Γράφει η Άννα Παχή

Οι Ετερονήμισυ, παρουσιάζουν τη νέα τους δουλειά στο «Σταυρό του Νότου», μιλούν για αυτήν και τη μουσική τους στο iart.gr. Παραδοσιακοί και συνάμα μοντέρνοι, με τραγούδια που ταξιδεύουν τον ακροατή σε μέρη και αναμνήσεις, έχοντας στις αποσκευές τους σημαντικές συνεργασίες, μοιράζονται με το κοινό τις ελπίδες και τα όνειρά τους, σαν ένας άνθρωπος. Όπως κάνουν και με τη συνέντευξη που ακολουθεί.

Είστε μεγάλη μουσική παρέα. Ποιά κοινά σας ένωσαν; Ποιές είναι οι διαφορές σας και πώς τις διαχειρίζεστε;

Κατ’ αρχάς, ευχαριστούμε που μας δίνετε βήμα να μιλήσουμε για τη δουλειά μας και παράλληλα να συστηθούμε στους αναγνώστες σας. Είμαστε όντως αρκετά μεγάλη παρέα φίλων και μουσικών, με διαφορετικούς χαρακτήρες, τόπους καταγωγής, αλλά κοινό στόχο και ελπίδες για το μέλλον. Η ανάγκη να ακούσουμε τα τραγούδια μας έτσι ακριβώς όπως τα φανταστήκαμε όταν τα πρωτογράψαμε με μία κιθάρα, ένα λαούτο ή πιάνο, ήταν που μας ένωσε ως ομάδα. Αυτή και μόνο ήταν η αρχική μας επιδίωξη. Συγκεντρωθήκαμε δηλαδή ως σύνολο, ώστε να ηχογραφήσουμε τα τραγούδια μας. Όσον αφορά στη διαχείριση των διαφορών μας, νομίζω ότι όπως και σε κάθε παρέα φίλων υπάρχει ο λόγος και ο αντίλογος, το ίδιο ισχύει και σε εμάς, με τη διαφορά ότι υπάρχουν αρκετές συνήθως απόψεις για φιλτράρισμα. Κατά συνέπεια, απλώς απαιτείται αρκετός χρόνος για συζήτηση μεταξύ μας, ώστε να καταλήξουμε σε συμπεράσματα και αποφάσεις. Ίσως, η μεγαλύτερη δυσκολία είναι το να συγχρονίσουμε τα προγράμματά μας, καθώς είμαστε πολλοί. Αλλά κι αυτό λύνεται … με λιγότερες ώρες ύπνο!!

Τα τραγούδια σας συνδυάζουν παραδοσιακά στοιχεία με σημερινή ματιά. Τα περισσότερα – αν όχι όλα – αποπνέουν ταξιδιάρικη, ονειρική διάθεση. Ήταν ο αρχικός στόχος, ή προέκυψε από τη σύμπραξή σας;

Νομίζουμε πως το κάθε τραγούδι έχει ένα χαρακτήρα, ο οποίος θα βγει, είτε τον κρύψεις πίσω από μία μεγάλη ορχήστρα, είτε τον αφήσεις εκτεθειμένο με ένα όργανο και μία φωνή. Ήταν εξ’αρχής στόχος μας να προσεγγίσουμε τις εικόνες που μας ενέπνευσαν να γράψουμε το κάθε τραγούδι ξεχωριστά και αυτό επιδιώξαμε με τις ενορχηστρώσεις μας.

Μιλήστε μας για τον δίσκο σας «’Ετερονήμισυ». Τι να περιμένει ο κόσμος που θα σας δει στο «Σταυρό του Νότου»;

Αν και ίσως δεν υπάρχει νόημα να χαρακτηρίζουμε και να κατηγοριοποιούμε την μουσική, μάλλον ο δίσκος μας «Έτερονήμισυ» τείνει προς το έντεχνο με έντονα έθνικ στοιχεία, προσπαθώντας να εκφράσει εικόνες και παραστάσεις από τους τόπους που μεγαλώσαμε. Όσοι μας επισκεφτούν στον «Σταυρό του Νότου» την 1η του Νοέμβρη, στην παρουσίαση της δουλειάς μας, θα αφεθούν να συνταξιδέψουμε στα μέρη μας: την Ελαφόνησο, την Κρήτη, τις Σπέτσες, τον Αστακό, την Σίφνο, την Καβάλα, την Θράκη, την Πάτρα, την Καλαμάτα κ.α. Επίσης, θα παίξουμε και τραγούδια των καλεσμένων μας, καθώς σχεδόν όλοι έχουν δισκογραφία με σημεία αναφοράς.

