. Αν τελείωνα τώρα τη σχολή θα το έκανα οπωσδήποτε, είναι απογοητευτικό αυτό που συμβαίνει εδώ με αυτή την κατάσταση. Αλλά πρέπει να είσαι πολύ καλός γνώστης της γλώσσας της χώρας που θα πας, έχει κάποιο κόστος για τον ηθοποιό.
Τι δεν ανέχεστε στη ζωή σας;
Την αγένεια δεν την αντέχω με τίποτα. Ενέχει πολλά πράγματα μέσα της όπως το κόμπλεξ, την έλλειψη παιδείας.
Ποιες οι στιγμές απόλαυσης στη ζωή σας;
Είναι κάτι στιγμούλες που μας χαράζουν και τις κουβαλάμε χρόνια κάτι ματιές, χαμόγελα, αγγίγματα, συνεννοήσεις πνευματικές χωρίς λόγια που καταλαβαίνεις ότι είσαι στο ίδιο μήκος κύματος με κάποιους ανθρώπους. Αυτό είναι όλη η ουσία, είναι εγκάρδια νεύματα που καθορίζουν τη ζωή μας.
Σας αγχώνει η κοινωνική-πολιτική κατάσταση της χώρας;
Με εξαγριώνει βασικά και με θυμώνει πάρα πολύ το ότι δεν μπορώ να απαλλαγώ από αυτή, όπως θα το ήθελα. Πιστεύω ότι σαφέστατα θα αλλάξει κάποια στιγμή. Το θέμα είναι να μην μας πεθάνει εντελώς η όλη κατάσταση. Για αυτό το λόγο χρειάζεται να είμαστε κοντά στον πυρήνα μας και να προσπαθούμε για αυτό.
Πλέον οι σχέσεις των ανθρώπων έχουν χάσει την αξία που είχαν κάποτε ή η κρίση βοήθησε στον επαναπροσδιορισμό;
Πιστεύω ότι η κρίση βοήθησε στο να επανέλθουμε πιο κοντά στον εαυτό μας και στην ουσία. Μας ανάγκασε να φύγει όλο αυτό το σκουπιδαριό της πολυτέλειας που είχαμε και των brands που βγήκαν σαν φλοιοί από ένα κρεμμύδι. Μαζί με αυτό βγήκε η ουσία του καθενός μας η ουσιαστική εικόνα, μυρωδιά του καθενός μας.