Η τεχνολογία καθ’ όλη τη διάρκεια της μοντέρνας ιστορίας αποτέλεσε σημείο τριβής και πολλές φορές, ρηξικέλευθες ιδέες, που άλλαξαν τον κόσμο όπως τον ξέρουμε σήμερα, αποδόθηκαν στους λάθος ανθρώπους.
Από το ραδιόφωνο μέχρι τον κινηματογράφο και από το τηλέφωνο μέχρι τις ακτίνες λέιζερ, υπήρξαν αναρίθμητες περιπτώσεις όπου η ιδιοφυής εφεύρεση κάποιου βρέθηκε σε “ξένα” χέρια. Το αποτέλεσμα ήταν χαμένες οικονομικές απολαβές, αλλά κυρίως “τραυματισμένη” υστεροφημία.
Ραδιόφωνο: Μαρκόνι εναντίον Τέσλα
Το 1890 ο Νίκολα Τέσλα ανακάλυψε ότι μπορούσε να χρησιμοποιήσει το πηνίο Τέσλα για να μεταδώσει μηνύματα σε μεγάλες αποστάσεις. Η πατέντα του Τέσλα κατωχυρώθηκε το 1900.
Την ίδια εποχή ένας νεαρός εφευρέτης ονόματι Γουλιέλμο Μαρκόνι δούλευε στη δικιά του συσκεύη για να μεταδώσει σήματα σε μεγάλες αποστάσεις, χρησιμοποιώντας τις ανακαλύψεις του Τέσλα. Έτσι, τον Δεκέμβριο του 1901, από την Κορνουάλη μετέδωσε στη Νέα Γη μία σειρά από σήματα.
Όταν μαθεύτηκε το νέο, ο Νίκολα Τέσλα, δήλωσε: “Ο Μαρκόνι είναι καλός συνάδελφος. Αφήστε τον να συνεχίσει. Χρησιμοποιεί δεκαεπτά από τις πατέντες μου“.
Αυτό όμως άλλαξε το 1904 όταν το Αμερικανικό Γραφείο Ευρεσιτεχνιών κατωχύρωσε την πατέντα στον Μαρκόνι. Ο Τέσλα σε έξαλλη κατάσταση προσπαθούσε να βρει το δίκιο του, αλλά δεν είχε τους πόρους για να το επιδιώξει. Τελικά δικαιώθηκε μετά θάνατον, το 1943 οπότε και του αποδόθηκαν τα εύσημα και η ευρεσιτεχνία κατωχυρώθηκε στο όνομά του.
Λέιζερ: Γκόρντον Γκούλντ εναντιόν Αρθουρ Σουάλοου & Τσάρλς Τάουνς
O Γκόρντον Γκούλντ υπήρξε φοιτητής στο πανεπιστήμιο Κολούμπια.
Το 1957 είχε πρώτος την ιδέα να κατασκευαστεί μία στενή αλλά μεγάλης έντασης ακτίνα που της έδωσε το όνομα LASER (Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation) και σχεδίασε στο επιστημονικό του σημειωματάριο τον τρόπο κατασκευής αυτής της συσκευής. Παρ’ όλο που κατοχύρωσε σε συμβολαιογράφο το όνομα LASER, δεν του εδόθη η άδεια συμμετοχής στην κατασκευή διότι ως απόρρητη πολεμικής χρήσης συσκευή απαιτούσε ειδικό πιστοποιητικό νομιμοφροσύνης. Ο Γκόρντον Γκούλντ εθεωρείτο με τα αμερικανικά πρότυπα κομουνιστής λόγω της πολιτικής του δράσης.
Επίσης, πίστευε ότι πρέπει πρώτα να κατασκεύασει μια λειτουργική συσκεύη και μετά να την πατεντάρει. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα δυο συνάδελφοι του να κατοχυρώσουν πρώτοι την πατέντα.
Μετά από τριάντα χρόνια δικαστικούς αγώνες και έχοντας ξοδέψει το 80% των δικαιωμάτων του σε δικαστικά έξοδα κατοχύρωσε την αποκλειστικότητα και πέθανε το 2005 πλούσιος.
