Της Άννας Παχή
Μεγάλη Εβδομάδα ξεκίνησε και δεν είναι μόνο τα βάσανα του Θεανθρώπου αλλά και τα ανθρώπινα που μας ταλαιπωρούν. Επηρεασμένοι από την κατανυκτική ατμόσφαιρα, ας θυμηθούμε μερικές ταινίες χωρίς το αναμενόμενο happy end που όποτε τις βλέπουμε μας μαυρίζουν την καρδιά. Τις βλέπουμε όμως. Ίσως επειδή το κλάμα κάνει καλό πότε – πότε. Καθαρίζει τα μάτια, τους πνεύμονες και την καρδιά. Τα χαρτομάντηλά σας και πάμε.
Ένας μεγάλος έρωτας – Ντίνος Δημόπουλος – 1964
Η Λένα ζει ήρεμα με τον άνδρα και το παιδί της μέχρι που εμφανίζεται ο Πέτρος, μέλλων σύζυγος της ανιψιάς της. Τα κάνει για χάρη του λαμπόγυαλο, όλοι είναι εναντίον της και στο τέλος πεθαίνει. Η χημεία Νίκου Κούρκουλου – Τζένης Καρέζη είναι σχεδόν χειροπιαστή. Αντιλαμβάνεσαι πόσο αγαπούν ο ένας τον άλλον κι εύχεσαι να νικήσουν τις κοινωνικές συμβάσεις. Δυστυχώς, πάπαλα.
Δίψα για ζωή – Σωκράτης Καψάσκης – 1965
Δεν πολυπαίζεται αυτή η μαύρη κι άραχνη ταινία με την Άννα Φόνσου και το Νίκο Κούρκουλο. Η Κατερίνα, είναι άγριο νιάτο, πολύ άγριο με αποτέλεσμα να παρεξηγείται από όλους. Τα κουτσομπολιά εναντίον της δίνουν και παίρνουν ενώ στην ουσία, το δράμα είναι η αδύναμη καρδιά της που θα την οδηγήσει στον τάφο μια ώρα αρχύτερα. Όταν γνωρίζει το Στέφανο νομίζει πως βρήκε τη χαρά της ζωής, μέχρι που μαθαίνει πως ο αγαπημένος της είναι και παντρεμένος και πατέρας. Αποφασίζει να «αυτοκτονήσει» κάνοντας έρωτα μαζί του, γνωρίζοντας πως η καρδιά της δε θα αντέξει. Μιλάμε για πολύ κλάμα…
Στεφανία – Γιάννης Δαλιανίδης – 1966
Από τις καλύτερες ερμηνείες της Ζωής Λάσκαρη, που έπαιξε σε ουκ ολίγα δράματα. Η Στεφανία μετά από μια πρώιμα ταραχώδη κι έκλυτη ζωή βρίσκεται στο αναμορφωτήριο. Ο Δαλιανίδης απέδωσε τις συνθήκες εγκλεισμού καλύτερα – θεωρώ – κι από ντοκιμαντέρ. Όταν μετά από βάσανα και κακουχίες η Στεφανία παντρεύεται τον καλό γιατρό του αναμορφωτηρίου, ο φύλακας – ερωτευμένος μαζί της – τη σκοτώνει. Από τις πολύ – πολύ στενάχωρες ταινίες, σχεδόν αβάσταχτη. Υποτίθεται πως έχει γυριστεί και με happy end αλλά δυστυχώς – δεν το έχω δει ποτέ. Κάποια στιγμή θα διαβάσετε άρθρο για αυτήν την ταινία…
Ανάμεσα σε δυο γυναίκες – Κώστας Καραγιάννης – 1967
Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ θαλασσοδέρνεται για να μη λείψει τίποτα από τη γυναίκα του Τζένη Ρουσσέα και την άρρωστη μητέρα του Παμφίλη Σαντοριναίου. Στο σπίτι μετακομίζει η νοσοκόμα της μητέρας, Ξένια Καλογεροπούλου. Ο σύζυγος επιστρέφει για να ανακαλύψει ότι η γυναίκα του έχει φάει όλα τους τα λεφτά στο τζόγο, ένεκα η μοναξιά. Ταυτοχρόνως, ερωτεύονται με τη νοσοκόμα, την οποία λατρεύει και η μάνα. Κι εκεί που λες πως η τζογαδόρισσα θα μας αφήσει ήσυχους, ο Δημητράκης ως καλό παιδί, τη συγχωρεί και ξαναφεύγει για τα καράβια, μπας και βγάλει κανα φράγκο. Η Ξένια αποχωρεί διότι δεν είναι αντροχωρίστρα. Να σημειώσουμε πως το σενάριο είναι της Μαρίας Πλυτά, παρακαλώ.