Υπάρχουν διαφορές με το «Η στράτα που βαδίζω» και ποιές;

Ναι, για εμάς, απέχει αρκετά η μία δουλειά από την άλλη. Ίσως βέβαια, το ομώνυμο τραγούδι («Η στράτα που βαδίζω») και το «Με τα χαράκια» με τον Ψαραντώνη, φανερώνουν ότι υπήρχε πάντα η τάση να ασχοληθούμε με ένα ευρύτερο μουσικό φάσμα που πατάει τόσο στην παράδοση, όσο και σε πιο σύγχρονες και «φορτωμένες» ενορχηστρώσεις. Κατά τ’ άλλα, στην «στράτα που βαδίζω» είναι προφανές το κρητικό στοιχείο σε όλες τις συνθέσεις, σε αντίθεση με το «έτερονήμισυ», στο οποίο υπάρχουν πολλές και διαφορετικές μεταξύ τους επιρροές.

Συνεργάζεστε πάντα με σημαντικούς καλλιτέχνες. Ποιά ήταν η πιο ‘αναπάντεχη’ ;

Μας αρέσουν οι συνεργασίες και τις επιδιώξαμε όλες, μία προς μία. Στην προηγούμενη δουλειά μας, το μουσικό παραμύθι της Γωγώς Σούρλα με τίτλο «Όταν αρρώστησε ο Ήλιος», κάναμε 18 συνεργασίες. Ενδεικτικά αναφέρω: Ζουγανέλης, Μουζουράκης, Onirama, Vegas, Μποσταντζόγλου, Καναράκης, Θαλασσινός, Μπάμπαλη κ.ά. Έως πρόσφατα δεν είχαμε δική μας τραγουδίστρια, καθώς ήμασταν μόνο δημιουργική ομάδα. Φτιάχναμε δηλαδή τα τραγούδια μας και απευθυνόμασταν σε αυτούς που πιστεύαμε ότι ταιριάζουν στο εκάστοτε κομμάτι. Η πιο «αναπάντεχη» συνεργασία μας λοιπόν, ήταν με την τραγουδίστριά μας πλέον, Μυρτώ Καμβυσίδη, την οποία είχαμε προσεγγίσει για να πει κάποια τραγούδια, καθώς την θεωρούσαμε ιδανική επιλογή γι’αυτά. Στην πορεία όμως και χωρίς να το έχουμε σχεδιάσει, συνειδητοποιήσαμε ότι δέσαμε σαν άνθρωποι και φίλοι, οπότε προέκυψε εντελώς φυσικά η συνεργασία μας.

Με ποιόν καλλιτέχνη – Έλληνα ή ξένο – θα θέλατε να συνεργαστείτε με πάθος;

Με πολλούς. Αν έπρεπε να διαλέξουμε έναν, από Έλληνες, σίγουρα θα ξεχωρίζαμε τον Μίμη Πλέσσα, του οποίου η κάθε λέξη προφανώς θα είναι βιβλίο προς εκμάθηση για όλους μας. Από ξένους καλλιτέχνες, μάλλον θα επιλέγαμε την Loreena Mc Kennitt, της οποίας η πορεία πάντα μας συνάρπαζε καθώς ξεκίνησε ως μουσικός στους δρόμους ώστε να καταφέρει τα όνειρά της – παράδειγμα προς μίμηση.



Ποιά η σημασία του ονόματος «Έτερονήμισυ»;

Μαζευτήκαμε μια μέρα όλη η παρέα για να βρούμε πως θα βαφτίσουμε το project μας. Ονοματίζοντας λοιπόν, τα στοιχεία που θέλαμε να περιέχει, καταλήξαμε στο «έτερονήμισυ». Γενικότερα, ο ένας μας γράφει στίχο και τον στέλνει στους υπόλοιπους και κάποιος άλλος γράφει μουσική. Συνεπώς, αλληλοσυμπληρωνόμαστε. Επίσης, έχει να κάνει με το γεγονός ότι όταν ξεκινήσαμε ως ομάδα (μη έχοντας τραγουδιστή-στρια) ψάχναμε την κατάλληλη φωνή για να ολοκληρώσουμε το κάθε κομμάτι. Συχνά μας προέκυπτε η κουβέντα: αυτό το τραγούδι βρήκε το άλλο του μισό… και κάπου εκεί ξεκίνησε και το «έτερονήμισυ»!!

