Της Πέννυς Κροντηρά
Αρμονία ταλέντου, προσωπικότητας και ομορφιάς! Η ηθοποιός Φιόνα Γεωργιάδη ή αλλιώς η Άλκηστις του «Μπρούσκο» αποτελεί το new entry της πολυαγαπημένης σειράς, που αμέσως κέρδισε τις καρδιές μας. Ένα πλάσμα φωτεινό και προσηλωμένο στην τέχνη του, που μαγνητίζει το θεατή. Στο iART μιλά για τη ζωή της όχι μόνο ως ηθοποιός όπως εμείς τη γνωρίσαμε, αλλά και σαν νομικός! Μοιράζεται τα όνειρα της και προσκαλεί στο #mprousko_interview_challenge τον τηλεοπτικό της έρωτα Αποστόλη Τότσικα!
Δικηγόρος και ηθοποιός πως συνδυάζονται αυτά τα δύο; Πως αποφάσισες να αφήσεις στην άκρη το νομικό background;
Όταν η φύση σου είναι διττή, με ενεργοποιημένη λογική αλλά και ένα πλούσιο συναίσθημα και ευαισθησία, μπορείς να καταλάβεις πώς συνδυάζονται αυτοί οι δύο κλάδοι. Ναι υπάρχει απόσταση μεταξύ Νομικής και Υποκριτικής γιατί η Νομική χρησιμοποιεί κυρίως τη λογική και την επιχειρηματολογία του νου ενώ η Υποκριτική θέλει όλο σου το είναι να “επιχειρηματολογήσει” υπέρ του ρόλου σου! Όμως πιστεύω βαθιά ότι μοιράζονται έναν ανθρωπιστικό χαρακτήρα και τη διάθεση της προσφοράς. Δεν είναι ασυμβίβαστα μεταξύ τους γιατί ένας καλός μαχόμενος δικηγόρος οφείλει να δίνει κυριολεκτικά παράσταση σε κάθε δίκη του, όπως και ένας έμφυτα ευφυής ηθοποιός δεν αφήνει το μυαλό του έξω από το ρόλο. Το ενσωματώνει ως κομμάτι του εαυτού του, δηλαδή του εργαλείου που διαθέτει για να ταυτιστεί με το ρόλο του! Θεωρώ ότι και τα δύο επαγγέλματα στοχεύουν στην ευημερία των ανθρώπων, μεταχειριζόμενα βέβαια διαφορετικές μεθόδους. Σπούδασα Νομικά γιατί είχα έντονο το αίσθημα του δικαίου και της προσφοράς. Θεωρούσα ‐ρομαντικά ενδεχομένως- ότι έτσι θα μπορέσω να βοηθήσω στην εξάλειψη των κοινωνικών ανισοτήτων που παρατηρούσα να υπάρχουν γύρω μου. Συνειδητοποίησα όμως κάποια στιγμή ότι αφ’ ενός η πραγματική αλλαγή στον κόσμο μας έρχεται εκ των έσω, δηλαδή ξεκινά στον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά και μετά ακολουθεί στο σύνολο, και αφ’ ετέρου ότι η τέχνη είναι ξεχωριστά δυνατό μέσο για να επιφέρει ευνοϊκές κοινωνικές αλλαγές! Γιατί μιλάει περισσότερο στην καρδιά των ανθρώπων, παρά στο νου, ο οποίος συχνά διχάζει. Είναι κατά κάποιο τρόπο μια πανανθρώπινη διάλεκτος. Έτσι πήρα την απόφαση να μεταβώ στη Νέα Υόρκη. Εκεί σπούδασα στην επαγγελματική δραματική σχολή HB Studio Hagen Institute, όπου εξασκήθηκα κατά βάση στη θεατρική μεθοδολογία της Uta Hagen και αποφοίτησα το 2015. Είμαι απόφοιτος της Νομικής Σχολής Αθηνών και του UCL του Λονδίνου, όπου έκανα το μεταπτυχιακό μου στο Ευρωπαικό Δημόσιο Δίκαιο. Όμως, το να ασχοληθώ αποκλειστικά με το πάθος μου για την έκφραση μέσω της υποκριτικής, του χορού και του τραγουδιού ήταν η μόνη χαρούμενη επιλογή για μένα. Το ένιωσα σαν εσωτερική επιταγή.
