Συνέντευξη στον Κωνσταντίνο Σύρμο

Ο ταλαντούχος φωτογράφος, Χάρης Τσιλόπουλος, ζει και εργάζεται στην Αυστρία. Κάθε του φωτογραφία είναι ένας κόσμος συμβολικός και ως εκ τούτου λιτός. Μοιάζουν οι εικόνες που αποτυπώνονται στον φακό του, σαν ένα παράθυρο, που κοιτώντας την θέα του, παρατηρούμε ανακατεμένα καρέ από τον ανεξερεύνητο, εσωτερικό μας κόσμο. Παράλληλα, ασχολείται ενεργά με την μουσική ως ραδιοφωνικός παραγωγός, ενώ αρθρογραφεί πάνω στην παρουσίαση, κριτική και την ανάλυση δίσκων. Μέσα από την συνέντευξή μας στο iART, ανταλλάσσουμε ρόλους και τον “φωτογραφίζουμε” για εσάς.

Χάρη, μια φωτογραφία, φαντάζει στα μάτια μου σαν να σταματάς τον χρόνο. Είναι μια μορφή δύναμης πάνω στην ροή του, έστω στιγμιαία. Εσύ πως το αντιλαμβάνεσαι;

Είναι ο καλύτερος τρόπος να μοιραστείς με κάποιον την άποψή σου, τι είσαι και τι αντιπροσωπεύεις. Είναι ένας τρόπος σκέψης, αλλά και ένας τρόπος να αποθηκεύσεις στιγμές και συναισθήματα. Μια τέχνη, που απευθύνεται σε όλους όσοι είναι πρόθυμοι να παρατηρήσουν τις λεπτομέρειες και να βιώσουν τη ζωή, από μια άλλη οπτική γωνία. Δεν είναι εύκολο να δεις μέσα από τον φακό και να επεξεργαστείς την πραγματικότητα. Όταν το καταφέρεις όμως, καταλαβαίνεις ότι η ζωή σου αλλάζει!

Παρατηρώ σε πολλές φωτογραφίες σου, να κυριαρχεί ένας άνθρωπος ή ένα αντικείμενο και δίπλα του ή γύρω του  το αχανές τοπίο. Πως θα το ερμήνευες εσύ, σαν θεατής των φωτογραφιών σου;

Περισσότερο θέλω να αποτυπώσω το μεγαλείο του χάους, παρά τους ανθρώπους. Η αίσθησή του, ίσως μας κάνει να σκεφτούμε ότι δεν χρειάζεται να είμαστε μόνοι μας. Στην ουσία όμως, αυτό είναι μια ουτοπία και παραμένουμε πάντα μικροί και μόνοι στο τέλος, ζώντας καταστάσεις που δημιουργούμε, όπως αυτές οι φωτογραφίες που αναφέρεις. Η αλήθεια είναι ότι δεν μου αρέσει και πολύ να ερμηνεύω τις φωτογραφίες μου. Δίνω ένα ερέθισμα και ο καθένας με βάση τα συναισθήματα και τις εμπειρίες του, ερμηνεύει με τον δικό του τρόπο την δουλειά μου. Αυτό είναι που μου αρέσει. Να βλέπω τον κόσμο να αναπτύσσει και να εξελίσσει τις ιδέες του.

Τι αισθάνεσαι το δευτερόλεπτο που περνά, πριν πατήσεις το κουμπί και τραβήξεις την επόμενη φωτογραφία;

Τις περισσότερες φορές δεν χρειάζονται πολλές σκέψεις. Ίσως το αίσθημα ότι πλέον είμαι ένα με την φωτογραφική μου μηχανή. Η κάμερα, είναι η προέκταση του χεριού μου. Είναι μέρος το σώματός μου, δεν μπορώ να το σκεφτώ σαν κάτι ξένο. Οπότε, είναι κάτι απόλυτα λογικό για μένα και τέλεια εναρμονισμένο στις κινήσεις μου.

Ζεις κι εργάζεσαι πλέον στην Βιέννη. Τι σε έσπρωξε στο να φύγεις από την Ελλάδα και γιατί διάλεξες την συγκεκριμένη πόλη;

Ακόμα το σκέφτομαι η αλήθεια είναι! Στην ουσία, τα ταξίδια είναι αυτά που με κάνουν να νιώθω ζωντανός. Όπως έχεις καταλάβει, δεν είμαι άνθρωπος που θα κάτσει να σκεφτεί πολύ πριν αποφασίσει για κάτι. Τα καλύτερα, γίνονται εκτός προγραμματισμού. Το μόνο σίγουρο που μπορώ να σου πω, είναι ότι η δίψα μου για κάτι καινούριο, πάντα με ωθεί στο να κάνω αλλαγές. Εξ ου και η Βιέννη, η οποία είναι μια πανέμορφη και αρτίστικη πόλη, που δίνει ευκαιρίες σε κάθε καλλιτέχνη. Κάτι που σπανίζει στην Ελλάδα δυστυχώς.

