gefyra

Της Άννας Παχή

Η Ασημίνα μένει σε ένα παραθαλάσσιο χωριό και σκέφτηκα πως θα της άρεσε να μιλήσει στο iART για αυτά που της αρέσουν και αυτά που την προβληματίζουν. Αποδείχτηκε πως είχε πολλά πράγματα να πει. Απολαύστε την.

Ασημίνα, πόσων ετών είσαι;

Είμαι δέκα χρονών και φέτος θα πάω στην Πέμπτη Δημοτικού.

Πως σου φαίνεται το σχολείο μέχρι στιγμής;

Μου αρέσει πάρα πολύ. Όταν έχουμε σχολείο διαβάζω, γράφω, έχω πράγματα να κάνω. Τα αγαπημένα μου μαθήματα είναι τα Μαθηματικά και η Ιστορία.

Πρόκειται για δυο τελείως διαφορετικά πράγματα. Γιατί σου αρέσουν;

Τα Μαθηματικά, γιατί μαθαίνω να κάνω πράξεις, καταλαβαίνω τους αριθμούς καλύτερα και ξέρω πως θα μου χρησιμεύσουν πάρα πολύ στη ζωή μου. Η Ιστορία μου αρέσει γιατί μαθαίνω για τον τόπο που ζω και φέτος θα μάθω για τα Βυζαντινά χρόνια. Μαθαίνω επίσης και για άλλους τόπους.

Γενικά, πως τα πας με το σχολείο;

Από ότι λέει η δασκάλα μου στη μαμά, πολύ καλά. Είμαι πάρα πολύ καλή στα Μαθηματικά.

Που μένεις;

Μένω στο Αντίρριο και το σπίτι μου είναι δίπλα ακριβώς στο σχολείο και το γήπεδο. Οπότε ξυπνάω λίγο πιο αργά από τους άλλους για να πάω. Το Αντίρριο έχει θάλασσα αλλά και βουνό. Είναι δυτικά, απέναντι από την Πάτρα κι ανάμεσα υπάρχει ο Πατραϊκός Κόλπος. Μου αρέσει πολύ εδώ, έχω θάλασσα και είναι πολύ βολικό τα καλοκαίρια, όπως το χειμώνα είναι βολικό που μένω δίπλα στο σχολείο.

Πες μας λίγα πράγματα για τις παρέες σου εδώ.

Την καλύτερή μου φίλη τη λένε Μαργαρίτα, είναι συμμαθήτριά μου. Ταιριάζουμε πάρα πολύ. Ακόμα κι όταν τσακωνόμαστε, συζητάμε και τα βρίσκουμε. Αλλά και με τα άλλα παιδιά, όταν δεν έχουμε σχολείο, βγαίνουμε στη γειτονιά μας  και παίζουμε, ή πηγαίνουμε στο Τρίγωνο, την πλατεία του χωριού. Κάποια πηγαίνουν για ψάρεμα, ή στους κήπους που έχουν οι γονείς τους. Στο Τρίγωνο γίνονται και εκδηλώσεις, έχει κούνιες, παίζουμε ποδόσφαιρο, περνάμε εκεί τον ελεύθερο χρόνο μας.

Τι είδους εκδηλώσεις;

Ο σύλλογος χορού που πηγαίνω κάνει διάφορα πράγματα εκεί, ο Σύλλογος Φίλων Φιλαρμονικής Αντιρρίου “Ο Απόλλων”…

Ποιούς χορούς μαθαίνεις;

Παραδοσιακούς, ελληνικούς και από άλλες χώρες και λάτιν που μου αρέσει πολύ. Από τους παραδοσιακούς έχω μάθει πάρα πολλούς, δε θυμάμαι καν τα ονόματα αυτήν τη στιγμή. Μου έχουν μείνει όμως οι κρητικοί χοροί που μάθαμε σε ένα Φεστιβάλ που έκαναν τα Εκπαιδευτήρια Πάνου στη Ναύπακτο. Ήταν πολύ δύσκολοι, είχαμε και στολές που μας δυσκόλευαν πιο πολύ γιατί δεν είχαμε κάνει καμία πρόβα με αυτές και δεν ξέραμε πως να κινηθούμε. Αλλά το πήγαμε πολύ ωραία.

