Της Άννας Παχή
Κάθε μέρα βλέπουμε μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή μας διάφορους ελπιδοφόρους τίτλους: «Πώς να τον κάνετε να σας θέλει». «Πώς να πετύχετε στη ζωή». «Πως θα καταλάβετε τι έχει στο μυαλό του/της». «Τα πέντε σημάδια του μεγάλου έρωτα». Και η λίστα συνεχίζεται….
Οι περισσότεροι μπαίνουμε σε αυτά τα άρθρα «σοφίας» μόνο και μόνο για να ανακαλύψουμε τα αυτονόητα. «Αν σου τηλεφωνεί κάθε μέρα, είναι καλό σημάδι». Σώώπα… Κι αν ας πούμε είναι τύπος που δεν πολυγουστάρει το τηλέφωνο, τι γίνεται; Ή το άλλο ανεκδιήγητο: «Οι γυναίκες που φορούν κάτι κόκκινο, έχουν περισσότερες πιθανότητες να τις προσέξουν οι άνδρες». Φυσικά, αν κυκλοφορείς από το πρωί σαν τη Μαίριλυν, πολύς κόσμος θα σε κοιτάξει. Τι σημαίνει αυτό;
Οι τίτλοι φυσικά, είναι ενδεικτικοί και πάντα σχεδόν παραπλανητικοί. Τα περισσότερα άρθρα τέτοιου είδους, απευθύνονται στις γυναίκες που γενικά είναι πιο ανασφαλείς στις σχέσεις τους. Μας έχουν προγραμματίσει στην αναζήτηση του ιδανικού συντρόφου και διαβάζουμε καθημερινά τις χίλιες μύριες «συμβουλές» για να το καταφέρουμε. Παιδιά, έχω νέα. Όποιος σε θέλει, θα κάνει τα πάντα να σε αποκτήσει και θα το καταλάβεις. Όπως το ίδιο θα κάνεις κι εσύ και θα το καταλάβει. Ο καθένας με τον τρόπο του. Τα κόλπα δεν πιάνουν κι έτσι πρέπει διότι αν έπιαναν, όλοι θα ήμασταν ζευγαρωμένοι υποκριτικά. Αν είναι να ζεις με «κόλπα», άστο, δεν αξίζει.
99 στα 100 άρθρα τέτοιου τύπου που απευθύνονται σε γυναίκες, έχουν σχέση με το πώς να εκβιάσεις το συναίσθημα. Τι να κάνεις για να σε θεωρήσει ο άλλος τη «γυναίκα της ζωής του». Ολόκληρα κατεβατά για το πώς πρέπει να φέρεσαι, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ο χαρακτήρας σου, η προσωπικότητά σου. Στην ουσία προσπαθούν να σε κάνουν να υποκριθείς κάτι που δεν είσαι. Παλιά, δοκιμασμένη τακτική.
99 στα 100 άρθρα αντίστοιχα για τους άνδρες, δίνουν συμβουλές για να «τις ρίξεις στο κρεβάτι». Λες κι οι άνδρες είναι μηχανήματα που το μόνο που ζητούν είναι η σεξουαλική ανακούφιση. Χώρια εκείνα του στυλ «Τα μυστικά του επιτυχημένου» ή «τι πρέπει να έχει κάνει ένας άνδρας μέχρι τα πενήντα». Δε φτάνουν οι πιέσεις που υφίστανται καθημερινά οι άνθρωποι, έχουμε και τις εξυπνάδες που ορίζουν ποιος είναι επιτυχημένος και ποιος όχι, τι πρέπει να έχει κάνει και τι οφείλει να κάνει. Πρέπει να έχεις καλό αυτοκίνητο, πρέπει να έχεις κάνει ταξίδια, πρέπει να έχεις «καριέρα», πρέπει, πρέπει, πρέπει. Α σιχτίρ!
