Γράφει ο Σπύρος Πλουμίδης
Οι θρησκευτικές ταινίες έχουν την τιμητική τους όπως είναι φυσικό τη Μεγάλη Εβδομάδα, όμως υπάρχει και μια κατηγορία ταινιών που μπορούν να χαρακτηριστούν ως «αιρετικές» και δεν προβάλλονται τόσο συχνά απο τούς τηλεοπτικούς δέκτες. Άς θυμηθούμε μερικές απο αυτές…
Πρώτη και καλύτερη η ταινιάρα των Monty Python, το «Life of Brian» η αλλιώς στα ελληνική του μετάφραση «Ένας προφήτης, μα τι προφήτης». Το αγγλικό χιούμορ των Monthy Python σπάει κόκκαλα και το στόρι είναι παγκόσμια γνωστό. Γεννημένος Χριστούγεννα δίπλα στο θείο βρέφος, ο Μπράιαν προσπαθεί σε όλη του τη ζωή να αποδείξει σε Ρωμαίους και Ιουδαίους πως δεν είναι αυτός ο περιβόητος Μεσσίας.
Ακολουθεί ο «Τελευταίος πειρασμός» του Μάρτιν Σκορτσέζε με πρωταγωνιστή στον ρόλο του Ιησού, τον Γουίλεμ Νταφόε. Η ταινία βασίζεται στον βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη, και τα δυο προκάλεσαν αναβρασμό στη χριστιανική κοινότητα, ενώ είχε απαγορευθεί σε πολλές χώρες η προβολή της. Στην Ελλάδα όταν είχει προβληθεί είχαν δημιουργηθεί επεισόδια έξω απο τον κινηματογράφο. Το βιβλίο και η ταινία παρουσιάζουν έναν εξαιρετικά ανθρώπινο Χριστό, ο οποίος μπαίνει στον τελευταίο πειρασμό ν’ αρνηθεί τη θεική υπόστασή του και να γλυτώσει το μαρτύριο του Σταυρού.
Το «Jesus Christ Superstar» αποτελεί μια απο τις κορυφαίες ροκ όπερες και ίσως το κορυφαίο θρησκευτικό μιούσικαλ. Αμφιλεγόμενο και βλάσφημο για πολλούς, δίχασε και προβλημάτισε στην εποχή του.
Όπως η ταινία “Τα Πάθη του Χριστού” που δίχασε, προκάλεσε πολλές αντιδράσεις και παραλίγο μάλιστα να καταστρέψει την καριέρα του Μελ Γκίμπσον, καθώς κατηγορήθηκε για αντισημιτισμό. Η ταινία δείχνει με τον πιο αποκρουστικό αλλά και ακριβή τρόπο τα βασανιστήρια του Χριστού μέχρι να φτάσει στη Σταύρωση. Η βια είναι έντονη σε όλη την διάρκεια του έργου, με αρκετούς να σοκάρονται και να αποχωρούν απο τον κινηματογράφο προτού τελειώσει η ταινία.