Της Άννας Παχή
Τα γενέθλια της Γ. από την Αθήνα, έπεσαν ταυτόχρονα με τις εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο της Λ. από την Κύπρο. Φυσικά κανονίστηκε συνάντηση. Το ποδόσφαιρο έδωσε την ευκαιρία στην Α. να αφήσει τον καλό της για ένα βράδυ προκειμένου να τη δούμε. Η Κ. από τη Θεσσαλονίκη ζήλεψε κι έτσι – ρεφενέ- της βγάλαμε εισιτήριο για να κατέβει. Οργανώθηκε η διαμονή των κοριτσιών, οι μεταφορές και τελικά μετά από αρκετό καιρό, βρεθήκαμε όλες μαζί.
Ένα γλυκύτατο ταβερνάκι έγινε το meeting point και μεταξύ μεζέδων και οινο-πνευμάτων οι ώρες περνούσαν χωρίς να τις καταλάβουμε. Η χαρά περίσσευε και μας «γέμισε».
Οι γυναικοπαρέες έχουν άλλη χάρη. Γινόμαστε όλες «κορίτσια» που βιάζονται να πουν τα νέα τους. Τα θέματα εναλλάσσονται αλλά παραδόξως, παρά το μπέρδεμα, καταλαβαινόμαστε πλήρως. Γελάμε, σοβαρεύουμε, ξαλαφρώνουμε.
Τι σας νοιάζει, θα μου πείτε. Μπορεί να μη σας νοιάζει, σας ενδιαφέρει όμως. Στην εποχή της κρίσης, της γκρίνιας, των οικονομικών δυσκολιών, της αβεβαιότητας και της μιζέριας, η χαρά μπορεί να βρεθεί σε πολύ απλά πράγματα, όπως σε μια μερίδα κολοκυθοκεφτέδες που θα μοιραστείς με δυο φίλους. Η ευτυχία βρίσκεται εκεί που – όπου και να κοιτάξεις – βλέπεις αγαπημένα πρόσωπα. Δεν έχει σημασία αν γνωρίζεστε πολύ ή λίγο. Αν μένετε κοντά ή μακριά. Αν μιλάτε καθημερινά, ή μια φορά το μήνα. Ξέρεις πως είναι εκεί για σένα, όπως είσαι κι εσύ εκεί για αυτούς.
Δε χρειάζονται λεφτά για να αγκαλιάσεις κάποιον, ή να του κρατήσεις το χέρι. Δεν είναι απαραίτητο να πας σε πέντε μπαρ και να πιείς τα μοδάτα κοκτέιλ για να περάσεις καλά. Το γέλιο δεν αγοράζεται, ούτε πουλιέται. Είναι στην περιγραφή της Α. για το πώς χτύπησε το γόνατό της. Έδωσε την αφορμή να περιγράψουμε «σούπες» απείρου κάλλους μέχρι που δακρύσαμε από τα γέλια. Είναι στις κοινές αναμνήσεις που γίνονται οι καλύτεροί σου φίλοι. Είναι στα μάτια της Κ. που γελάνε, στο ύφος της Φ. που με άπειρη σοβαρότητα περιγράφει τα πιο εξωφρενικά πράγματα. Είναι σε όλο αυτό το ρημάδι το «μαζί». Ένα «μαζί» που προέκυψε μόνο του, που δεν το διέλυσε καμιά απόσταση, καμιά σύμβαση, καμιά καθημερινότητα.
Μια φίλη μου είπε κάποτε πως «η ευτυχία δεν είναι κατάσταση, είναι στιγμές». Κάπου το διάβασε και της άρεσε. Είχε δίκιο. Μια μπύρα – κουτάκι στην παραλία, ένα παιχνίδι τάβλι στο μπαλκόνι, μια βόλτα στις βιτρίνες. Καλύτερα με παρέα, αλλά και μόνος. Μια ταινία σε θερινό σινεμά, ένα ωραίο βιβλίο, ένα όμορφο τραγούδι. Πόσες φορές έχουμε ακούσει πως «το χρήμα δε φέρνει την ευτυχία»; Πολλές. Καλά είναι τα λεφτά, βέβαια, ποιος δεν τα θέλει; Όμως, η ψυχή δε γαληνεύει με το καινούριο κινητό ή το φόρεμα. Η κατανόηση στα μάτια ενός φίλου, η αγάπη στα μάτια του είναι αυτό που θα σου δώσει κουράγιο. Όταν καταλάβεις πως η ζωή είναι αυτή που την κάνεις εσύ να είναι, πολλά πράγματα θα φανούν διαφορετικά.
Επιλέγουμε τη ζωή μας. Αν προτιμάς να γκρινιάζεις και να σκέφτεσαι πόσο καλύτερα θα ήσουν αν σου έπεφτε το Λόττο, η ζωή σου θα είναι μίζερη. Αν βαριέσαι να ξεκουνηθείς για να πας να συναντήσεις κάποιον που έχεις καιρό να δεις, θα απομονωθείς. Αν όμως αποφασίσεις να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς με αυτά που έχεις στη διάθεσή σου, τότε θα συνειδητοποιήσεις πως έχεις περισσότερα από όσα νόμιζες. Αυτό είναι κέρδος. Μεγάλο, άυλο και με διάρκεια. Αν θέλεις αυτό το κέρδος, το έχεις. Είναι θέμα επιθυμίας τελικά.