Είσαι ένας αξιόλογος ραδιοφωνικός παραγωγός. Που μπορεί να σε ακούσει κάποιος και τι μοιράζεσαι με τους ακροατές σου, όταν ξεκινά να παίζει στην κονσόλα ένα τραγούδι που επέλεξες;

Η μουσική είναι ένα μεγάλο θέμα για μένα. Μεγαλύτερο από την φωτογραφία. Είναι σκοπός ζωής να μοιράζομαι κάτι που ανακαλύπτω και που πιστεύω ότι έχει να δώσει πολλά στον ακροατή. Η μουσική, είναι σαν την φωτογραφία. Σε μια στιγμή, μπορεί να σε κάνει να αναθεωρήσεις μια ολόκληρη ζωή και να εξελίξεις τις σκέψεις σου. Ο ακροατής, θέλω να έχει σε κάθε εκπομπή μια ξεχωριστή εμπειρία, με ακούσματα  που δεν ακούει συχνά. Και αυτό θέλω να πετύχω. Η μουσική παιδεία είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Από Σεπτέμβριο ξεκινάω πάλι στον poplie. H εκπομπή μου, ονομάζεται ‘’Εxit Music’’. Επίσης ο ακροατής, μπορεί να ακούσει το podcast μου, μέσω του mixcloud.

Επίσης, ασχολείσαι με την κριτική και την ανάλυση δίσκων, ποιο είναι το κριτήριο για να επιλέξεις ένα μουσικό άλμπουμ και, πρότεινέ μας αν θέλεις, ένα ή παραπάνω, που αξίζει να έχουμε στην δισκοθήκη μας.

Πολλά παίζουν τον ρόλο τους. Κυρίως το συναίσθημα. Προτιμώ να γράφω μόνο για δίσκους οι οποίοι μου προκαλούν συναισθήματα, είτε αρνητικά είτε θετικά. Αυτό είναι η μουσική για μένα και αυτό προσπαθώ να δείξω από την δική μου οπτική γωνία. Μουσικές κριτικές, βασισμένες στα πολλά εγώ μου και στο πως βλέπω συναισθηματικά και ψυχολογικά το εκάστοτε άλμπουμ. Δεν είναι εύκολο εγχείρημα, η κριτική και η ανάλυση ενός δίσκου. Πολλοί άνθρωποι, μπορεί να σκεφτούν έναν κριτικό της μουσικής που ακούει αρμονικά έναν δίσκο σε ένα σιωπηλό δωμάτιο και μέσα από τεράστια ακουστικά τελευταίας τεχνολογίας, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Θέλω να το βγάλω έξω για δοκιμή – να το δοκιμάσω στην πραγματική ζωή. Μπορεί σήμερα να γράψω για έναν black metal δίσκο, αύριο για έναν ποπ δίσκο. Είναι το λεγόμενο ”κλικ”. Το καθήκον μου, είναι να προσφέρω στους άλλους μια συνειδητή εντύπωση ενός έργου τέχνης, με βάση το πως ζω εγώ σαν Χάρης το συγκεκριμένο έργο τέχνης, στην καθημερινότητα μου.

Τώρα για το τι αξίζει να έχει ο καθένας στην δισκοθήκη του, δεν μπορώ να το πω και να το κρίνω εγώ. Ακόμα και αν γράψω για εκατό δίσκους, θα νιώσω άσχημα για αυτούς που δεν θα αναφέρω. Θα προτείνω όμως, τους δίσκους που μου έκαναν εντύπωση την περασμένη χρονιά:

  1. Police Des Moeurs – Dedales 19. Red Axes – The Beach Goths 18. Elektro Guzzi – Clones 17. METZ – Strange Peace 16. Karima Walker – Hands in Our Names 15. Peine Perdue – Moreceaux Choisis 14. Priests – Nothing Feels Natural 13. Jlin – Black Origami 12. ‘68 – Two Parts Viper 11. Protomartyr – Relatives In Descent 10. Timber timbre – Sincerely, Future Pollution 9. Ghostpoet – Dark Days + Canapes 8. Feist – Pleasure 7. Zola Jesus – Okovi 6. LCD Soundsystem – american dream 5. Code Orange – Forever 4. Fever Ray – Plunge 3. EMA – Exile In The Outer Ring 2. Ulver – The Assassination of Julius Caesar 1. Chelsea Wolfe – Hiss Spun.