Σου αρέσει ο χορός;

Ναι, πάρα πολύ. Η δασκάλα μου λέει ότι βρίσκω το ρυθμό ενός τραγουδιού κατευθείαν και μαθαίνω τα βήματα γρήγορα. Θα ήθελα να ασχοληθώ περισσότερο με το χορό. Πήγαινα και τέσσερα χρόνια μπαλέτο, ήταν αρκετά δύσκολο. Όταν ήμουν πιο μικρή έκανα και σπαγγάτο, τώρα δε μπορώ να το κάνω γιατί έχω καιρό να πάω. Τότε ήμουν μικρούλα και πιο ευλύγιστη. Μου αρέσει ακόμα όμως. Και το μπαλέτο και το λάτιν και φυσικά τα παραδοσιακά, γιατί μαθαίνω τους χορούς του τόπου μου.

Ασχολείσαι καθόλου με το θέατρο;

Θα μου άρεσε, απλά εδώ δεν έχει. Όμως, στη γειτονιά κάνουμε κάποια σκετσάκια. Αποφασίζουμε όλοι μαζί να κάνουμε αυτά τα σκετσάκια, καλούμε παιδιά και από άλλες γειτονιές και τα δείχνουμε.

Τι νομίζεις πως λείπει από το Αντίρριο;

Κολυμβητήριο. Το χειμώνα δε μπορούμε να κάνουμε μπάνιο στη θάλασσα και θα ήθελα ένα κολυμβητήριο γιατί μου αρέσει πάρα πολύ το κολύμπι. Όταν είμαι στη θάλασσα δε θέλω να βγαίνω από το νερό. Κολυμπάω, κάνω βουτιές, παίζω με φίλους… Αν συναντήσω τη Μαργαρίτα και έχουμε τις μάσκες μας, βουτάμε και χαιρετιόμαστε κάτω από το νερό.

Αγαπάς το χωριό σου; Δε θα ήθελες να φύγεις, να πας σε μια μεγαλύτερη πόλη;

Το αγαπάω πολύ αλλά θα ήθελα να γνωρίσω και τον κόσμο. Να κάνω ταξίδια, να είμαι πολυταξιδεμένη με κάποιον τρόπο, όταν φτάσω εβδομήντα χρονών. Δεν ξέρω ακριβώς τι υπάρχει στον κόσμο, ξέρω όμως ότι σε κάποιες χώρες υπάρχει ο πόλεμος, που δεν έχουμε εδώ. Κι εύχομαι να μην υπάρξει ποτέ και να σταματήσει κι εκεί.

Ασημίνα, έχεις αδέρφια;

Ναι, έχω τρία μεγαλύτερα, αγόρια.

Πως είναι η ζωή με τρία μεγαλύτερα αγόρια στο σπίτι;

Εντάξει, είναι λίγο περίεργη γιατί ο ένας θα ξυπνάει, ο άλλος θα γυρνάει από τη μπάλα.. Ο Μάριος παίζει μπάσκετ και ο Κωνσταντίνος και ο Χρήστος, ποδόσφαιρο. Παίζω κι εγώ μπάσκετ. Οπότε η μαμά έχει πολλή φασίνα με τα λερωμένα μας πόδια. Είναι δύσκολο, ειδικά όταν γυρνάνε από τις βόλτες τους και με ξυπνάνε.

Είναι πολύ μεγαλύτεροι από σένα;

Ναι, να φανταστείς, ο Κωνσταντίνος είναι δέκα χρόνια μεγαλύτερός μου.

Τα πάτε καλά;

Ναι! Έχουμε και τους τσακωμούς μας αλλά δεν είναι και πολύ σοβαροί. Αγάπη χωρίς πείσματα δεν έχει νοστιμάδα.

Σε βοηθάνε στα μαθήματά σου;

Πάρα πολύ, ειδικά ο Μάριος με βοηθάει πιο πολύ από όλους, αλλά και ο Χρήστος, που είναι η διάνοια του σπιτιού στα Μαθηματικά. Ο Μάριος με βοηθά πολύ και στη ζωγραφική. Όλοι με βοηθούν, και η μαμά μου και ο μπαμπάς μου, όταν είναι εδώ.

Που βρίσκεται ο μπαμπάς σου;

Είναι στη Γερμανία, δουλεύει εκεί.

Σου λείπει;

Πάρα πολύ αλλά δεν του το λέω γιατί δε θέλω να τον στενοχωρώ και να του κάνω πιο έντονο τον πόνο του που είναι μακριά. Έρχεται όμως και μας βλέπει. Περνάμε πολύ ωραία τότε. Πηγαίνουμε βόλτες, σε εκδηλώσεις που είναι πιο μακριά από εδώ και δε μπορούμε να πάμε με τα πόδια εμείς, κάνουμε διάφορα πράγματα.

