Συνέντευξη στην Άννα Παχή

Οι Daisy on a shelf κάνουν τα πρώτα τους βήματα στην ελληνική μουσική σκηνή και μέσα από το iart.gr οι Αποστόλης, Γιάννης, Πάνος και Γιάννης συστήνονται στο κοινό της alternative rock και όχι μόνον. Με πάθος, μεράκι και αγάπη για τη μουσική.

Συστηθείτε παρακαλώ.

Είμαστε οι Daisy on a shelf, alternative rock μπάντα από την Αθήνα. Δραστηριοποιούμαστε στη μουσική εδώ και δυο χρόνια, ενώ το τελικό μας line up διαμορφώθηκε το περασμένο καλοκαίρι, με τον Γιάννη Παπανικολάου στα ντραμς. Ο Αποστόλης Κιάσσος παίζει μπάσο, ο Πάνος Καραγιάννης κιθάρα ενώ τραγουδά ο Γιάννης Γκαβέσης .

Ποιός σκέφτηκε το όνομα;

Βρεθήκαμε όλοι μαζί για αυτόν τον σκοπό και καθόμασταν σε έναν καναπέ που από πάνω του είχε ένα ράφι. Πάνω στο ράφι βρισκόταν ένα γλαστράκι με μια μαργαρίτα. Σκεφτήκαμε “γιατί όχι”. Θα μπορούσε να έχει διπλή σημασία, να πρόκειται για μια Νταίζη που έμεινε στο “ράφι”. Ότι συμβολίζει το ράφι για τον καθένα. Μια ιδέα, μια χαμένη πεποίθηση.

Από πότε ασχολείστε με τη μουσική;

Από πολύ μικροί, όλοι μας. .

Πως επιλέξατε το συγκεκριμένο είδος μουσικής;

Έχουμε περάσει ο καθένας από πολλά είδη. Το συγκεκριμένο είναι κοινός μας παρανομαστής, αυτό που μπορούμε να κάνουμε μαζί. Έχουμε πειραματιστεί αρκετά και πιστεύουμε πως αυτό μας ταιριάζει περισσότερο. Ήταν κοινή απόφαση καθώς έχουμε εκφραστεί μέσα από αυτό, έχουμε αντίστοιχες επιρροές. Οι ιδέες μας είναι επίσης σε αυτό το ύφος.

Ποιός γράφει το υλικό σας;

Ξεκινά ο Πάνος Καραγιάννης, αλλά στη συνέχεια ο καθένας συμπληρώνει το δικό του στοιχείο. Προερχόμαστε από διαφορετικές “σχολές”, έτσι γίνεται ένας συνδυασμός με αποτέλεσμα να γράφουμε όλοι το υλικό μας. Υπάρχουν και κάποιες μικρές αναλαμπές, κατά τις οποίες αναλαμβάνει και ο παραμελημένος μπασίστας μας, Αποστόλης.

Γιατί παραμελημένος;

Μαζί με τον ντράμερ, τρώνε όλη την ‘καζούρα”.

Ο τραγουδιστής και ο κιθαρίστας πάντα παίρνουν τα περισσότερα φώτα.

Είναι άδικο αυτό αλλά θεωρώ ότι σιγά – σιγά αλλάζει. Είναι ωραίο που ξεπερνιέται αυτή η λίγο αρχαία αντίληψη. Για αυτό κι έχουμε έναν κιθαρίστα, φαντάσου να είχαμε δυο.. Θα τσακωνόντουσαν ποιός θα παίξει περισσότερο.

Πόσο εύκολο είναι να μάθει ο κόσμος τη δουλειά σας σε live;

Δεν μπορούμε να πούμε ότι στερούμαστε ευκαιριών. Υπάρχουν πολλές και ειδικά τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχει “ανοίξει” πάρα πολύ το αυτί του κοινού, σε όλα τα είδη. Είναι επίσης αρκετά τα μαγαζιά που δίνουν ευκαιρία σε πρωτοεμφανιζόμενους. Μπορεί κάποιος να δοκιμάσει, και να δοκιμαστεί. Το θέμα είναι κατά πόσον προτίθεσαι να δουλέψεις για να φέρεις ένα καλό αποτέλεσμα, κάτι που φαίνεται από τη σιγουριά σου όταν το παρουσιάζεις αλλά και από το πως το εκλαμβάνει το κοινό.

