Συνέντευξη στην Άννα Παχή
Με την ευκαιρία της καινούριας του δουλειάς «Invented Memories» ο Γιώργος Αβραμίδης μιλά στο iart.gr Καλλιτέχνης που αξίζει να γνωρίσετε – αν δεν τον ξέρετε ήδη – δημιουργεί πλήθος συναισθημάτων στον ακροατή και αποδεικνύει πως το ταλέντο, μαζί με την πίστη σε αυτό που κάνει κανείς, είναι αρκετά.
Πείτε μας δυο λόγια για τον νέο σας δίσκο.
Πηγή έμπνευσης για το “Invented Memories” ήταν κάποιες προσωπικές εμπειρίες των τελευταίων τριών ετών. Πολλές από αυτές ήταν δυσάρεστες και κάποιες άλλες πιο ευχάριστες. Οι περισσότερες μουσικές ιδέες γεννήθηκαν όταν επέστρεφα αργά το βράδυ στο σπίτι ύστερα, από κάποια συνήθως συναισθηματική φόρτιση. Πρώτα τις έπαιζα στην κιθάρα, τις ηχογραφούσα και όταν μαζεύτηκε το υλικό, αρχίσαμε να τις δουλεύουμε με όλη την μπάντα και να τις ενορχηστρώνουμε. Πρόκειται λοιπόν για την εκπλήρωση της ανάγκης για επικοινωνία των προσωπικών μου συναισθημάτων. H μουσική όλου του album είναι δική μου εκτός του “Training train” όπου συνέβαλαν και οι Τάσος Κορκόβελος και Γιάννης Βακαλούδης. Οι στίχοι του είναι της Ελίνας Τασιούλα εκτός του “Golden Heart” που έχει γράψει η Λαμπρινή Γρηγοριάδου. Η Αλεξάνδρα Σιετή τραγουδά σε 4 τραγούδια (Doorways, Golden Heart, Dive Into The Sea, Blind Singer’s Lullaby) ενώ έπαιξαν οι μουσικοί Γιώργος Αβραμίδης (τρομπέτα), Τάσος Κορκόβελος (πλήκτρα), Αλέξης Αρχοντής
(τύμπανα), Γιάννης Βακαλούδης (ηλεκτρική κιθάρα, μπάντζο), Χρήστος Παππάς (ηλεκτρικό μπάσο), Παναγιώτης Ανδρέογλου (ακορντεόν), Περικλής Βραχνός (βιολί), Ανδριάνα Πεταλά (νέι) και James Wylie (σαξόφωνο). Υπεύθυνοι παραγωγής είναι ο Τάσος Κορκόβελος και ο Γιώργος Αβραμίδης, η ηχογράφηση και η μίξη έγινε από
τον Τάσο Κορκοβέλο, το mastering στα AMS Studios από τον Απόστολο Σιώπη ενώ το εξώφυλλο του cd όπως και το γενικότερο artwork έγινε από το ζωγράφο – γραφίστα Αχιλλέα Μεσσάικο.
Ποια η διαφορά του από τους προηγούμενους; Πως βιώσατε εσείς τη δημιουργία του σε σχέση με το παρελθόν;
Πιστεύω πως βρίσκεται πιο κοντά στον εαυτό μου και στα ακούσματα που είχα από μικρό παιδί και ως τώρα. Οι προηγούμενοι δίσκοι είχαν πιο κλασική, τρομπετίστικη ατμόσφαιρα ενώ ο “Invented Memories” περιλαμβάνει πολλά μουσικά ιδιώματα όπως ροκ, ποπ, τζαζ, φολκ.. Η εμπειρία επίσης από την παραγωγή των προηγούμενων δίσκων, βοήθησε στο να βγεί ένα ακόμη καλύτερο αποτέλεσμα.
