Της Άννας Παχή
Ο Ανδρέας Μπάρκουλης μετοίκησε στη “γειτονιά των αγγέλων”, όπως συνηθίζουν να λένε σε τέτοιες περιπτώσεις. Τα προβλήματα υγείας που είχε επί σειρά ετών, σταμάτησαν πλέον να τον ταλαιπωρούν.
Ο αιώνιος ζεν πρεμιέ γεννήθηκε το 1936 και είκοσι χρόνια αργότερα έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Έπαιξε σε πλήθος ταινιών, τόσο δραματικούς όσο και κωμικούς ρόλους. Παρά την ομορφιά και τη δημοφιλία του, οι ρόλοι του ήταν συνήθως εκείνοι του δευτεραγωνιστή. Πάντα όμως άφηνε το στίγμα και τη φινέτσα του.
Η μυθολογία που τον συνόδευε πάντα ήταν αυτή του “κορίτσια, ο Μπάρκουλης”, καθώς πλήθη νεαρών κορασίδων σεληνιάζονταν στο πέρασμά του. Αναμφισβήτητα γοητευτικός και ταλαντούχος, συνόδεψε πολλές πρωταγωνίστριες στη μεγάλη οθόνη. Η φιλμογραφία του είναι εξαιρετικά μεγάλη για να αναφερθεί, ξεχωρίζουμε όμως την ερμηνεία του στη “Λίμνη των στεναγμών”, με την Ειρήνη Παππά, τις ταινίες του “Σχολή για σωφερίνες” και “Μην είδατε τον Παναή” με το Θανάση Βέγγο όπου πάντα του έκλεβε τις ωραιότερες γυναίκες, καθώς και την παρουσία του ως ρομαντικού βιολιστή που ερωτεύεται την “Τρελή τρελή σαραντάρα” Ρένα Βλαχοπούλου.
Προσωπικά, η ταινία για την οποία θα τον θυμάμαι περισσότερο, είναι η “Τζένη – Τζένη”. Ο ρόλος του ως κακομαθημένου πλουσιόπαιδου, που γίνεται πιόνι στα χέρια του εφοπλιστή θείου, παντρεύεται από πολιτικό συμφέρον κι ερωτεύεται την κόρη του αντιπάλου του, θεωρώ πως είναι εκείνος που έδειξε τη γκάμα του ταλέντου του.
Όπως και τόσοι άλλοι της γενιάς του, ο Ανδρέας Μπάρκουλης θα μείνει αξέχαστος μέσα από τις ταινίες του, αφήνοντας παρακαταθήκη τη γοητεία και τη φινέτσα που τον συνόδευαν πάντα.