Πως είναι το καλοκαίρι σου μέχρι τώρα;

Πολύ ωραίο! Τον Ιούλιο πήγα κατασκήνωση και μου άρεσε πολύ. Η κατασκήνωση είναι στην Κάτω Βασιλική. Πήγαινε κι ο αδερφός μου ο Κωνσταντίνος εκεί. Οι Πατέρες που είναι στην κατασκήνωση μας αγαπούν σα να είναι η οικογένειά μας.

Πως περνούσε η μέρα σου;

Ξυπνάγαμε στις οχτώ. Φροντίζαμε την κατασκήνωση, πηγαίναμε για μπάνιο και παίζαμε σε ομάδες, κυρίως το απόγευμα. Κάναμε πρωταθληματάκια στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ για να δούμε στο τέλος, ποιά ομάδα θα βγει πρώτη. Φέτος κέρδισε η έβδομη ομάδα, εγώ ήμουν στην έκτη, αλλά το κερδίσαμε πέρσι. Το έπαθλο ήταν ένα κύπελλο. Όταν το κερδίσαμε, το αφιερώσαμε στην ομαδάρχισσά μας. Τα είχε αναλάβει σχεδόν όλα, τον ήχο, τα φώτα, τον προτζέκτορα, τους ανεμιστήρες, είχε αναλάβει πάρα πολλά.

Με το Ίντερνετ ασχολείσαι;

Ναι. Βλέπω βιντεάκια στο youtube, παιδικές σειρές, παίζω παιχνίδια.

Τι μουσική ακούς;

Ακούω τα πάντα, Ο Μάριος ακούει ροκ κι όταν είμαι μαζί του ακούω κι εγώ. Μου αρέσει και η λαϊκή μουσική, ακούω και δημοτικά, όταν πηγαίνουμε σε πανηγύρια με το μπαμπά.

Έχεις σκεφτεί καθόλου με τι θα ήθελες να ασχοληθείς στο μέλλον;

Ναι. Θα ήθελα να γίνω αρχιτέκτονας. Έχω ένα τετράδιο που ζωγραφίζω σπίτια κι από ότι μου έχει πει ο Μάριος που ασχολείται με τη ζωγραφική, τα κάνω πολύ ωραία.

Θα ήθελες να μείνεις στο σχέδιο ή και να χτίσεις κάτι;

Δεν το έχω σκεφτεί τόσο πολύ. Απλά έχω πει ότι θέλω να γίνω αρχιτέκτονας. Στο μέλλον δεν ξέρω αν θα αλλάξω γνώμη.

Ποιό είναι το αγαπημένο σου φαγητό;

Το σουφλέ και η καρμπονάρα γιατί είμαι λάτρης του τυριού και του κρέατος, οπότε είναι ένας υπέροχος συνδυασμός. Προτιμώ το σουφλέ από την πίτσα.

Μαγειρεύει καλά η μαμά σου;

Πάρα πολύ καλά!!! Δε φαίνεται; (χαϊδεύει την κοιλίτσα της).

Νομίζω πως έχεις κι ένα σκυλάκι.

Τη λένε Λάρα. Τη βρήκε και την έφερε στο σπίτι ο Χρήστος. Από τότε έμεινε μαζί μας και την αγαπάμε πολύ, ακόμη και η μαμά, ο μπαμπάς και η γιαγιά που δεν ήθελαν στην αρχή το σκυλάκι.

Η γιαγιά μένει μαζί σας;

Ναι, έχει δικό της σπίτι πάνω από μας. Λένε, πως την αγαπάω πολύ επειδή έχω το ίδιο όνομα με εκείνη. Της έχω αδυναμία και το ξέρει.

Αν θα μπορούσες να στείλεις ένα μήνυμα στα παιδιά που μένουν στην Αθήνα και τώρα το καλοκαίρι αναγκάζονται να βρίσκονται μέσα στα διαμερίσματα, τι θα τους έλεγες;

Να πείσουν τους γονείς τους να πάνε διακοπές σε κάποιο χωριό που θα έχει θάλασσα όπως εδώ και φυσάει κιόλας. Αφού όμως κάθονται μέσα, να διαβάσουν κάποιο βιβλίο, να παίζουν με τους φίλους τους, όπως κάνω κι εγώ όταν είμαι σπίτι.