Τι σου πρόσφεραν οι σπουδές σου στη Νομική που ίσως σε βοήθησαν να κατανοήσεις καλύτερα την ηθοποιία;
Αυτό που σίγουρα μου χάρισαν οι σπουδές μου στη Νομική είναι η ωριμότητα και η πίστη ότι τώρα που ξέρω πιο καλά πώς λειτουργεί ο κόσμος, είμαι πλέον ελεύθερη να επιλέξω πώς θα φτιάξω το δικό μου μικρόκοσμο. Η Νομική επιστήμη και η ανάπτυξη νομικής σκέψης, θεωρώ, ότι δομεί τον εγκέφαλο αφού μαθαίνεις να αναλύεις και να συνθέτεις με ταχύτατους ρυθμούς και επειδή εκτίθεσαι σε δίκαια άλλων κρατών, διευρύνονται οι ορίζοντες σου και τα ερεθίσματα σου για τις ανθρώπινες κοινωνίες διεθνώς. Κατά κάποιο τρόπο, με κόπο αλλά και ζωντανό ενδιαφέρον για τη σχολή μου τότε, εξασφάλισα την αυτοπεποίθηση που χρειαζόμουν για να διεκδικήσω τις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες. Τόσο η νομική όσο και η υποκριτική χρείαζονται πειθαρχία αλλά και πνευματικότητα.
Τι είναι για εσένα ο χώρος της υποκριτικής;
Ένα «καινούριο γήπεδο», καθ’ ότι δεν προέρχομαι από ένα οικογενειακό περιβάλλον γεμάτο καλλιτέχνες. Η θεία μου υπήρξε χορεύτρια κλασικού μπαλέτου και γενικώς το “μικρόβιο” έχει ενδεχομένως καταπιεστεί και σε άλλους προγόνους μου. Είμαι αισιόδοξη και με εξιτάρει που γνωρίζω διαρκώς καινούριους ανθρώπους με τους οποίους έχω κοινά ενδιαφέροντα. Βιώνω, δε, ξεχωριστή χαρά όταν στη συναναστροφή μου με άλλους καλλιτέχνες, αισθάνομαι έμπνευση και βαθιά εκτίμηση για αυτούς. Εύχομαι οι σχέσεις αυτές να εξελιχθούν σε όμορφες συνεργασίες αλλά και αληθινές φιλίες.
Τι σε εξιτάρει σε αυτή την τέχνη και τι σε φοβίζει;
Ό,τι με φοβίζει και στον κόσμο γενικά. Η κακή πρόθεση και η έλλειψη ουσίας. Όμως, λένε ότι το κακό είναι πιο δυνατό στο σήμερα αλλά το καλό έχει διάρκεια. Εμένα λοιπόν μου αρέσει η δουλειά μου και με εξιτάρει η ελευθερία που αισθάνομαι σε μια δημιουργική καλλιτεχνική συνεργασία είτε στη μαγεία μιας θεατρικής παράστασης είτε στη λήψη μια καλά σκηνοθετημένης τηλεοπτικής/κινηματογραφικής σκηνής. Επομένως, με το κατάλληλο «support system», επαγγελματικά και προσωπικά, έχω κίνητρα να συνεχίζω.
Ποια τα επαγγελματικά σου σχέδια;
Από το τέλος της προηγούμενης σεζόν, συμμετέχω στην καθημερινή τηλεοπτική σειρά του ΑΝΤ1, «Μπρούσκο», ως Άλκηστις. Βρίσκομαι διαρκώς μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, ανάλογα με τις ανάγκες των γυρισμάτων μας. Υπάρχουν παράλληλα συζητήσεις για άλλα πρότζεκτ, θεατρικά αλλά και σε επίπεδο ταινιών μηκρού μήκους.
Πως νιώθεις που πρωταγωνιστείς στο νούμερο ένα αγαπημένο σίριαλ της ελληνικής τηλεόρασης;
Χαρά, υπερηφάνεια και τιμή που με επέλεξε η παραγωγή μου και που με υποδέχθηκαν και αποδέχθηκαν ευγενικά οι συνεργάτες μου. Η σχέση εκτίμησης και αναγνώρισης είναι αμφίδρομη.
