«Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα είμαστε» (Ο Ατσίδας – Γιάννης Δαλιανίδης 1962): Συμπέθεροι, ερωτευμένοι και αυστηροί αδερφοί συναντιούνται να κανονίσουν τα του αρραβώνα. Η αμηχανία πάει σύννεφο αλλά ο Αλέκος (Ντίνος Ηλιόπουλος) δεν καταλαβαίνει Χριστό κι απολαμβάνει την «ωραία ατμόσφαιρα» σε μια προσπάθεια να ελαφρύνει το βαρύ κλίμα. Η φράση χρησιμοποιείται τόσο για κυριολεκτικούς, όσο και ειρωνικούς λόγους.


«Όλα είναι ατμός» (Ο Ατσίδας – Γιάννης Δαλιανίδης 1962): Ο Θρασύβουλας (!) (Θανάσης Βέγγος) ιδιοκτήτης καφενείου για παράνομα ερωτικά ζευγαράκια, εξηγεί τη φιλοσοφία του στον Αλέκο (Ντίνος Ηλιόπουλος). Τα λόγια είναι περιττά.


«Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη» (Λόλα – Ντίνος Δημόπουλος – 1964): Ο Μαύρος (Σπύρος Καλογήρου) τραμπούκος του Πειραιά, κανονικά δε θέλει να χτυπήσει τον ήρωα (Νίκος Κούρκουλος), μπαμπέσικα, που είναι το στυλ του, για ένα λόγο που δεν αναφέρεται ποτέ στην ταινία εκτός από το μυστήριο «κάποτε μου φέρθηκες σπαθί». Όμως, φτωχαδάκι γαρ, δε μπορεί να αρνηθεί τα λεφτά που του τάζει ο Στέλιος (Διονύσης Παπαγιαννόπουλος) για να τον βγάλει από τη μέση. Ο Μαύρος θεωρεί υποχρέωσή του να εξηγήσει στον Άρη γιατί πάει να του κόψει το λαρύγγι. Οι νόμοι της Τρούμπας τηρούνται πάντοτε… Η φράση παραμένει ιστορική για ευνόητους λόγους.


«Αθηνάάάάά!» (Δεσποινίς Διευθυντής – Ντίνος Δημόπουλος – 1964): η Λίλα (Τζένη Καρέζη), αναζητά τη βοήθεια της εξαδέρφης της (Λίλη Παπαγιάννη). Χαρακτηριστικός ο τρόπος να φωνάζεις χαμηλοφώνως…


«Γυρίσατεεεεεε;;;» της ιδίας ταινίας: Η Λίλα ψάχνει τον Αλέκο (Αλέκος Αλεξανδράκης) στο τηλέφωνο, χρησιμοποιώντας νέα, «θηλυκή» φωνή. Ο Αλέκος δεν την αναγνωρίζει.


«Τι το κάναμε εδώ; Αμέρικαν Μπαρ;» (Η βίλα των οργίων – Ντίνος Δημόπουλος – 1964): Πολύς Δημόπουλος έπεσε, τέλος πάντων.. ο υπομοίραρχος (Διονύσης Παπαγιαννόπουλος) προσπαθεί να βάλει τάξη στο αστυνομικό τμήμα που διοικεί, την ώρα που του πάνε πακέτο το Χάρη Ζάβαλο (Λάμπρος Κωνσταντάρας) και την Εύα (Μέλπω Ζαρόκωστα) με την κατηγορία της μοιχείας, τότε που η μοιχεία ήταν ποινικό αδίκημα. Η φράση χρησιμοποιείται με τον ίδιο τρόπο.


«Σούζυ, τρως! Και ψεύδεσαι, και τρως!» (Η Παριζιάνα – Γιάννης Δαλιανίδης – 1969): η Πελαγία (Ρένα Βλαχοπούλου) αντιλαμβάνεται πως η πελάτισσά της Σούζυ (Ρένα Πασχαλίδου) δε χωράει πια στο φουστάνι που της ράβει. Η Σούζη αρνείται το «έγκλημα» αλλά η Πελαγία δε μασάει από αυτά. Άλλη μια ιστορική φράση είναι γεγονός..


«Όχι άλλο κάρβουνο!» (Ορατότης Μηδέν – Νίκος Φώσκολος – 1970): Ο ταλαιπωρημένος Άγγελος Κρεούζης (Νίκος Κούρκουλος) περιγράφει το φριχτό ναυάγιο που έζησε. Ομολογουμένως η ερμηνεία του Νίκου ήταν εξαιρετική. Η φράση διατηρήθηκε στις δεκαετίες με μια ειρωνική χροιά, αντικαθιστώντας πολλές φορές το –τουρκικής προέλευσης- άι σιχτίρ. Ορθώς…

Η συνέχεια έπεται…