Συνέντευξη στην Άννα Παχή
Με αφορμή τη συμμετοχή της στο έργο της Πηνελόπης Δέλτα «Το Μυστικό Κλειδί», το iart.gr συνομίλησε με την απίστευτα νέα, όμορφη και γλυκιά Φιλίτσα Καλογεράκου.
Πες μας κάτι για σένα.
Είμαι η Φιλίτσα και είμαι καλά!
Σπάνιο αυτό σήμερα. Οι περισσότεροι παραπονιούνται και γκρινιάζουν.
Η καθημερινότητα έχει προβλήματα, μικρά και μεγάλα. Το θέμα είναι, αν μπορούμε, να δημιουργούμε ευχάριστες στιγμές. Τα προβλήματα δε σταματούν ποτέ, αυτή όμως είναι η ζωή. Το πιο ουσιαστικό για μένα, είναι σίγουρα η υγεία. Να μας έχει ο Θεός καλά, να συνεχίζουμε να παλεύουμε.
Σαν καλλιτέχνης, στην Ελλάδα του 2018 έχεις να παλέψεις πολλά.
Η οικονομική κρίση έχει χτυπήσει όλα τα επαγγέλματα. Να δούμε πότε θα βγούμε, ελπίζω σύντομα.
Γίνονται όμως πράγματα, σαν αυτό που κάνετε εσείς εδώ.
Είμαστε εδώ, για τα παιδιά. Τα αγαπάμε πολύ! Μας αρέσει να μιλάμε μαζί τους. Κι η Πηνελόπη Δέλτα είναι τόσο άμεση και προσιτή σε αυτά..
Τι κάνεις στο «Μυστικό Κλειδί»;
Υποδύομαι τη βασίλισσα, μητέρα της πριγκίπισσας που φυσικά, αγαπάει πάρα πολύ την κόρη της. Η συγγραφέας δείχνει με απλό και ταυτόχρονα συμβολικό τρόπο πως όλες οι μητέρες του κόσμου έχουν την ίδια επιθυμία: Να μην στενοχωρηθεί το παιδί τους, ποτέ. Αυτό φαίνεται όταν η Μοίρα, που την υποδύεται ο Νίκος Χρηστίδης, έρχεται και «παίρνει» την καρδιά του παιδιού. Είναι πολύ τρομακτικός ο Νίκος, αλλά η Μοίρα δεν είναι κακιά. Βρίσκεται πέρα από το καλό και το κακό, είναι αυτό που είναι. Η βασίλισσα, όταν καταλαβαίνει τι γίνεται, το μετανιώνει κάπως, αν κι έχει την ελπίδα πως η κόρη της θα είναι καλά στο μέλλον. Επεμβαίνει όμως η Ζωή, με τη μορφή της Νίκης Λειβαδάρη, λέγοντας «δε μπορώ να δώσω πίσω την καρδιά, θα της δώσω όμως το κλειδί, έτσι όταν θελήσει, θα ψάξει να τη βρει». Καλώς ή κακώς, η χαρά δε μπορεί να υπάρξει χωρίς τη λύπη, όπως και το καλό δε μπορεί να υπάρξει χωρίς το κακό. Είναι μια ισορροπία πραγμάτων από την αρχή του κόσμου και πρέπει να υπάρχουν όλα, άλλωστε, η ζωή δεν είναι μανιχαϊστική.
Η βασιλοπούλα κάνει ένα ταξίδι αυτογνωσίας.
Έτσι είναι. Πρόκειται για δύσκολο ταξίδι, βρίσκει την καρδιά της κι αρχίζει να αισθάνεται πράγματα. Κυρίως τη χαρά, καθώς πριν, δε μπορούσε να νιώσει τίποτα.
Η μητέρα;
Όταν καταλαβαίνει πως «έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι», ότι δηλαδή η κόρη της δεν ζει την κάθε στιγμή, δεν νιώθει κανένα συναίσθημα, της μιλά, εξηγεί τι συνέβη και δίνει την ευχή της για το ταξίδι που θα οδηγήσει στην καρδιά. Γιατί, όσο και να θέλει μια μάνα να μην κλάψει ποτέ το παιδί της, κάποια στιγμή καταλαβαίνει ότι δε γίνεται να μην στενοχωρηθεί, όπως δε γίνεται και να μη χαρεί.
Εξαιρετικό μήνυμα ειδικά επειδή οι γονείς κάνουν τα πάντα να τα ‘απομονώσουν’ κατά κάποιον τρόπο από τον πραγματικό κόσμο.
Αυτό δεν μπορώ να το πω καθώς δεν έχω προσωπική άποψη. Και μένα οι γονείς μου με είχαν προστατευμένη αλλά έπρεπε να περάσω από τη λύπη για να μπορέσω να χαρώ. Όπως όλοι μας.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συνεργάζεσαι με το Νίκο Χρηστίδη.