Ήταν η πρώτη επαφή σου με τον τηλεοπτικό φακό; Ναι, εδώ πήρα το βάπτισμα. Στη Νέα Υόρκη όπου σπούδασα υποκριτική, είχα συμμετάσχει σε πολλές off Broadway θεατρικές παραστάσεις και είχα πρωταγωνιστήσει σε web σειρές.
Ο Μανώλης Κλωνάρης σε προ(σ)κάλεσε στο #mprousko_interview_challenge να μας πεις πως έκανε πρόταση γάμου ο Αλκιβιάδης στην Άλκηστη. Ποιον προσκαλείς εσύ και σε τι;
Τον Αποστόλη Τότσικα, τον Σήφη του Μπρούσκο, να μας πει ποιός κάνει τις πιο πολλές ασκήσεις για τοποθέτηση φωνής κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Όσο για την πρόταση γάμου, η Άλκηστις έμεινε έγκυος από τον Αλκιβιάδη και έτσι αποφάσισαν να παντρευτούν. Παραδοσιακός όντας ο Αλκιβιάδης, ανακοίνωσε το γάμο τους ενώπιον των γονιών του, σε ένα οικογενειακό τραπέζι, δίνοντας στην Άλκηστη ένα δαχτυλίδι αρραβώνων.
Το ενδεχόμενο να φύγεις και πάλι στο εξωτερικό είναι στα σχέδιά σου;
Ο στόχος μου είναι να συμμετέχω σε παραγωγές που με αντιπροσωπεύουν, στις οποίες μπορώ να συνεισφέρω και να εξελιχθώ. Αυτό μπορεί να συμβεί είτε στην Ελλάδα είτε στη Νέα Υόρκη είτε οπουδήποτε. Σπούδασα στη Ν. Υόρκη γιατί ανέκαθεν μου ασκεί μια μοναδική γοητεία και ένιωσα γρήγορα ότι ανήκω στην πόλη αυτή. Επιπλέον, έχω συνεργάτες και έναν ενεργό ατζέντη. Όμως, τώρα είμαι ενθουσιασμένη που μαθαίνω σιγά σιγά και την ελληνική καλλιτεχνική πραγματικότητα. Άλλωστε, η καλλιτεχνική εκπαίδευση που έλαβα προέτρεπε να μην προδικάζουμε ποτέ το τελικό αποτέλεσμα διότι όταν ξεκινάμε έχουμε πάντα λιγότερα δεδομένα και γνώση, από αυτά που αποκτούμε καθ’ οδόν. Επομένως, τα πάντα ρει. Μπορεί η συνέχεια να είναι διαφορετική αλλά και ανώτερη από τις αρχικές προσδοκίες! Έσο έτοιμος!
Τι δεν γνωρίζει ο κόσμος για εσένα και μπορείς να μας πεις;
Ότι έζησα 6 μήνες στη Βαρκελώνη, στα πλαίσια του Erasmus προγράμματος ανταλλαγής φοιτητών της νομικής και έμαθα ισπανικά με τον πιο ωραίο τρόπο, ζώντας ανάμεσα σε ντόπιους. Εκεί διδάχτηκα ένα μάθημα που λεγόταν «Νόμος και Σινεμά», και ανακάλυψα ότι υπάρχουν και άλλες παράξενες «διττές» φύσεις που αγωνίζονται για τη θέσπιση δικαιότερων νόμων αλλά δεν παύουν να μεθούν όταν παρατηρούν τα χρώματα του ουρανού και της θάλασσας.
Πως βλέπεις τη δυναμική της τηλεόρασης, του θεάτρου και του κινηματογράφου προς τον κόσμο;
Διαφορετικά μέσα προβολής, με κοινό τους γνώμονα τον ηθοποιό. Λατρεύω το θέατρο και την ενέργεια που γεννιέται και πεθαίνει εκείνη τη στιγμή της πρόβας, της παράστασης. Και αν καταφέρεις το κοινό να βιώσει τις συνθήκες του χαρακτήρα σου μαζί σου, τότε είμαι σίγουρη ότι ενέργεια αυτή δεν πεθαίνει με το φινάλε της παράστασης, αλλά μετατρέπεται σε μια άλλη μορφή, αυτή της ταύτισης, του καλοδεχούμενου προβληματισμού, της ανακούφισης και ίσως της κάθαρσης του θεατή. Με ελκύουν οι ταινίες, γιατί είναι διαχρονικές και γιατί μπορούν να ξεπεράσουν το εμπόδιο όχι μόνο του χρόνου αλλά και του χώρου… είναι παγκοσμίου βεληνεκούς. Όσο για την τηλεόραση, είναι ένα τεράστιο σχολείο όπως ανακαλύπτω σιγά σιγά, προσφέρει στον ηθοποιό τη δυνατότητα μια σταθερής επαγγελματικής πραγματικότητας και αποτελεί συντροφιά για πολλούς ανθρώπους όλων των ηλικιών. Όπως μας έλεγαν στα καλλιτεχνικά σεμινάρια στη Ν.Υόρκη για τους καιρούς μας «It’s a TV World».