Τι θα ήθελες να πεις στο μπαμπά σου που είναι μακριά;

Να μη στενοχωριέται όταν στις γιορτές των παιδιών ή άλλες δεν είναι εδώ. Τον αγαπάω και το ξέρει, απλά θέλω να του το θυμίζω γιατί είναι δύσκολο που είναι στη Γερμανία.

Θα ήθελες να πας κι εσύ εκεί;

Θα ήθελα, αλλά όχι για πολύ καιρό. Εκεί κάνει πάντα κρύο ενώ εδώ, στην Ελλάδα μας έχουμε ήλιο όλες τις εποχές του χρόνου. Ας πούμε, το καλοκαίρι κάνει ζέστη, το χειμώνα κάνει κρύο. Ποτέ δεν κάνει μόνο κρύο.

Τι θα έλεγες στη μαμά σου;

Στη μαμά μου θέλω να πω ότι την αγαπάω, παρόλο που μερικές φορές δεν την ακούω. Κι ότι αν κάποιες φορές που φοβάται, ας πούμε στη θάλασσα, να μη φοβάται γιατί ξέρω ότι όταν παραδείγματος χάριν έχω φάει πριν από λίγη ώρα, δεν πρέπει να κάνω βουτιές. Το ξέρω αυτό. Ή, όταν κάνω βόλτες με το ποδήλατο, μου λέει συνέχεια να προσέχω. Δεν είναι υπερπροστατευτική, απλά ανησυχεί και φοβάται, για το καλό μου. Δε μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς. Όμως, ξέρω τι κάνω. Από ότι μου λένε, αυτό είναι εξυπνάδα και θέλω να είμαι έξυπνη.

Αυτό το πετυχαίνεις με το διάβασμα και με το να είσαι καλή στο σχολείο. Πρέπει όμως να ακούς και τους μεγαλύτερους. Το κάνεις αυτό;

Εντάξει, μερικές φορές ακούω, μερικές φορές όχι. Απλά, στο σχολείο, επειδή η δασκάλα μου έχει πει πως είμαι πολύ καλή, βοηθάω τους συμμαθητές μου αν χρειαστούν κάτι. Κι εγώ κάποια στιγμή χρειάστηκα βοήθεια και με βοήθησε η συμμαθήτρια και κολλητή μου, Μαργαρίτα. Κι εγώ έχω κάνει το ίδιο.

Πιστεύεις πως πρέπει να βοηθάμε ο ένας τον άλλον;

Φυσικά. Έτσι δείχνουμε στον άλλον πως τον αγαπάμε  κι ότι θα είμαστε πάντα δίπλα του. Όταν φοβάται, να ξέρει ότι είμαστε δίπλα του, να μη φοβάται.

Αν μπορούσες να πεις κάτι στους πολιτικούς, τι θα ήταν αυτό;

Για αρχή, να αλλάξουνε μυαλά. Δεύτερον, βρε παιδιά, αφού δεν “το ‘χετε” γιατί βγαίνετε υποψήφιοι; Μη βάζετε υποψηφιότητα, αφού δεν “το’ χετε”. Θα πρέπει να αλλάξουν όλοι. Να μπούμε εμείς τα παιδιά, είμαστε πιο έξυπνοι από αυτούς.

Τι θα έκανες αν κυβερνούσες εσύ;

Σίγουρα θα είχα περισσότερα πάρκα και παιδικές χαρές. Σίγουρα. Θα άκουγα τι θέλει ο κόσμος και θα προσπαθούσα να το φτιάξω. Θα μιλούσα με τους άλλους πολιτικούς και θα τους έλεγα τη γνώμη μου. Αν δεν το κατάφερνα, δε θα το έβαζα κάτω, θα συνέχιζα να προσπαθώ, θα ήμουν πιο προσεκτική. Δε θα τους πίεζα, θα ήμουν πιο χαλαρή, για να καταλάβουν η Ελλάδα δεν είναι μόνο για να την κατακτούν, αλλά να τη δουν σαν τη δικιά τους χώρα, να την πονάνε σαν τη δική τους χώρα. Όπως κι εγώ, όταν έγινε η τρομοκρατική επίθεση στη Γαλλία,  σκέφτηκα τη θέση αυτών των ανθρώπων, πως νιώθανε και στενοχωριόμουν. Θα ήθελα να πω στα παιδιά που οι χώρες τους έχουν πόλεμο, να μη φοβούνται, και να ξέρουν πως εμείς, τα παιδιά από άλλες χώρες θα τα στηρίζουμε. Αυτό κάνουμε μαζί με κάποιους φίλους μου.