Πόσο δύσκολο είναι να δημιουργείς στη σημερινή εποχή;

Πάντα υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες – τροχοπέδη για κάθε δημιουργία, συνάμα ποτέ δεν είναι ακατόρθωτο γι’ αυτόν που το έχει πραγματικά ανάγκη να εκφραστεί μέσω της τέχνης με οποιαδήποτε μορφή της. Μάλλον η δυσκολία έγκειται στο κατά πόσο η τέχνη μπορεί να γίνει μέσο βιοπορισμού, αλλά τέτοια άγχη συνήθως σε απομακρύνουν από τον αρχικό στόχο – την προσωπική έκφραση. Απλά απαιτείται έντονη προσπάθεια και ακετός χρόνος για να επιτευχθούν οι στόχοι.

Πως αντιστέκονται οι Ετερονήμισυ στη λαίλαπα του ‘στιγμιαίου’ σουξέ;

Οτιδήποτε άνευ προοπτικής να διαρκέσει, είναι καταδικασμένο να εξαφανιστεί. Τίποτα δεν είναι όμως απόλυτο. Στην εποχή μας, υπάρχει η δυνατότητα να φτάσουν στον ίδιο παρανομαστή ένας καλλιτέχνης που έχει βγάλει ένα ψηφιακό single (1 τραγούδι) με έναν άλλο ο οποίος έχει εκδόσει πολλούς δίσκους και έχει χρόνια προσπάθειας. Εμείς, παραμένοντας ρομαντικοί, ίσως και παλιομοδίτες, συνεχίζουμε να δημιουργούμε ολοκληρωμένους δίσκους ή μάλλον πιο σωστά – cd’s. Αν και πολύ πρώιμο ακόμα, έχουμε ήδη σχεδόν έτοιμο και έναν δίσκο – βινύλιο που θέλουμε να εκδόσουμε στο εγγύς μέλλον, καθώς η παρούσα δουλειά μας («έτερονήμισυ») για εμάς ξεκίνησε ως ορχηστρικός δίσκος…

Τι θα θέλατε να σκέφτεται το κοινό όταν ακούει τα τραγούδια σας;

Ο καθένας μπορεί να σκέφτεται ό,τι θέλει. Νομίζω μας αρκεί και μόνο το γεγονός ότι κάποιος ακούει τα τραγούδια μας. Επιδιώκουμε να εκφράσουμε τον δικό μας ψυχισμό μέσα από αυτά. Άλλος μπορεί να ταξιδεύει σε τόπους μακρινούς, άλλος μπορεί να κοιμίζει το παιδί του, άλλος μπορεί να θυμάται παλιές αναμνήσεις κι άλλος στο άκουσμά τους ίσως αλλάζει σταθμό… Όλα είναι καλοδεχούμενα και ευκταία – ίσως εκτός το να αλλάζει σταθμό.

Οι ΕΤΕΡΟΝΗΜΙΣΥ στο «Σταυρό του Νότου», Τετάρτη 1η Νοεμβρίου 2017

Η σύνθεση των “Έτερονήμισυ” είναι:
Μυρτώ Καμβυσίδη: τραγουδίστρια
Ανετάκης Κώστας: συνθέτης, στιχουργός, κιθάρες
Σπύρος Μέντης: συνθέτης, στιχουργός, λαούτο
Γωγώ Σούρλα: στιχουργός, συγγραφέας, σεναριογράφος
Μαρίτα Αλημίση: στιχουργός, σεναριογράφος
Γιούλη Δανιγγέλη: πιάνο, ακορντεόν, φωνητικά
Γιώργος Σκορδαλός: λύρα, λαούτο, μαντολίνο, φωνητικά
Χρήστος Τζελεπόπουλος: κοντραμπάσο
Βασίλης Γιασλακιώτης: τύμπανα
Ηλίας Μαντικός: κανονάκι
Χαρίτωνας Χαριτωνίδης: φλογέρες, γκάιντα
Γιάννης Συράγας: συνθέτης, λαούτο, μαντολίνο
Γιάννης Δασκαλάκης: συνθέτης, κιθάρα
Νίκος Καραβυράκης: συνθέτης, λαούτο, μαντολίνο
Ζαχαρίας Αλ Χασάν: συνθέτης, μπουζούκι
Χάρης Ανδρουλάκης: συνθέτης, μπάσο
Κώστας Καλατζής: συνθέτης, κρουστά
Θανάσης Καλουτζής: συνθέτης, πιάνο
Ζέτα Μομπάρακ, Πάλο Ρόμνικ: video producers & animation production
Μαρία Κρέζου: γραφίστρια ομάδας

«Σταυρός του Νότου» Plus Φραντζή 14, Νέος Κόσμος
Τηλέφωνο : 210 9226975