Γράφει ο Ανδρέας Μπαζαίος

Είναι ο ανεκπλήρωτος έρωτας αληθινός έρωτας; Πολλοί θα βιαστούν να πουν πως όχι. Αλλά, εσύ που το στομάχι σου σφίγγεται και οι καρδιακοί σου παλμοί χτυπάνε κόκκινο και μόνο που τον/την σκέφτεσαι είσαι η απόδειξη πως είναι έρωτας πραγματικός.

Το θέμα όμως δεν είναι η αυθεντικότητα αυτού του έρωτα, αλλά οι συνέπειες του.

Η αγάπη, ο έρωτας, το πάθος προϋποθέτουν αμοιβαιότητα. Για να τραφούν και να παραμείνουν ζωντανά χρειάζονται ανταπόκριση.

Η αγάπη είναι τόσο έντονα θετικό συναίσθημα από μόνη της, που ίσως τελικά είναι αναπόφευκτο να φέρνει και κάποιον πόνο σε ορισμένες περιπτώσεις.

Κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να βρίσκεται σε μία ζεστή και αγαπησιάρικη σχέση.

Είναι δικαίωμα, επίσης, του καθενός να μην θέλει ή να μην μπορεί να δεσμευτεί, αλλά είναι δική σου υποχρέωση απέναντι στον εαυτό σου να βρεις κάποιον που να νιώθει πράγματα για εσένα και να το δείχνει σε κάθε ευκαιρία.

Κι είναι ακόμη πιο πολύπλοκο απ’ όσο φαίνεται, επειδή η αγάπη δεν έχει να κάνει με το αν γνώρισες τον τέλειο άνθρωπο. Απλά όταν τον συναντήσεις θα πρέπει κι εκείνος να είναι πρόθυμος και ικανός εκείνη την συγκεκριμένη περίοδο να ερωτευτεί.

Ο Μενέλαος Λουντέμης είχε πει: «Αγαπώ θα πει εγώ αγαπώ… Το τι κάνει ο άλλος είναι δική του δουλειά».

Σίγουρα, η αγάπη που έχουμε για έναν άνθρωπο (μιλάμε πάντα για την ερωτική αγάπη) είναι δικό μας θέμα, αλλά όταν δεν υπάρχει ανταπόκριση μπορεί να μας ρίξει στα πατώματα. Τελικά, μας νοιάζει η αγάπη του άλλου. Μπορεί να είναι δικό του θέμα αν θα ανταποκριθεί, αλλά εμείς καιγόμαστε.