Της Άννας Παχή

Ας υποθέσουμε πως ο ανώτατος άρχων της χώρας (στα χαρτιά γιατί στην ουσία κουμάντο κάνουν  άλλοι) ξυπνούσε ένα πρωί παρμένος, όπως εμείς οι υπόλοιποι κοινοί θνητοί. Αποφάσιζε λοιπόν να αναλάβει ο ίδιος τη χώρα του και να την κυβερνήσει για το συμφέρον της. Τι θα έκανε;

Δεδομένου ότι δε μας έχει μείνει φράγκο λόγω των φόρων που ξεπερνούν σε φαντασία κι αυτούς της Τουρκοκρατίας, αποφάσιζε να φορολογούνται όλοι από εδώ και στο εξής με δέκα τοις εκατό πάνω στο εισόδημά τους (δεκαπέντε, είκοσι, έτσι, να έχει επιλογές). Όλοι και για όλα. Δέκα τοις εκατό και τέλος. Ούτε παραθυράκια, ούτε βεράντες, ούτε περικοκλάδες. Βγάζεις χίλια ευρώ; Δίνεις τα εκατό στο κράτος και καθάρισες. Θα έβγαζε και τους υπαλλήλους τις εφορίας έξω για έλεγχο, κι όποιον έπιανε να φοροδιαφεύγει, άμεσο πρόστιμο, χωρίς εξαγορά, χωρίς καθυστερήσεις. Πόσοι πιστεύετε πως θα πλήρωναν; Θεωρώ, όλοι. Είναι απόλυτα θεμιτό να πληρώνεις φόρους, όχι όμως να βάζεις συνεταίρο το κράτος (πόσω μάλλον όταν δε σου δίνει τίποτα σε αντάλλαγμα) στη δουλειά και στο σπίτι σου.

Ασφαλιστικές εισφορές: Πληρώνεις τα άντερά σου κι εσύ κι ο εργοδότης σου για ΙΚΑ, ΤΣΜΕΔΕ και ΤΕΒΕ (το οποίο όλοι φοβούνται και κανείς δεν το παλεύει) για να μην έχεις τίποτα σε αντάλλαγμα. Τίποτα. Όσα δίνουν είναι ψίχουλα ενώ αν θες να κλείσεις ραντεβού στο ΙΚΑ, την έβαψες, θα το πραγματοποιήσεις από την πόρτα του Άγιου Πέτρου. Ή του Βεελζεβούλ, ξέρω γω που θα καταλήξεις; Ας γίνει προαιρετικό, να πληρώνει όποιος θέλει, να επιλέγει μόνος του που θέλει να ασφαλιστεί και να πάρει τα ρίσκα του συνειδητά. Άσε που τόσα χρόνια ακούω για έλλειμμα και δεν καταλαβαίνω που στο διάολο πάει. Είναι πολλά τα λεφτά φίλε.

Η ιερή αγελάδα του Δημοσίου ίσως θα έπρεπε να γίνει μπριζολίτσες κάποτε. Το 80% των υπαλλήλων (και λίγους λέω) κάθεται και το ξύνει με μεγαλοπρεπείς τσουγκράνες μπροστά στα μάτια των ταλαίπωρων που προσπαθούν να εξυπηρετηθούν, την ώρα που δεκάδες υπηρεσιών είναι υποστελεχωμένες και δεν τα βγάζουν πέρα. Στο Δημόσιο μπαίνεις για να δουλέψεις κύριε ρουσφετολόγε. Μπράβο σου που φίλησες κατουρημένες ποδιές για να τα καταφέρεις, καλό θα είναι όμως να κουνάς λίγο και τον κώλο σου. Να μην πω για το ωράριο. Όταν ο κανονικός κόσμος δουλεύει εννέα με πέντε, δεν καταλαβαίνω γιατί οι υπηρεσίες κλείνουν στις  τέσσερις το απόγευμα. Ας προσληφθούν πιτσιρίκια νέας κοπής, πτυχιούχοι, ευγενικοί και δουλευταράδες κι ας μένουν ανοιχτά τα γραφεία μέχρι τις οχτώ το βράδυ. Όχι να πρέπει να παίρνεις άδεια από τη δουλειά σου για να πας να πάρεις ένα κωλόχαρτο.

Έρχεται ο Ομπάμπα και ο κάθε μεγαλόσχημος πολιτικός και παραλύει η πόλη της Αθήνας με το έτσι θέλω. Θες να έρθεις κύριε; Φέρε τα αυτοκίνητα και τους φουσκωτούς σου και κυκλοφόρησε στην πόλη όπως όλοι. Αν φοβάσαι, τόσο το χειρότερο για σένα, ας έκανες τη δουλειά σου με τέτοιον τρόπο που να μη φοβόσουν για το (συνήθως άθλιο) τομάρι σου. Οι Έλληνες πολίτες δε χρωστάνε τίποτα.

Χρέος: Το μεγάλο Τοτέμ. Ποιό χρέος; Αυτό που οι τόκοι του ωχριούν μπροστά στους μεγαλοτοκογλύφους; Αυτό που δεν προβλέπεται να τελειώσει ποτέ; Αυτό που έχουμε πληρώσει διπλό και τριπλό σε τόκους; Αυτό που κανείς δεν ξέρει ακριβώς πόσο είναι, από πού προήλθε, τι πληρώνεται και σε ποιόν; Φαντάσου λέει να βγει και να πει «Τέλος. Δεν πληρώνουμε τίποτα πια και κάντε ότι καταλαβαίνετε». Πολύ θα ήθελα να δω τι θα συμβεί. Θα μας «πετάξουν έξω» από το ευρώ; Και στο ευρώ που είμαστε, χαΐρι δεν είδα.

Τράπεζες: Όπως κλείνουν σωρηδόν τα καταστήματα που δεν τα βγάζουν πέρα, ας κλείσουν και αυτές. Είναι πολλές. Αρκετό αίμα έχουν πιει, φτάνει πια, ούτε ο Κόμης Δράκουλας τέτοια κατανάλωση, κι αυτός ήταν τουλάχιστον γοητευτικός.

Δε θα μιλήσω για παιδεία και υγεία, όπου τα πράγματα είναι τελείως τραγελαφικά και ντρέπεσαι να τα πιάσεις. Δε θα μιλήσω για συγκοινωνίες και νοοτροπία. Μένω στα παραπάνω. Θα ήταν ωραία να βγει ο Αλέξης και να τα κάνει όλα πουτάνα. Πολύ ωραία.