got40

Της Άννας Παχή

(περιέχει spoilers των προηγούμενων κύκλων μέχρι και τον πέμπτο. Συνεχίστε την ανάγνωση με δική σας ευθύνη).

Πολλές σειρές και ταινίες μίλησαν για δολοπλοκίες, λαμογιές, εκβιασμούς, συμφέροντα και λοιπά προσοδοφόρα. Καμιά όμως δεν το έκανε με τον τρόπο του Game of Thrones. O Νικολό Μακιαβέλλι θα ήταν περήφανος για τον George R.R. Martin που έγραψε – και γράφει ακόμη – τα βιβλία. Τέτοιες ανατροπές και ξεκοιλιάσματα δεν είχαμε δει ποτέ. Αν κάτσουμε να αναλύσουμε τη σειρά και τα βιβλία θα χρειαστούμε χρόνια, το θέμα όμως αυτού του άρθρου, είναι οι δολοπλοκίες και μόνον. Απουσιάζουν μεγάλα ονόματα όπως η Ντενέρις Ταργκάριεν, ο Τζον Σνόου, η Άρυα Σταρκ και άλλοι. Αυτό συμβαίνει επειδή οι εν λόγω χαρακτήρες είναι καλά παιδιά, σκληρά, έξυπνα και προχωράνε με το σπαθί (και τους δράκους) στο χέρι. Εδώ μιλάμε για μυαλά που λειτουργούν αλλιώς…

Cersei

Μάνα δεν είναι μόνο η Ελληνίδα: Η Σέρσεϊ, θυγατέρα του πανίσχυρου Tάιγουιν -δεν ξέρω τι έχω από φράγκα- Λάννιστερ, έχει κάνει τρία παιδιά με τον αδερφό και μεγάλο έρωτα της ζωής της, Τζέιμι. Καθώς ήταν παντρεμένη με το Βασιλιά Ρόμπερτ Μπαράθηον, κατάφερε  να του πασάρει τα μπάσταρδα ως δικά του. Κανένας και τίποτα δε μπορεί να αποδείξει το αντίθετο, αν και οι φήμες οργιάζουν. Όσοι προσπάθησαν να αποκαλύψουν την αλήθεια βρέθηκαν δηλητηριασμένοι ή χωρίς κεφάλι. Δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ που η Σέρσεϊ δεν θα έκανε για τα παιδιά της. Όποιος τα πειράξει, το πληρώνει. Με τη ζωή του.

tywin

Θα σε κάνω άντρα: Στην προσπάθειά του να “ανδρώσει” τον ευαίσθητο, νάνο γιό του Τύριον και ταυτόχρονα να τον εκδικηθεί για το θάνατο της γυναίκας του στη γέννα, ο Τάιγουιν Λάννιστερ, οργανώνει ένα ψεύτικο φλερτ μεταξύ του Τύριον και μιας κοπέλας. Ο Τύριον δαγκώνει τη λαμαρίνα και παντρεύεται το κορίτσι, για να ανακαλύψει λίγο αργότερα πως ήταν μια πουτάνα πληρωμένη από τον πατέρα του και βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να την δει να «παίρνει» όλη τη φρουρά του. Πολλά χρόνια αργότερα, ο πα-τέρας συνάπτει σαρκικές σχέσεις με την τελευταία αγαπημένη του Τύριον, Σέι, έτσι για το χαβαλέ. Ο Τύριον τον σκοτώνει χωρίς καμία τύψη. Αποστολή εξετελέσθη, έτσι κάνουν οι άνδρες.

red

Δε θα μείνει άντερο: Όταν ο Ρομπ Σταρκ αρνείται να παντρευτεί μια από τις κόρες του λόρδου Φρέυ, όλοι περιμένουν μια ανταπόδοση στην προσβολή. Όμως όχι. Ο γέρο κολασμένος ζητά απλώς έναν άλλο γαμπρό, δίνει μια κουκλάρα για νύφη κι εκεί που όλοι τρώνε, πίνουν, περνούν ωραία και καλά, χρατς! Δε μένει άντερο στη θέση του, με τη βοήθεια των Λάννιστερ που στέλνουν χαιρετίσματα. Ρομπ, Κάτλιν και εγκυμονούσα Ταλίσα βλέπουν πια τα ραδίκια ανάποδα. Με παρέα κιόλας.

Joffrey

Δωσ’ μου να πιω το δηλητήριο: Τραβιέται πολύ στο Got αλλά highlight παραμένει η δολοφονία του Τζόφρι (η παράνοια του οποίου δείχνει τα καταστροφικά αποτελέσματα της αιμομιξίας). Ιθύνων νους πίσω από αυτή τη δικαίωση όλων μας είναι η γιαγιά Ολλένα Ταϊρέλ που, με τη σοφία των χρόνων της καταλαβαίνει τι τομάρι είναι ο Τζόφρι και θέλει να γλυτώσει την εγγονή Μάρτζερι από τα χέρια του. Φυσικά, η δολοπλοκία έγκειται στο γεγονός πως υπεύθυνοι για το φόνο – στα μάτια της Σέρσεϊ που είναι και το πιο σημαντικό – θεωρούνται ο Τύριον Λάννιστερ και η Σάνσα Σταρκ. Ο Τζόφρι τα κακαρώνει, η Μάρτζερι απελευθερώνεται, οι Τύριον και Σάνσα γίνονται (ακόμα πιο) δακτυλοδειχτούμενοι και κανείς δεν υποψιάζεται τη γλυκιά (;) γριούλα. Τέλειο.