 

Τι αλλαγές παρατηρείς, σε επίπεδο παραγωγής, στην μουσική του χθες και της τρέχουσας εποχής;

Το επίπεδο παραγωγής σήμερα, είναι πραγματικά κλάσεις ανώτερο σε σχέση με την μουσική του χθες, λόγω της τεχνολογίας αλλά και της μουσικής γνώσης, που πλέον έχει περάσει σε άλλο επίπεδο. Όσο περνάνε τα χρόνια, όλο και περισσότερη γνώση αποκτούμε. Ας μην μένουμε στο παρελθόν. Πολύς κόσμος πιστεύει ότι δεν υπάρχει συναίσθημα και πάθος στην σημερινή μουσική. Έλα όμως που υπάρχει σε υπερθετικό βαθμό! Απλά πρέπει να ανοίγουμε τους μουσικούς μας ορίζοντες και να δίνουμε χώρο, στο νέο που έρχεται. Έχει κάτι να πει πάντα. Ας μην το βλέπουμε σαν αλλαγή. Η μουσική εξελίσσεται. Είναι δικό μας θέμα εάν θα ασπαστούμε αυτή την πραγματικότητα, ή εάν θα μείνουμε σε περασμένες δεκαετίες, να αναπολούμε τις μουσικές που μας μεγάλωσαν. Πρέπει να έχουμε όμως πάντα στο μυαλό μας ότι η μουσική του χθες, είναι συνυφασμένη με την μουσική του σήμερα και το αντίθετο.

Το αντίθετο της στατικής εικόνας είναι η συνεχόμενη κίνηση. Πώς φωτογραφίζεται η κίνηση; Δεν χάνεται αυτόματα η υπόστασή της;

Νομίζω ότι εάν ξεκινήσω να γράφω με τεχνικούς όρους για τον τρόπο αποτύπωσης της κίνησης στην εικόνα, μάλλον ο αναγνώστης δεν θα καταλάβει και πολλά. Μια εικόνα μπορεί να αποτυπώσει τα πάντα, κάνοντάς τα ακόμα πιο δημιουργικά και ”μεγάλα”, και σε συνεργασία με την φαντασία εκείνου που την βλέπει, το αποτέλεσμα αποκτά μια θεϊκή υπόσταση θα έλεγα.

Περίγραψε μου, τι θα ήθελες να απεικονίζει η τελευταία φωτογραφία, που θα τραβήξεις με τον φακό σου.

Η τελευταία μου φωτογραφία… η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να το ξέρω. Ακούγεται τρομερό και κάπως αγχωτικό. Ίσως, όταν έρθει η ώρα, τότε μάλλον θα ξέρω. Πιθανόν το τι θα έβλεπα εκείνη την στιγμή μπροστά μου, ίσως να είναι το πορτρέτο μου λίγο πριν πεθάνω, μια γέρικη ατέλεια. Το μόνο σίγουρο είναι, ότι μέχρι τότε έχω να βγάλω χιλιάδες φωτογραφίες ακόμα!

Μία φωτογραφία σου, έγινε το εξώφυλλο ποιητικής συλλογής. Πες μου περισσότερα γι’ αυτό και πώς πιστεύεις η τέχνη της φωτογραφίας συνδέεται με την τέχνη της ποίησης.

Κάθε είδος τέχνης, μπορεί να συνδεθεί αρμονικά και να αλληλοσυμπληρωθεί με μοναδικό τρόπο. Η ποίηση είναι μια τέχνη, η οποία σου δίνει άπειρους συνδυασμούς για να σκεφτείς και να διαχωρίσεις πολλές πραγματικότητες και απόψεις. Τι πιο όμορφο, απ’ το να δώσεις σε μια συγκεκριμένη εικόνα, όλο το νόημα μιας ποιητικής συλλογής. Όπως ανέφερα και σε μια προηγούμενη ερώτηση, δίνω ένα ερέθισμα και ο καθένας με βάση τα συναισθήματα και τις εμπειρίες του, ερμηνεύει με τον δικό του τρόπο αυτό που βλέπει και είμαι χαρούμενος, γιατί η ποιήτρια Μαρία Χρονιάρη, έκανε ακριβώς αυτό που αναζητώ από κάποιον που θα δει την δουλειά μου. Στην δική της περίπτωση, η φωτογραφία μου αποτύπωσε την ποίησή της και είμαι πραγματικά ευγνώμων.

 Που μπορεί κάποιος να βρει δείγμα της δουλειάς σου;

Μέσω των σελίδων μου σε facebook / instagram αλλά και στο επαγγελματικό μου portfolio, ακολουθώντας τον παρακάτω σύνδεσμο https://tsilart.portfoliobox.net/

Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

Όταν κάνω σχέδια, δεν μου βγαίνει πραγματικά τίποτα! Το παίρνω αλλιώς! Η φωτογραφική μου μηχανή, το μικρόφωνό μου, η μουσική και συνεχίζω μέχρι τελικής πτώσης. The best plan is no plan!