Τα τελευταία χρόνια λόγω της κρίσης και της έξαρσης της κατάθλιψης, έχουν γίνει της μόδας και τα άλλα τραγελαφικά «Πως θα είσαι ευτυχισμένος». Να χαμογελάς, να είσαι θετικός, γενναιόδωρος, να αγαπάς τον εαυτό σου κι άλλα τέτοια ωραία. Σύμφωνοι, σε ποιόν δεν αρέσουν οι χαμογελαστοί άνθρωποι; Ποιός δε θέλει να έχει θετική εικόνα για τα πράγματα; Όμως, τα ανθρώπινα συναισθήματα δεν περιορίζονται στο μότο «τρέχω ανέμελα με τις κοτσίδες μου να ανεμίζουν στα λιβάδια». Νιώθουμε θυμό, απογοήτευση, φόβους, μας πιάνουν τα νεύρα μας, οι ζοχάδες μας. Όλα είναι φυσιολογικά, όταν φυσικά, συμβαίνουν με μέτρο που ποικίλλει για τον κάθε έναν από μας. Κανείς δε μπορεί να είναι μονίμως ευτυχισμένος, όπως κανείς δε μπορεί να ζει μόνιμα στη μελαγχολία. Α ρε αρχαίοι, πόσα είπατε με το «παν μέτρον άριστον»…
Το αστείο είναι πως όλοι ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε σε αυτήν τη ζωή, η εφαρμογή είναι δύσκολη. Οι συμβουλές είναι καλό πράγμα, όταν προέρχονται από ανθρώπους που μας ξέρουν και μας αγαπούν. Αν δε σου αρέσει ο εαυτός σου, άλλαξέ τον. Αν δε σ’αρέσει η ζωή σου, άλλαξέ την κι αυτή. Θες να γίνεις ψαράς; Γίνε ψαράς. Το θέμα είναι να ξέρεις τι θέλεις, κι αν δεν ξέρεις, ψάξε βρες το. Δε σε κυνηγάει κανένας, ούτε είναι υποχρεωτικό να είμαστε όλοι μες την τρελή χαρά συνέχεια. Και, ψιτ, κορίτσια κι αγόρια, ο ρημάδης ο έρωτας δεν έρχεται με κόλπα, είναι θέμα χημείας. Αν μας ερωτεύονταν επειδή φοράμε ένα ζευγάρι ψηλοτάκουνα ή επειδή έχουμε trendy μούσι, δε θα υπήρχε κανένα νόημα.
Το παρόν άρθρο δεν είναι συμβουλευτικό. Απλώς βαρέθηκα να βλέπω την ψυχολογία του κώλου να κατακλύζει το διαδίκτυο και να γιγαντώνεται. Κατεβατά, συνήθως ανυπόγραφα, καθώς κανένας επιστήμονας ψυχολόγος της προκοπής, δε θα έβαζε την υπογραφή του κάτω από το «η ζωή είναι ωραία». Ο Κοέλιο, με τον «Αλχημιστή», έγραψε ένα συμπαθητικό βιβλίο, δεν ανακάλυψε τον πυρήνα του σύμπαντος. Άλλο που έγινε μια τεχνητή μόδα, κι οι περισσότεροι, σαν τα πρόβατα υπέκυψαν στην αμφίβολη σαγήνη του. Και να μην ξεχνάμε πως το πρώτο έπος αναζήτησης του εαυτού είναι η «Οδύσσεια». Το ταξίδι προς την αυτοπραγμάτωση είναι χρονοβόρο, συχνά επώδυνο και μοναχικό. Αυτό δε σημαίνει πως κλείνουμε τον κόσμο απέξω ή καταφεύγουμε σε μαγγανείες για αν αποκτήσουμε αυτό που θέλουμε. Είναι δουλειά συνεχούς απασχόλησης και δια βίου μάθησης.
Μαγικές λύσεις υπάρχουν μόνο στο Χόγκουαρτς κι εκεί πρέπει να κουραστείς για να μάθεις τα ξόρκια. Η ζωή είναι μαγική από μόνη της. Τα κόλπα δεν πιάνουν. Ευτυχώς.