Γράφει ο Σπύρος Πλουμίδης

Όσοι είστε 30 και άνω, μετά την ανάγνωση αυτού του άρθρου, κάντε μια αναζήτηση στην παλιά σας ντουλάπα ή στο παλιό δωμάτιο του πατρικού σας σπιτιού. Γιατί αποκλείεται να μην φορέσατε έστω μια φορά ένα ζευγάρι γκέτα, μάρτινς, βέρμαχτ ή το κλασσικό timberland ή caterpillar κίτρινο μποτάκι….

Είμαι σίγουρος ότι κάτι βρήκατε, αλλά έτσι για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι, ας κάνουμε ένα αφιέρωμα στα παπούτσια των σχολικών μας χρόνων…

Dr.Martens

Σίγουρα δεν ήταν και το πιο βολικό παπούτσι του κόσμου. Τώρα που το θυμάμαι καλύτερα ήταν τελείως ατσούμπαλο, βαρύ και θύμιζε αναπηρικό. Αλλά ήταν must για την εποχή. Στην αρχή κυκλοφόρησε το χαμηλό παπούτσι αλλά ήταν κάπως …φλώρικο, έτσι στη συνέχεια όλοι καταλήγαμε στις μπότες.

Ακόμη και ο τρόπος που το φορούσες είχε σημασία. Αν αντικαθιστούσες τα μαύρα κορδόνια του με κόκκινα ήσουν αναρχικός, ενώ αν τα άλλαζες με άσπρα ήσουν ακροδεξιός. Όσο πιο χοντρά ήταν τα κορδόνια, τόσο πιο κουλ τύπος ήσουν. Όσο για το χρώμα; Μαύρο κλασσικά η μπορντό…

Getta

Δεύτερα σε πωλήσεις ήταν τα θρυλικά Getta. Πιο χοντροκομμένα σε σχέση με τα Dr.Martens, με πιο σκληρή σόλα και με μια εξωτερική ραφή στο μπροστινό μέρος, το οποίο πολλές φορές είχε ένα σίδερο. Αν έτρωγες κλωτσιά με αυτά είναι σίγουρο ότι θα πέρναγες αρκετές μέρες στον ορθοπεδικό, μπας και σώσεις το πόδι. Όσο πιο παλιά και φθαρμένα φαίνονταν, τόσο καλύτερα γι’αυτό με το που τα αγόραζες έψαχνες τρόπο να τα …σκίσεις.

Βέρμαχτ

Οι μπότες της Βέρμαχτ ήταν το τρίτο κατά σειρά παπούτσι εκείνης της περιόδου. Η μπότα του γερμανικού στρατού είχε πολλούς φίλους και δεν υπήρχε ανησυχία εκείνη την περίοδο να σε χαρακτηρίσουν ακροδεξιό, αν τις φορούσες. Άλλοι τις φορούσαν δίπατες καθώς πρόσθεταν πάτο και σόλα και κάποιοι λιγότεροι που το έπαιζαν πιο “ψαγμένοι” τρίπατες. Τώρα πως περπάταγαν, άλλο θέμα…

Μποτάκια

Υπήρχε και η αντίπερα όχθη. Αυτοί που δεν γούσταραν καθόλου τα χοντροκομμένα παπούτσια και φόραγαν το κλασσικό μποτάκι της Timberland ή της Caterpillar. Το κλασσικό κιτρινωπό χρώμα είχε τιμητική του, ενώ μετά ακολουθούσαν σε πωλήσεις το καστόρι και το μαύρο. Οι παραπάνω θεωρούσαν τους “τιμπερλάκιδες” λίγο φλώρους και τσακωμοί και μπουκετοκλωτσίδια έπεφταν από το πουθενά, με βάση το παπούτσι και μόνο…