Επιχείρηση Απόλλων – Γιώργος Σκαλενάκης – 1968
Ένας πρίγκιπας το σκάει από την ασφυκτική ζωή του παλατιού και κάνει τσάρκες στην καλοκαιρινή Ελλάδα με ένα τουριστικό λεωφορείο, υποκρινόμενος τον άφραγκο. Όλα αυτά προκύπτουν όταν αντικρίζει την Έλενα Ναθαναήλ, που ποτέ δεν ήταν τόσο όμορφη όσο σε αυτήν την ταινία. Ο έρωτάς τους δεν καταλήγει πουθενά και τσαντίζεσαι, διότι τι αξίζει να είσαι πρίγκιπας αν δεν μπορείς να κάνεις ότι θέλεις; Ιστορική παραμένει πάντα η ατάκα του Αθηνόδωρου Προύσαλη: «Το κέφι μας κάναμε, Ελενάκι». Από τα πιο ωραία μιούζικαλ που έγιναν ποτέ (και το τοποθετώ σε παγκόσμιο επίπεδο). Ελληνοσουηδική παραγωγή, εκτός από την Έλενα πρωταγωνιστούσε ο Τόμας Φριτς, η εξαίρετη μουσική δε, του Γιάννη Μαρκόπουλου.
Κορίτσια στον Ήλιο – Βασίλης Γεωργιάδης – 1968
Το εξής ένα, η Ann Lomberg που παρεξηγεί το ιστορικό «Στάσου, μύγδαλα» του Γιάννη Βόγλη, τον κατηγορεί για επίθεση και τον χώνει στη στενή. Έλα όμως που τελικά τον ερωτεύεται. Όταν εκείνη φεύγει από το νησί, εκείνος την ακολουθεί στην Αθήνα, ζουν μια βραδιά τρελού έρωτα και χωρίζουν για πάντα. Γιατί δεν τον πήρες μαζί σου Ann; Γιατί;;; Το σενάριο είναι του Ιάκωβου Καμπανέλη και η μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου. Δε χρειάζονται περισσότερες εξηγήσεις, για το γεγονός πως η ταινία ήταν υποψήφια για Όσκαρ ξενόγλωσσου σεναρίου νομίζω.
Εκείνο το καλοκαίρι – Βασίλης Γεωργιάδης – 1971
Η Έλενα Ναθαναήλ ράγισε πάλι την καρδιά μας, σε αυτή την ξεπατικωτούρα του Love Story. Είμαι σίγουρη πως ξέρετε την υπόθεση. Υψηλής αισθητικής ταινία, χάνει όμως λίγο στο σενάριο, κάτι που δε μας ενδιαφέρει και τόσο. Έλενα και Λάκης Κομνηνός δημιούργησαν ένα μυθικό ζευγάρι. Κάθε φορά που τη βλέπεις (την ταινία), ψιλοελπίζεις να έχουν αλλάξει το τέλος. Φεύ.. Υπέροχη η μουσική του Γιάννη Σπανού.
Ένα γελαστό απόγευμα – Βασίλης Θωμόπουλος – 1979
Ο Δημήτρης είναι πολιτικός της προκοπής και θέλει να προσφέρει. Όμως ο πατέρας του υπήρξε χαφιές των Γερμανών και οι πολιτικοί του αντίπαλοι τον εκβιάζουν με την αποκάλυψη του μυστικού. Σε μια τέτοια στιγμή, συναντά στο αεροδρόμιο την παλιά του αγάπη, Ελένη. Προκειμένου να σώσει τους πολίτες από μια βομβιστική επίθεση, ο Δημήτρης μπαίνει μπροστά στη βόμβα. Νίκος Κούρκουλος, Μπετυ Λιβανού, σενάριο του Φρέντυ Γερμανού και μουσική Γιώργου Χατζηνάσιου. Θες να μπεις ανάμεσα στη βόμβα και τον Κούρκουλο να μην πάθει τίποτα. Αχ βαχ, λέμε. Προσέξτε το Μιχάλη Μόσιο στο ρόλο του βομβιστή, ντυμένου παπά..
Αυτές ήταν οι πρώτες και – φυσικά – ελληνικές. Θα επανέλθουμε με ανάλογες στην αγγλική…