Συνεχίζουν το στρίψιμο της βίδας οι «εταίροι», ταυτόχρονα με τη χρήση του βασανιστηρίου γνωστού ως «σκωτσέζικο ντους». Οι μισοί λένε πως όλα θα πάνε καλά, οι άλλοι μισοί πως θα μας φάει η μαρμάγκα των αγορών. Προς το παρόν το έθνος μας χωνεύει αρνάκια και κοκορέτσια απολαμβάνοντας το εορταστικό πολυήμερο, καθώς η αργία της Πρωτομαγιάς μετατέθηκε στις 3 Μαΐου, δίνοντας την ευκαιρία για εξοχικές αποδράσεις.
Φυσικά, όπως οι πειρατές στον Αστερίξ έτσι κι εμείς δε χρειαζόμαστε τους Γαλάτες, τα κάνουμε μαντάρα μια χαρά κι από μόνοι μας. Οι φήμες περί κουρέματος καταθέσεων και οι νέοι φόροι που έρχονται μαζί με την άνοιξη, είναι αρκετά για να χαθεί όποιο ψήγμα κοινωνικής και πολιτικής ψυχραιμίας έχει απομείνει. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση αδυνατούν να δώσουν καθαρές εξηγήσεις – που να τις βρουν άλλωστε – και προτιμούν την ευγενή τέχνη του «λέω πολλά χωρίς να λέω τίποτα».
Έως τις 10 Μαΐου θα κατατεθεί στην Ολομέλεια της Βουλής το καινούριο Ασφαλιστικό. Η κύρια ιδέα και το ιδανικό που το διέπει είναι μειώσεις, μειώσεις και μερικές μειώσεις ακόμη για να είμαστε σίγουροι. 30% κάτω οι κύριες συντάξεις, έως 40% κάτω οι επικουρικές, η μικρότερη σύνταξη δε θα ξεπερνά τα 384 ευρώ, οι συντάξεις αναπηρίας γίνονται ανέκδοτο και οι χηρείας χρειάζονται γνώσεις οικονομολόγου για να τις καταλάβεις. Το ΕΚΑΣ καταργείται, το εφάπαξ μειώνεται και οι φόροι αυξάνονται τόσο που δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις ή να αρπάξεις την καραμπίνα του παππού και να κατέβεις στο Σύνταγμα. Αναμένουμε.
Με εκπτώσεις θα ανοίξουν τα καταστήματα αύριο 4 Μαΐου σε μια προσπάθεια να προσελκύσουν πελάτες τους οποίους αυτή τη στιγμή αναζητούν με το τουφέκι. Οι εκπτώσεις είναι καλό πράγμα στο εμπόριο αν και άστοχο καθώς αν δεν έχεις λεφτά όσο και να κατέβουν οι τιμές εσύ δε μπορείς να ψωνίσεις. Καθώς όμως βρισκόμαστε σε γενικές εκπτώσεις εδώ και χρόνια (εκπτώσεις στην πολιτική, στα κοινωνικά θέματα, στην ηθική ενός λαού) ας ξαμοληθούμε για window shopping που είναι η μοντέρνα εκδοχή του «φάτε μάτια ψάρια».
Ερώτηση προς την Κομισιόν έθεσε ο Δημήτρης Παπαδημούλης αναφορικά με την καθυστέρηση ως προς την οικονομική και τεχνική βοήθεια που έχει εξαγγείλει η Ευρώπη στο θέμα των προσφύγων. Που είναι τα χρήματα, που είναι οι υποδομές, γιατί μερικά κράτη – μέλη αρνούνται να ανοίξουν τα σύνορα και να συμμορφωθούν στις εντολές και άλλα τέτοια ωραία και ρομαντικά. Η απάντηση – που δε θα δοθεί ποτέ – είναι απλή: Έτσι γουστάρουν. Το κάθε κράτος – μέλος συμμορφώνεται μόνο σε θέματα που το συμφέρουν, όχι σε άλλα. Ακολουθώντας το παράδειγμα του Πόντιου Πιλάτου (μια που είχαμε Πάσχα πρόσφατα, όπως πολύ έντονα υπενθυμίζει το υπερφορτωμένο στομάχι σας) νίπτουν τας χείρας τους και αρκούνται σε φιλολογικές συζητήσεις περί δικαιωμάτων. Παντός είδους.