Υπάρχει ανταπόκριση;

Ακόμα είμαστε στα πρώιμα βήματα καθώς δεν έχει βγει ακόμη ο δίσκος αλλά θα υπάρξει. Θα είναι έτοιμος το φθινόπωρο προς χειμώνα. Πιστεύουμε στο υλικό μας, είναι ωραίες συνθέσεις, ωραία τραγούδια, και η ερμηνεία, από ότι έχουν δείξει τα live, πολύ καλή. Υπάρχει πολύ καλό feed back. Αποδίδει αυτό που θα έπρεπε. Πήγαμε λίγο πίσω χρονικά επειδή ο Αποστόλης υπηρέτησε τη θητεία του. Ξεκινήσαμε, κάναμε δυο πολύ καλές εμφανίσεις, είχαμε πρόταση και για άλλες, αλλά αναγκαστικά διακόψαμε για λίγο. Την ίδια εποχή αλλάξαμε και ντράμερ, οπότε, μέχρι να συνταχθεί η κατάσταση, να προβάρουμε, να γράψουμε, εργαστήκαμε από την αρχή. Γενικά ακούμε πολύ καλά σχόλια τόσο για τα δικά μας κομμάτια, όσο και για τις διασκευές που παίξαμε. Όταν ο κόσμος δεν σε γνωρίζει, θέλει να ακούσει κάτι οικείο. Το θέμα είναι μετά, να δείξεις πως και με το δικό σου υλικό θα περάσει καλά.

Πείτε μου λίγα λόγια για τον δίσκο

Περιλαμβάνει οχτώ τραγούδια και κινείται στο alternative rock, αλλά με διάφορες επιρροές.  Metal, hard rock, soul, funk. Πολλοί μας ρωτούν τι είδος παίζουμε, αλλά είναι δύσκολο να το χαρακτηρίσεις. Μια μπάντα, κρίνεται κατά κάποιον τρόπο, όταν δεν ξέρει κάποιος το δικό της υλικό, από τις διασκευές που παίζει. Όταν οι δικές μας διασκευές είναι από Muse και Michael Jackson μέχρι Gorillas, τι παίζουμε; Φυσικά, τα προσαρμόζουμε στο δικό μας ύφος. Θα το αγαπήσει, ή θα το μισήσει κανείς, αλλά δεν θα του περάσει αδιάφορο. Κι όταν  ακούσει τη δική μας δουλειά, την καταλαβαίνει. Αυτό μπορεί να είναι και καλό και κακό ταυτόχρονα, αλλά μας αρέσει. Όσο για τον δίσκο, όπως είπαμε έχει διάφορες επιρροές και ακούσματα, όλα όμως έχουν ένα ατμοσφαιρικό στοιχείο. Το ίδιο και στιχουργικά. Καταλήξαμε να τον ονομάσουμε από τον τίτλο ενός κομματιού που μας αρέσει πολύ και το πιστεύουμε. Into the cold. Αν όλα πάνε καλά, θα κυκλοφορήσει τον Νοέμβριο.

Σήμερα, πολλά πράγματα ακούγονται πολύ ίδια. Φωνές, ενορχήστρωση, ρυθμός..

Κάθε μουσικός έχει κάποιες χαρακτηριστικές κινήσεις. Έτσι κι εμείς. Καταλαβαίνουμε αυτά τα χαρακτηριστικά και αναγνωρίζουμε ποιανού είναι. Θα ήταν ωραίο να μπορεί να το αποκωδικοποιεί και ο κόσμος αυτό, να λέει κάποτε “το σόλο του Πάνου” ή “τα ρυθμικά patterns του Γιάννη”. Αυτός είναι ο δύσκολος δρόμος, αλλά θα τον στηρίξουμε για να τον κάνουμε δικό μας. Ότι κι αν δώσουμε, θα είναι προσωπικό. Θεωρούμε ότι αυτό λείπει από τη μουσική σκηνή γενικά. Αν ο καθένας πάλευε να βάλει λίγο παραπάνω τη δική του πινελιά, όποια κι αν είναι αυτή, θα υπήρχε μεγαλύτερη ποικιλία στο χώρο.

Όλοι οι καλλιτέχνες θέλουν αποδοχή.

Δεν ακολουθούμε την πεπατημένη συνήθως. Μπορεί το ρεπερτόριό μας να καλύπτει μεγάλο φάσμα διαφορετικών μουσικών, κρατάμε όμως τον δικό μας ήχο. Έχει κάποια στοιχεία μεν που είναι ευρέως αποδεκτά και γνωστά, αλλά προσπαθούμε έτσι ώστε το άκουσμα να είναι Daisy. Ο καθένας βάζει τη δική του σφραγίδα. Πιστεύουμε πως το καλό θα φανεί. Δεν σημαίνει πως θα χρησιμοποιήσουμε μια αλληλουχία που να ακούγεται εύκολα. Αν είναι κάτι καλό και το πιστεύουμε, θα βγει προς τα έξω ωραία. Από εκεί και πέρα, αποφασίζει ο κόσμος.

Μιλήστε μου ο ένας για τον άλλον.