Πως τα στηρίζετε αυτά τα παιδιά;

Μια φορά είχαμε γράψει με τη δασκάλα μας γράμμα σε αυτά τα παιδιά. Έχω γράψει γράμμα στους πολιτικούς, στη Unicef, στους Γιατρούς χωρίς Σύνορα, σε όλους. Όταν μεγαλώσω θα κάνω περισσότερα πράγματα, κι ελπίζω, όπως λέει και η διαφήμιση των Γιατρών χωρίς σύνορα “η βοήθειά μου να μην είναι τόσο μικρή που να εξαφανίζεται αλλά να είναι μεγάλη και να μένει”. Να μένει σταθερή. Όταν μεγαλώσω θα τους στέλνω λεφτά για να μπορούν να παίρνουν φάρμακα, ενέσεις κι όλα αυτά που χρειάζονται. Θα αγοράζω τα τετράδια της Unicef, τα μολύβια, τις τσάντες, μόνο και μόνο για να βοηθήσω αυτά τα παιδιά. Θα μου άρεσε να στείλω κάποια πράγματα, σχολικά είδη που τα χρειάζονται.

Τι σε κάνει χαρούμενη;

Σίγουρα όταν έχει ειρήνη σε όλον τον κόσμο. Όταν είναι εδώ ο μπαμπάς. Επίσης, είμαι χαρούμενη όταν είμαι με ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπούν. Όταν κάποιος με αγαπάει, sorry, δε μπορώ να αλλάξω, αυτή είμαι. Αν κάτι κάνω λάθος, σίγουρα θα το αλλάξω αλλά όταν έχεις εσύ το πρόβλημα, δε φταίω εγώ. Εσύ κάτι πρέπει να αλλάξεις μάλλον.

Έχουμε “ξεχάσει” τα αδέρφια σου. 

Τα αδέρφια μου θέλω να ξέρουν – και πιστεύω πως το ξέρουν – ότι τους αγαπάω όλους. Και όταν μερικές φορές γίνονται εκνευριστικοί, μου σπάνε λίγο τα νεύρα. Γίνονται υπερπροστατευτικοί αλλά το κάνουνε επειδή προφανώς τους έκανε το ίδιο η μαμά κι έτσι το κάνουν και σε μένα. Αλλά εντάξει, δεν τους κατηγορώ για τίποτα γιατί όταν δεν τους ακούω, εγώ γίνομαι εκνευριστική. Επίσης, όταν είναι κουρασμένοι, κι εγώ τους μιλάω, να μη με αποπαίρνουν γιατί μπορεί να θέλω να τους πω κάτι σημαντικό αλλά και βλακεία να είναι, να με ακούνε γιατί όταν με αποπαίρνουν, είναι άσχημο για μένα.

Εσύ δεν τους αποπαίρνεις ποτέ;

Όχι γιατί  άμα τους αποπάρω θα με μαλώσουν.

Αν μπορούσε να σε ακούσει όλος ο κόσμος, τι θα του έλεγες;

Ότι νοιάζομαι για αυτούς. Κι ότι, “ρε παιδιά, μη χαλάτε τη φύση, μη χαλάτε το περιβάλλον”. Η φύση είναι η μητέρα όλων μας, αν την καταστρέψουμε μετά πάει, καταστραφήκαμε κι εμείς. Αν δε σκέφτεστε τη φύση, σκεφτείτε εσάς. Πρέπει να φροντίζουμε το περιβάλλον. Ας πούμε, στην παραλία, κάποιοι κάπνιζαν κι έβαζαν τις γόπες στην άμμο. Πήγα και τους μίλησα, τους είπα πως αυτό είναι το περιβάλλον μας, αν το καταστρέψουμε μόνοι μας, είμαστε χαμένοι.

Σε άκουσαν;

Ναι. Μάζεψαν όλες τις γόπες. Έχουμε πάει και με το σχολείο στην παραλία και μαζέψαμε τα σκουπίδια. Ευτυχώς, τώρα που πάω κάθε μέρα στη θάλασσα δεν έχω δει σκουπίδι.