Η μουσική σας κυρίως χαϊδεύει τα αυτιά. Υπάρχουν κομμάτια πιο έντονα, με διάφορες επιρροές, που παραπέμπουν σε διάφορα είδη. Προφανώς δεν πιστεύετε σε στερεότυπα, όσον αφορά στη μουσική. Υπάρχει κάποιο είδος πιο κοντά στην καρδιά σας, ή επιθυμείτε να πειραματίζεστε και αν ναι, σε ποιόν βαθμό;
Ναι, η αλήθεια είναι πως την μουσική που γράφω θα την χαρακτήριζα κουλ και όντως χαϊδεύει τα αυτιά. Σίγουρα δεν πιστεύω σε στερεότυπα, μου αρέσει πολύ να πειραματίζομαι. Το πείραμα σε αυτόν τον δίσκο ήταν το πάντρεμα της τζαζ με την κέλτικη μουσική και την συμμετοχή της τρομπέτας σε όλο αυτό. Θεωρώ ότι στο πείραμα δεν υπάρχει όριο, αλλά απόλυτη ελευθερία.
Εδώ και χρόνια, κυριαρχεί στη μουσική βιομηχανία το ‘εύκολο’ έως computerized τραγούδι. Συχνά μάλιστα, η εικόνα υπερισχύει της μουσικής. Γιατί πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό; Είναι κάτι που μπορεί να αλλάξει, και πως, κατά τη γνώμη σας;
Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην μουσική. Γίνεται παντού. Δυστυχώς το εύκολο κυριαρχεί γιατί βολεύει. Είναι πιο ”φθηνό” με όλες τις σημασίες της λέξης γι αυτό και πουλιέται ευκολότερα. Αυτό πιστεύω πως μπορεί να αλλάξει αν εμείς οι καλλιτέχνες προσπαθήσουμε να μείνουμε αυθεντικοί και πιστοί απέναντι σε αυτό που αγαπάμε. Την τέχνη μας δηλαδή. Υπάρχει κοινό που θα το εκτιμήσει αυτό και ίσως αυτό το κοινό μεγαλώσει.
Πόσο δύσκολη είναι η δουλειά του μουσικού; Τι πρέπει να διαθέτει κάποιος, εκτός από το ταλέντο, για να την κάνει;
Όπως σε όλα τα επαγγέλματα υπάρχουν δυσκολίες, έτσι και στο επάγγελμα του μουσικού. Το θέμα είναι να κάνεις αυτό που αγαπάς. Αυτό λοιπόν που χρειάζεται κατά την γνώμη μου περισσότερο και από το ταλέντο, είναι η αγάπη για την μουσική και η θέληση για δημιουργία.
Μιλήστε μας λίγο για τα live. Τι εισπράττετε από το κοινό και τι πιστεύετε πως κερδίζει εκείνο, ακούγοντάς σας;
Τα live είναι η ουσία, ζω για αυτά. Για μένα έχει γίνει τρόπος ζωής το να παίζω ζωντανά στον κόσμο. Επίσης όταν ανεβαίνεις στην σκηνή ξεχνάς όλα σου τα προβλήματα και γιατρεύονται όλες οι “αρρώστιες” σου. Πιστεύω το ίδιο συμβαίνει και στο κοινό. Γι αυτό άλλωστε έρχονται.
Θα συμμετείχατε ποτέ ως κριτής σε talent show;
Όχι βέβαια. Αυτά είναι αστεία πράγματα. Όλο αυτό είναι ένα ψέμα. Εκμεταλλεύονται τον πόθο του κάθε νέου παιδιού, για οικονομικό κυρίως όφελος.
Έχετε πραγματοποιήσει εξαιρετικές συνεργασίες. Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης με τον οποίον θα θέλατε οπωσδήποτε να συμπράξετε;
Πιστεύω ότι είμαι πολύ τυχερός που είχα την τύχη να συνεργαστώ με σπουδαίους καλλιτέχνες. Από εκεί και πέρα δεν έχω σκεφτεί κάποιον που θα ήθελα να συμπράξω οπωσδήποτε. Θα δούμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον..
Η σύνθεση είναι ιδιαίτερο και συχνά επώδυνο πράγμα. Πως σας επηρεάζει – εάν σας επηρεάζει – αυτή η διαδικασία;
Προσωπικά με λυτρώνει. Νοιώθω συχνά την ανάγκη να εκφράζω τα συναισθήματα μου και αυτό με ανακουφίζει ιδιαίτερα. Τουλάχιστον στην μουσική είμαι αρκετά επικοινωνιακός..
Πως νομίζετε ότι θα ήταν η ζωή σας χωρίς τη μουσική;
Υπάρχει ζωή χωρίς μουσική;