Δουλέψαμε μαζί πέρσι, στο επίσης παιδικό έργο «Ο Λάζαρος και οι δράκοι», όπου περάσαμε πάρα πολύ ωραία, όπως και την πρώτη φορά που συνεργαστήκαμε, παλαιότερα. Τον γνώρισα το 2013. Με το Φώτη Σπύρο ξανασυνεργαζόμαστε μετά από 11 χρόνια, από τότε που κάναμε το «Μαρία η άσχημη». Τότε δεν είχαμε βρεθεί πολλές φορές στα πλατό μαζί, όμως τον εκτιμούσα ως ηθοποιό, καθώς τον γνώριζα κι από άλλα σήριαλ. Χαίρομαι που βρεθήκαμε και στο θέατρο.
Έχεις συνεχή παρουσία στη σκηνή. Σε ενοχλεί που ο κόσμος θυμάται μόνο τη Μαρκέλλα;
Εμφανίζομαι συνέχεια από το 2006. Βρίσκω όμως λογικό το ότι οι περισσότεροι με θυμούνται από την τηλεόραση. Η «Μαρία» ήταν ένα ωραίο παραμύθι, το ασχημόπαπο που έγινε κύκνος. Είχε παγκόσμια επιτυχία. Είμαι πολύ χαρούμενη για τη συμμετοχή μου και θα ευχαριστήσω άλλη μια φορά δημόσια τον Αλέξανδρο Ρήγα που με επέλεξε.
Κι εκεί, σαν χαρακτήρας, πέρασες από πολλά στάδια.
Η Μαρκέλλα δεν ήταν κακιά. Ήταν ιδιότροπη, αυστηρή ναι, αλλά είχε τα ελαφρυντικά της. Άλλωστε, όπως είπα και πριν, η ζωή δεν είναι μανιχαϊστική, οπότε κι ένας ρόλος δε μπορεί να είναι τέτοιος. Όλοι μας μπορούμε – ανάλογα με τις στιγμές – να είμαστε καλοί ή κακοί, να βγάζουμε θυμό, ζήλια, χαρά, όλα. Είμαστε πολυδιάστατα όντα. Η Μαρκέλλα όπως όλοι οι ρόλοι, όλοι οι άνθρωποι, δε μπορούσε να είναι ένα πράγμα. Απλά κάθε φορά, ο συγγραφέας, ο σκηνοθέτης, επιλέγει τι θα αναδείξει.
Πότε αποφάσισες ότι θα γίνεις ηθοποιός;
Είναι κοινότυπο αυτό που θα πω, από πολύ μικρή ηλικία. Αυτό που αρχικά με έκανε να θελήσω να γίνω ηθοποιός, ήταν η Αλίκη Βουγιουκλάκη που έβλεπα στην τηλεόραση. Αυτό το λαμπερό πρόσωπο, το φωτεινό, που μάγεψε όλη την Ελλάδα, μάγεψε κι εμένα. Αποφάσισα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός στο νηπιαγωγείο, όταν έκανα την πρώτη μου παράσταση, χριστουγεννιάτικη, κι υποδύθηκα την Άγια Νύχτα. Μου άρεσε η διαδικασία των προβών, η διαδικασία στο σπίτι όπου η μητέρα μου έφτιαχνε το καπέλο, το στέμμα, έραβε πάνω στη μπέρτα μου χρυσά αστεράκια από χαρτόνι, το μαύρο κορμάκι, το μάλλινο κολάν, τα λουστρίνια που φορούσα.. Τα θυμάμαι όλα πολύ καλά. Εκεί είπα, «εγώ ανήκω εδώ». Βέβαια υπάρχει και υπόβαθρο. Η γιαγιά μου, Φιλίτσα κι αυτή, ήταν αρχοντορεμπέτισα και συνεργαζόταν με τον Τσιτσάνη, πολύ πριν τη Νίνου, στα πρώτα μπουλούκια. Πήρα την απόφαση σαν παιδί, να που έγινε. Φαντάζομαι πως δεν είμαι η μόνη. Όταν μεγάλωνα, το σκεφτόμουν βέβαια, αλλά κάτι μου έλειπε. Τότε άρχισα να διαβάζω θεατρικά έργα. Μου άρεσαν τόσο πολύ! Στο Γυμνάσιο διάβαζα Σαίξπηρ που έγινε ο αγαπημένος μου ξένος συγγραφέας. Τότε συνειδητοποίησα πια πως ανήκω στο θέατρο.
Συνήθως κάποιον τον τραβά αρχικά η λάμψη της σκηνής.
Κι εμένα, όταν ήμουν μικρούλα, η σκηνή με τράβηξε. Μετά το προχώρησα. Μελέτησα πολύ, ιδίως τους αρχαίους τραγικούς. Δε γίνεται όμως να μη σε μαγέψει η λάμψη της σκηνής. Μια στατιστική λέει ότι ο δεύτερος μεγαλύτερος φόβος του ανθρώπου μετά το θάνατο, είναι να βγει και να μιλήσει μπροστά σε κόσμο. Εμείς οι ηθοποιοί αυτό το κάνουμε επάγγελμα και μας αρέσει κιόλας. Σε μαγεύει, όχι μόνο επειδή καταλαβαίνεις την ενέργεια του κόσμου που σε παρακολουθεί, αλλά επειδή καταλαβαίνεις και την ενέργεια των συναδέλφων σου.