Ο Αποστόλης κι ο Γιάννης ο ντράμερ έχουν, κατά σατανική σύμπτωση, γενέθλια την ίδια μέρα, ενώ τον θεωρεί έναν από τους τρεις καλύτερους ντράμερ. Ο Πάνος γνώρισε τυχαία τον έτερο Γιάννη, στο Ωδείο. Όταν αποφάσισαν με τον Αποστόλη να φτιάξουν την μπάντα και χρειάστηκαν τραγουδιστή,  πήγαν κατευθείαν σε αυτόν. Παρά τις διαφορές μας, δέσαμε όλοι πάρα πολύ. Όχι μόνον ως καλλιτέχνες, αλλά κυρίως ως άνθρωποι. Ο χαρακτήρας του καθενός έχει άρρηκτη σχέση με τη δουλειά του. Υπάρχει εκτίμηση μεταξύ μας, καθώς έχουμε μεράκι και όρεξη για σοβαρή δουλειά. Μοιραζόμαστε αυτά που έχουμε στο μυαλό μας και “λύνουμε” τις διαφορές μας με τη μουσική. Ρωτάμε κι απαντάμε ο ένας στον άλλον με τα όργανα, όχι με τσακωμούς. Είναι σπάνιο αυτό. Ίσως οφείλεται στο γεγονός πως βάλαμε τους στόχους μας από την αρχή και είμαστε πιστοί σε αυτούς.

Αν μπορούσατε να συνεργαστείτε με όποιον θέλατε, ποιός θα ήταν αυτός;

Με τους Arctic Monkeys, τον James Brown και τους Queen, ιδανικά! Επίσης, σίγουρα επιθυμούμε να συμμετέχουμε σε αυτό που γίνεται τελευταία με τις ελληνικές μπάντες. Συνεργάζονται. Ανεξάρτητα αν ταιριάζουν μουσικά ή όχι, φέρνουν τον κόσμο πολύ κοντά. Πιστεύω πως είναι κοινή επιθυμία πολλών συγκροτημάτων κι αν προσπαθήσουμε όλοι μπορεί να συμβεί. Είναι πολύ ωραίο να βλέπεις μια μεγάλη μπάντα να δίνει την ευκαιρία σε μια μικρότερη να αναδειχθεί, αρχικά στον ελληνικό χώρο κι αργότερα ίσως στο εξωτερικό.

Έχετε επαφή με άλλες μπάντες;

Ναι. Συζητάμε τα νέα μας, παρακολουθούμε ο ένας τη δουλειά του άλλου, υπάρχουν συνεχώς ενδεχόμενες συνεργασίες κι αυτό είναι υγιές. Ίσως να είναι και ο μόνος τρόπος να πάμε την ελληνική σκηνή λίγο παραπέρα. Δημιουργείται μια μουσική κοινότητα κι ο ένας στηρίζει τον άλλον.

Μέχρι που θέλετε να φτάσετε;

Μπορούμε να απαντήσουμε σε δέκα χρόνια από τώρα;;;; Γενικά, χωρίς φιλοδοξία κανείς δεν προχώρησε. Ας σε πουν ψώνιο, αλαζόνα, πρέπει να είσαι φιλόδοξος, σε φυσιολογικά πλαίσια. Είμαστε σίγουρα, προτιμούμε όμως να επικεντρωνόμαστε στο σήμερα, να κάνουμε σταθερά βήματα οπότε, θα σου απαντήσουμε τότε.

Τι θα θέλατε να συμπληρώσετε;

Το να υποστηρίζεις και να προβάλλεις τη δουλειά σου, δεν είναι ντροπή, αν πιστεύεις σε αυτήν. Παλαιότερα τα live ήταν κάπως περιορισμένα, σε φιλικό κυρίως επίπεδο. Θεωρούμε  πως έχουμε προχωρήσει αρκετά τόσο ατομικά όσο και συνολικά. Αξίζει λοιπόν να κυνηγήσουμε τις ευκαιρίες για να καλούμε τον κόσμο, να έρθει να μας δει, να μας ακούσει. Υπάρχουν φορές που παίξαμε για μερικούς φίλους κι άλλες όπου είχαμε κοινό εκατό ατόμων ή και περισσότερους. Χρειάζεται προσπάθεια για να έρθει κάποιος να σε ακούσει. Θέλουμε να πιστεύουμε πως όσο περνά ο καιρός, το κοινό μας θα αυξάνεται. Χρειάζεται προβολή, δουλειά και προσπάθεια. Να υπάρχει επικοινωνία ανάμεσα στις μπάντες. Τα μαγαζιά επίσης πρέπει να καταλάβουν ότι μια μπάντα δεν θα εμφανιστεί να παίξει μόνο για τους φίλους της. Να μην την εκμεταλλευτούν. Ευτυχώς, τα νέα παιδιά προσπαθούν να το αλλάξουν αυτό. Και το καλύτερο είναι ότι πλέον ο κόσμος πηγαίνει και βλέπει live. Σε γενικές γραμμές, πιστεύουμε πως πρέπει να αφήνουμε τη μουσική να μιλήσει μόνη της.  Εκείνος που θα μας δει θα καταλάβει αν του αρέσουμε ή όχι. Τα πολλά λόγια συνήθως είναι περιττά. Ας μιλήσει η μουσική.

Οι Daisy on a shelf εμφανίζονται το Σάββατο, 15 Ιουνίου στο The Crow Bar (Σινώπης 27, Αθήνα), μαζί με τους 30milliAmpere.

Περισσότερες πληροφορίες εδώ