Τηλέφωνο: Αντόνιο Μέουτσι εναντίον Γκράχαμ Μπελ
Ο Μέουτσι, ένας εφευρέτης από την Φλωρεντία, παρουσίασε το 1860 μοντέλο μιας ηλεκτρονικής συσκευής που είχε ονομάσει τηλετρόφωνο και υπέβαλε αίτηση για να του χορηγηθεί προσωρινό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1871, πέντε χρόνια πριν από την κατοχύρωση της πατέντας του τηλεφώνου από τον Γκράχαμ Μπελ. Λόγω όμως σοβαρών εγκαυμάτων από την ανατίναξη του λέβητα του φέρι μπόουτ Στέιτεν Άιλαντ, ο Μέουτσι παρέμεινε καθηλωμένος στο κρεβάτι και η ευρεσιτεχνία του δεν ανανεώθηκε.
Ο Μπελ εργαζόταν στο ίδιο εργαστήριο με τον Μέουτσι από το οποίο είχαν εξαφανιστεί τα πρωτότυπα σχέδια της εφεύρεσης. Το 2002 το αμερικανικό κοινοβούλιο αναγνώρισε τον Μέουτσι ως τον πραγματικό εφευρέτη του τηλεφώνου, θέση με την οποία όμως διαφώνησε μόλις δέκα μέρες αργότερα το κοινοβούλιο του Καναδά. Οπωσδήποτε πάντως το τηλέφωνο είναι πολύ πιο πετυχημένη ονομασία από το τηλετρόφωνο.
Κινούμενη εικόνα: Φράνσις Τζένκινς εναντίον Τόμας Εντισον
Η εφεύρεση του προβολέα βίντεο συχνά αποδίδεται στον Τόμας Εντισον, αλλά όπως και πολλές άλλες ιδέες βασίστηκε στο έργο άλλων σχεδιαστών.
Αν και ο Εντισον είχε φτιάξει ένα μηχάνημα προβολής, το κινητοσκόπιο, οι εικόνες του ήταν θολές και δυσδιάκριτες.
Στις αρχές του 1890 ο εφευρέτης Φράνσις Τζένκινς δημιούργησε μια βελτιωμένη μηχανή προβολής εικόνων. Ο Τζένκινς συνεργάστηκε για τον προβολέα με τον Τόμας Αρματ και σύντομα και οι δυο προσπάθησαν να κατωχυρώσουν την πατέντα.
Αφού χώρισαν οι δρόμοι τους, ο Αρματ συνεργάστηκε με τον Εντισον και δημιούργησαν τον πρώτο λειτουργικό προβολέα κινούμενων εικόνων. Πάνω σε αυτή την εφεύρεση βασίστηκαν οι αδελφοί Λυμιέρ, φτιάχνοντας αυτό που σήμερα γνωρίζουμε ώς κινηματογράφο.
Τηλεόραση: Φάιλο Φάρνσγουορθ εναντίον Βλαντιμίρ Ζουορίκιν
Ο Φάιλο Φάρνσγουορθ ήταν ένας ιδιοφυής εφευρέτης που είχε κατωχυρώσει 165 ευρεσιτεχνίες.
Πριν κλείσει τα 15 είχε ξεκινήσει να αναπτύσει την ιδέα ότι μια δέσμη ηλεκτρονίων θα μπορούσε να σαρώσει εικόνες μπρος-πίσω και να τις διαβιβάσει σε απομακρυσμένες οθόνες-με άλλα λόγια, επινόησε την τηλεόραση.
Και το 1927 σε ηλικία 21 ετών συναρμολόγησε την πρώτη λειτουργική τηλεόραση.
Ομως το 1930 ο Βλαντιμίρ Ζουορίκιν, ένας επιστήμονας που δούλευε για την εταιρεία RCA, επισκέφθηκε το εργαστήριο του Φάρνσγουορθ. Ο Ζουορίκιν είχε δημιουργήσει ένα παρόμοιο μοντέλο το 1923, αλλά η πατέντα του κατωχυρωθηκε το 1938, αφού πρώτα έκανε ουσιώδεις αλλαγές στο αρχικό του σχέδιο.