Ελλάδα, Αγγλία, Αμερική, Κύπρος. Πόσο εύκολο είναι να αλλάζεις τόπο διαμονής;
Εξαρτάται από την πόλη που διαλέγεις, το λόγο που είσαι εκεί και, στην τελική, σπουδαίο ρόλο θα παίξουν οι άνθρωποι που θα γνωρίσεις οπουδήποτε αποφασίσεις να μετοικήσεις. Όταν ξέρεις καλά μέσα σου γιατί πας σε ένα τόπο, τότε δεν σε πειράζει η αλλαγή. Είσαι συνειδητοποιημένος και αυτό σου δίνει δύναμη. Επίσης, υπάρχουν πόλεις που σου ταιριάζουν καλύτερα και απλώς θέλεις χρόνο για να προσαρμοστείς, χωρίς να χρειάζεται να συμβιβαστείς. Το αποτέλεσμα πάντως του να αλλάζεις τόπο διαμονής, είναι να αποκτάς καλούς φίλους σε διάφορα μέρη της γης. Βεβαίως όπως οι στόχοι, έτσι και οι σχέσεις θέλουν το χρόνο τους για να εδραιωθούν. Πάντα όμως υπάρχουν άνθρωποι-‐σταθερές που όσο μακριά τους και να ζεις, ξέρεις ότι είσαι στη σκέψη τους, όπως και αυτοί είναι στη δική σου. Είναι το πνευματικό σου καταφύγιο. Πλέον δε με το ίντερνετ και τα διάφορα social media, οι αποστάσεις τείνουν να εκμηδενιστούν. Και εάν είσαι αρκετά τυχερός, το μόνο που χρειάζεται για να πας κοντά τους, είναι ένα αεροπλάνο.
Θεωρείς ότι η υποκριτική έχει όρια; Τι δεν θα έκανες για έναν ρόλο;
Όλα τα πράγματα έχουν όρια. Και δη όταν συμβαίνουν σε επαγγελματικό επίπεδο. Η σκέψη, ο οραματισμός και η δημιουργικότητα στο πρώιμο στάδιο τους όμως δεν χωρούν περιορισμούς. Και αυτό είναι το απελευθερωτικό στοιχείο της τέχνης. Μεταγενέστερα όμως κατά την εκτέλεση τους, νομίζω, ότι τα όρια επανέρχονται αυθόρμητα, απλώς είναι τόσο οργανικά που δεν τα παρατηρείς.
Ποιες οι στιγμές διασκέδασής σου;
Μια καλή θεατρική παράσταση που θα με συγκινήσει, μια ανεβαστική βραδιά μουσικής και χορού, μια ενδιαφέρουσα ταινία στο σινεμά, οπουδήποτε γελώ με δικούς μου ανθρώπους συντροφιά.
Ποια τα όνειρα που έχεις;
Τα όνειρα είναι η πηγή της ζωής μου. Λένε ότι όταν κάνεις ένα όνειρο μόνος σου, τότε αυτό μένει απλώς όνειρο ενώ όταν το ονειρεύεσαι με άλλους είναι πραγματικότητα. Επομένως, το πιο γλυκό είναι να βρίσκεις γνήσιους συντρόφους στα όνειρα και συνοδοιπόρους στη ζωή. Ο Ν. Καζαντζάκης είχε πει το εξής: «Ό,τι επιθυμείς να το φωνάζεις δυνατά, αγρίμι να γίνεσαι… δεν ταιριάζει η μετριότητα με τη λαχτάρα!», αυτή είναι και η αντίληψη μου για τα όνειρα μου!