Η δουλειά σας είναι δύσκολη, απευθύνεστε στο συναίσθημα. Καμιά φορά συνεργάζεστε με άτομα με τα οποία δεν είναι απαραίτητο να ταιριάζετε. Πρέπει να είστε πολύ προσαρμοστικοί.
Όντως είναι από τα δυσκολότερα επαγγέλματα, αν και όλα είναι δύσκολα. Θεωρώ πως το θέατρο είναι παιδεία, μιλάμε στο μυαλό και την ψυχή των θεατών. Σε ένα θίασο, συχνά δεν ξέρεις τους άλλους από πριν. Είναι όμως σαν οικογένεια, που τα έχει όλα. Την αγάπη, τον τσακωμό. Αυτό που μένει είναι ότι δεν παύεις ποτέ να αγαπάς την οικογένειά σου, ότι και να γίνει.
Είστε όμως έρμαια στην κακία του άλλου.
Ποιος δεν είναι; Εν ώρα παράστασης αφοσιώνεσαι στο ρόλο σου και παίζεις. Τότε δεν είμαι η Φιλίτσα, αλλά ο εκάστοτε ρόλος. Όσο για το μετά, ο καθένας έχει την άποψή του, την οποία σέβομαι είτε συμφωνώ, είτε διαφωνώ. Την κακεντρέχεια καλό είναι να μην την λαμβάνεις υπόψη σου κι αυτό κάνω. Μια αρνητική κριτική με επιχειρήματα, μπορεί να σε βελτιώσει. Προσωπικά, ακούω προσεκτικά όλες τις απόψεις και προχωράω.
Σε ποια σχολή πήγες;
Στην αγαπημένη μου «Σχολή Θεοδοσιάδη». Σπούδασα Υποκριτική, κινησιολογία, χορό, τραγούδι, με καθηγήτρια την εκπληκτική Μάρω Θεοδωράκη.
Τραγουδάς και χορεύεις πολύ ωραία, όπως είδα στο «Λάζαρο».
Ευχαριστώ. Μου αρέσουν οι μουσικές παραστάσεις. Έχω κάνει στο παρελθόν κι ελπίζω να μου δοθεί ξανά η ευκαιρία.
Υπάρχει κάποιος ρόλος που θα ήθελες οπωσδήποτε να παίξεις;
Ναι! Θέλω να παίξω τη «Στρίγγλα που έγινε αρνάκι», του Σαίξπηρ.
Το έργο της Πηνελόπης Δέλτα «Το Μυστικό Κλειδί» περιοδεύει στην Ελλάδα:
7 Ιουλίου : Άγιοι Θεόδωροι Θέατρο «Νότης Περγιάλης» Οικισμός Μπεσκάκι στις 21:00
8 Ιουλίου: Νίκαια «Κηποθέατρο» Κύπρου και Προύσης στις 21:00
18 Ιουλίου: Ηλιούπολη Δημοτικό Θέατρο «Δημήτρης Κιντής» Γαρδίκη και Σμόλικα στις 21:15
26 Ιουλίου: Έδεσσα Θέατρο «Γαβαλιώτισσας» στις 21:00
28 Ιουλίου: Πτολεμαΐδα ανοιχτό Θέατρο στο πάρκο εκτάκτων αναγκών στις 21:00
30 Ιουλίου: Καστοριά «Θέατρο Βουνού» στις 21:00
31 Ιουλίου: Καρδίτσα «Ανοιχτό Θέατρο Μητρόπολης» στις 21:00
1 Αυγούστου: Κοζάνη «Υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο» στις 21:00
2 Αυγούστου: Νάουσα «Θερινό Δημοτικό Θέατρο» στις 21:00
3 Αυγούστου: Γρεβενά «Υπαίθριο Θέατρο Καστράκι» στις 21:00
7 Αυγούστου: Άρτα «Θέατρο Κάστρου» στις 21:00
8 Αυγούστου: Δήμος Κεντρικών Τζουμέρκων (Άγναντα) στις 21:00
10 Αυγούστου: Δήμος Βόρειων Τζουμέρκων (Πράμαντα) στις 21:00
11 Αυγούστου: Δήμος Άρτας (Σκούπα) στις 21:00
12 Αυγούστου: Δήμος Βόρειων Τζουμέρκων (Πλατανούσσα) στις 21:00
13 Αυγούστου: Δήμος Κεντρικών Τζουμέρκων (Βουργαρέλι) στις 21:00
20 Αυγούστου: Σέρρες «Θερινό Θεατράκι Δήμου» (κεντρικό πάρκο) στις 21:00
23 Αυγούστου: Θεσσαλονίκη «Θέατρο Κήπου» στις 21:00
31 Αυγούστου: Αίγιο «Υπαίθριο Θέατρο Γεώργιος Παπάς» (πολιτιστικό κέντρο Αλέκος Μέγαρης) Νικολάου Πλαστήρα 19 στις 21:00
1 Σεπτεμβρίου: Ξυλόκαστρο «Ανοιχτό θέατρο Βασίλης Γεωργιάδης» στις 21:00
Πληροφορίες για το έργο εδώ