Μέτα από μια δεκαετή δικαστική διαμάχη, η RCA έχασε και τη δίκη και την έφεση το 1936.
Παρόλο που ο Φάρνσγουορθ κέρδισε τη δική, σε πολλά ιστορικά βιβλία ο Ζουορίκιν αναφέρεται ως δημιουργός της τηλεόρασης.
Και παρότι ο Φάρνσγουορθ έλαβε τα πνευματικά δικαιώματα της ευρεσιτεχνίας του, δεν απέκτησε ποτέ την αναγνώριση που του άξιζε.
Υαλοκαθαριστήρες διακεκομμένης λειτουργίας: Ρόμπερτ Κερνς εναντίον Ford & Chrysler
Αν και φαίνεται απίστευτο η συγκεκριμένη πατέντα έκλαπη από τρεις διαφορετικές αυτοκινητοβιομηχανίες ταυτόχρονα.
Το 1964 ο Ρόμπερτ Κερνς εφηύρε τους υαλοκαθαριστήρες διακεκομμένης λειτουργίας, που καθάριζαν το παρμπρίζ κάθε λίγα δευτερόλεπτα, αντί για συνεχόμενα όπως μέχρι τότε, προσφέροντας στον οδηγό καλύτερη ορατότητα.
Ο Κερνς παρουσίασε το σχέδιο του στις τρεις μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες: στη Ford, την General Motors και την Chrysler. Και οι τρεις αρνήθηκαν να χρησιμοποιήσουν την πατέντα του Κερνς, όμως λίγο αργότερα όλες οι εταιρείες πρόσφεραν τους υαλοκαθαριστήρες διακεκομμένης λειτουργίας σαν προαιρετικό εξοπλισμό σε όλα τα μοντέλα τους!
Σε έξαλλη κατάσταση ο Κερνς μήνυσε τη Ford το 1978 και την Chrysler το 1982 κερδίζοντας σχεδόν 30 εκατ. δολάρια ώς αποζημίωση.
Ραδιοφωνικές συχνότητες FM: Εντουιν Αρμστρονγκ εναντίον RCA
Ο Εντουιν Αρμστρονγκ, ένας ηλεκτρολόγος μηχανικός, ψάχνοντας τρόπους να μειώσει τις ραδιοφωνικές παρεμβολές, ανακάλυψε τις ραδιοσυχνότητες των FM, το 1933.
Το 1934 ο Αρμστρονγκ ξεκίνησε να δουλεύει στην RCA κατόπιν απαιτήσεως του προέδρου της, Ντέιβιντ Σάρνοφ, ο οποιος είχε αποκτήσει τεράστια περιουσία εκμεταλλευόμενος την μπάντα των Μεσαίων Κυμάτων (AM).
Αν και ο Σάρνοφ ήταν ενττυπωσιασμένος με την εφεύρεση του Αρμστρονγκ ξεκίνησε να κυνηγάει αγρίως τα FM, επειδή έβλεπε ότι δεν ήταν συμβατά με την αυτοκρατορία που είχε στήσει στα AM.
Ετσι, ενώ μέχρι το 1937 ο Αρμστρονγκ δημιούργησε σταθμούς στα FM και πήγαινε καλά, ο Σάρνοφ τον ανάγκασε δια της δικαστικής οδού να “μετακομίσει” τις συχνότητες του από 48 μέχρι 50 MHZ στους 88 με 108, καταστρέφοντας οικονομικά τον πρωτεργάτη.
Στη συνέχεια η RCA διεκδίκησε και κέρδισε την εφεύρεση αφήνοντας τον Αρμστρονγκ, ανίκανο να διεκδικήσει πνευματικά δικαιώματα από τους ραδιοφωνικούς δέκτες και τηλεοράσεις που πωλούνταν στην Αμερική.
Οικονομικά και συναισθηματικά κατεστραμμένος, απόφασισε να βάλει τέρμα στη ζωή το 1954.
Καιρό μετά τον θάνατό του, δικαιώθηκε από τα δικαστήρια κάνοντας αρκετά πλούσιους τους κληρονόμους του, αλλά και αποκαθιστώντας την υστεροφημία του.