baelish

Μικρός στο μάτι: Ο Λόρδος Μπέιλις (aka Μικροδάχτυλος) έχει τις δολοπλοκίες για κολατσό (μαζί με τον άλλο Λόρδο, τον Βάρυς με τον οποίον θα ασχοληθούμε παρακάτω). Η καψούρα του για την Κάτλιν Σταρκ που του ρίχνει τη μια χυλόπιτα μετά την άλλη, μεταφέρεται στην κόρη της, Σάνσα. Όμως ο Μπέιλις είναι αρραβωνιασμένος με την αδελφή της Κάτλιν, Λάιζα, η οποία είναι τελείως γκάου. Πηγαίνοντας την ανιψιά στη θειά της, βρίσκει την ευκαιρία να ξαποστείλει τη Λάιζα μια και καλή, αμέσως μετά το γάμο τους. Η Λάιζα βλέπει το λόρδο της να μπαλαμουτιάζει τη Σάνσα και γίνεται θηρίο ανήμερο. (Εντάξει τώρα, ένα φιλάκι της έδωσε, δε χάθηκε ο κόσμος..) Ο λόρδος τα παίρνει στο κρανίο και τη στέλνει να πετάξει από τη Φεγγαρόπορτα. Η Λάιζα δεν είναι πουλί κι έτσι γκρεμοτσακίζεται.  Για να γλυτώσει τον αποκεφαλισμό που συνεπάγεται τέτοια πράξη, ο Μπέιλις δασκαλεύει τη Σάνσα να πει πως η θεία της αυτοκτόνησε. Έτσι κι έγινε. Για να ξεπληρώσει το καλό που του έκανε, ο Μπέιλις «πουλάει» τη Σάνσα στο Ρόυς Μπόλτον, άξιο πρόγονο του Μαρκήσιου Ντε Σαντ. Καμιά καλή πράξη δε μένει ατιμώρητη..

varys

Ο υπερ-κατάσκοπος όλων των οίκων: Ο Λόρδος Βάρυς, όπως και ο «φίλος» του Μπέιλις, είναι δολοπλόκος με τη βούλα, διαθέτει στρατό κατασκόπων και ασχολείται με τη συλλογή πληροφοριών με μεγαλύτερη ζέση και επιτυχία από τη Γκεστάπο, την KGB, τη CIA, και όλες τέλος πάντων τις κρατικές υπηρεσίες πληροφοριών μαζί. Δεν κάνει τίποτα σκέτο, όλα έχουν κάποιο λόγο, κάποιο κρυφό σκοπό. Κατά καιρούς έχει υπηρετήσει τους Λάννιστερ, τους Σταρκ, τους Ταϊρέλ, τους πάντες ή έτσι θέλει να πιστεύουν. Η μεγαλύτερη μέχρι στιγμής δολοπλοκία του είναι πως υποστήριζε κρυφά (μέχρι τον πέμπτο κύκλο κρυφά) τη Ντενέρις Ταργκάριεν χωρίς να το καταλάβει κανείς. Αδημονούμε για τη συνέχεια.

highsparrow11

Όποιος σκάβει το λάκκο του αλλουνού: Ο Υψηλός Σπουργίτης ύφανε αριστοτεχνικά τον ιστό του (αν και όχι αράχνη) καταφέρνοντας να εκμεταλλευτεί την απέχθεια της Σέρσεϊ για τη Μάρτζερι. Η βασιλομήτωρ, από την τσαντίλα της που παρόλο το θάνατο του Τζόφρι η Μάρτζερι έγινε βασίλισσα τελικά καθώς τακίμιασε με τον Τόμεν, συμπαρατάχθηκε με το Υψηλό Σπουργίτι, καταγγέλλοντας τη Μάρτζερι για διάφορες αμαρτίες. Ο Υψηλός Σπουργίτης όμως, δε μάσησε, και έχωσε τη Σέρσεϊ στα μπουντρούμια, με χειρότερες κατηγορίες. Ούτε η Μάρτζερι γλίτωσε βέβαια, αλλά ας μη φεύγουμε από το θέμα. Η Σέρσεϊ πέρασε των παθών της τον τάραχο, διέσχισε την πόλη της θεόγυμνη, δέχτηκε βρισιές και ζαρζαβατικά, για να επιστρέψει τελικά στο παλάτι, από όπου δε βγήκε ποτέ ξανά. Μέχρι στιγμής δηλαδή.

Σίγουρα έμειναν πολλές δολοπλοκίες απ’ έξω. Μπορείτε να συνεισφέρετε στο άρθρο κάνοντας like στη σελίδα μας στο facebook και συμπληρώνοντας κάτω από το αντίστοιχο post τη δολοπλοκία της αρεσκείας σας. Θα φτιάξουμε δεύτερο μέρος όταν μαζευτούν πολλές.

Υ.Γ.: Είναι αδύνατο να δεχτώ πως ο Νεντ Σταρκ μας άφησε χρόνους. Αδύνατο.