Της Άννας Παχή
Ο «Κυμβελίνος» δεν ανήκει στις μεγάλες επιτυχίες του ποιητή. Δεν παίζεται συχνά, ούτε γνωρίζουμε την υπόθεση του έργου, όπως ξέρουμε ας πούμε, το στόρυ του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας. Ίσως γιατί τον «Κυμβελίνο» διακρίνει μια κυνικότητα που στις άλλες δημιουργίες του Σαίξπηρ υπάρχει μόνο σε δόσεις. Αυτό το ιδιαίτερο έργο παίζεται από τις 14 Οκτωβρίου στο «Θέατρο των Εξαρχείων», ένα πανέμορφο, νεοκλασικό κτίριο, το οποίο διατηρεί τον αέρα μιας άλλης εποχής.
Ο άρχοντας – δυνάστης Κυμβελίνος, τιμωρεί την κόρη και τον ψυχογιό του με εξορία του δεύτερου, επειδή αγαπήθηκαν και παντρεύτηκαν χωρίς την άδειά του. Το ερωτευμένο ζευγάρι προσπαθεί να επανενωθεί, έχοντας να αντιμετωπίσει πλεκτάνες, απάτες και περίεργα γυρίσματα της τύχης.
Τα πρώτα πέντε λεπτά της παράστασης είναι λίγο αμήχανα, αλλά μόνον αυτά. Η υπόθεση σε κερδίζει καθώς δεν πρόκειται για «άλλο ένα από τα ίδια». Φαινομενικά θυμίζει πολλά έργα του Σαίξπηρ μαζί. Όμως, η ουσία του είναι πολύ διαφορετική. Δε θα πω άλλα για την ιστορία, να την ανακαλύψετε μόνοι σας, τεμπέληδες.
Ο Τάκης Βουτέρης είναι ιδανικός Κυμβελίνος. Γερασμένος, αλλά όχι τσακισμένος, διατηρεί τη σκληρότητα με την οποία έμαθε να ζει, μέχρι το τέλος. Σχεδόν. Παρά τα βάσανα στα οποία υποβάλλει τους γύρω του, καταφέρνει να γίνει συμπαθής, εικόνα μιας εξουσίας που γνωρίζει πως καταρρέει, αρνείται όμως να το παραδεχτεί.
Η Ελένη Κρίτα, την εκτυφλωτική ομορφιά της οποίας επισκιάζει μόνο το ταλέντο της, ερμηνεύει με χαρακτηριστική άνεση τη ραδιούργα βασίλισσα/κακιά μητριά/τρυφερή μητέρα. Ο μικρός μονόλογός της, την ώρα που «εξομολογείται» τα κρίματά της, στον εαυτό της περισσότερο, θεωρώ πως άγγιξε κάθε θεατή στο θέατρο.
Η Αντιγόνη Δρακουλάκη είναι η αθώα Ιννογένη, που κόντρα στις πατρικές προσταγές, υπερασπίζεται τον έρωτα και την προσωπικότητά της, για να καταλάβει στο τέλος πως μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ. (ή μήπως όχι;). Μπροστά στα μάτια μας μεταμορφώνεται από κορίτσι, γυναίκα. Με ότι αυτό συνεπάγεται. Τα εκφραστικά μέσα της ηθοποιού είναι εξαιρετικά.
Ο Παναγιώτης Εξαρχέας ενσαρκώνει τον Πόστουμο, αγαπημένο της Ιννογένης που βάλλεται από παντού, λόγω της ταπεινής καταγωγής του. Ρομαντικός, ηρωικός και ταυτόχρονα εύπιστος, θυμίζει περισσότερο έφηβο, παρά άνδρα. Πρόκειται για εύστοχο σχόλιο του συγγραφέα, τόσα χρόνια πριν, που ο καλός ηθοποιός καταφέρνει να «περάσει» στην ερμηνεία του.
Ο Σαράντος Γεωγλερής προσφέρει έναν απολαυστικό, κακομαθημένο, υπερφίαλο πρίγκιπα. Στο χαρακτήρα του συνυπάρχουν η κακία, η ανασφάλεια, η γελοιότητα. Κι όμως, κάπου υποβόσκει το τραγικό.. Θα το ξαναπώ, απολαυστικός.
Η Νεκταρία Γιαννουδάκη, ένας θηλυκός Ιάγος με χρυσή καρδιά, λειτουργεί πότε υποστηρικτικά, πότε ηγετικά, βοηθώντας την πλοκή και τους ήρωες. Η ήρεμη δύναμη του έργου, πάντα δίπλα στις ζωές των άλλων, έχοντας βάλει τον εαυτό της σε δεύτερη μοίρα. Η ερμηνεία της λειτουργεί πολλαπλά, καταφέρνοντας παράλληλα να αποδώσει τη μοναξιά του χαρακτήρα που επωμίστηκε.
Ο Αντώνης Φραγκάκης, εξαιρετικός στο ρόλο του δολοπλόκου, δήθεν φίλου, οργώνει τη σκηνή σε μια ερμηνεία σε πολλές στιγμές της εντυπωσιακή. Δεν τον είχα ξαναδεί στο θέατρο αλλά σίγουρα θα τον παρακολουθώ στο μέλλον. Αποκάλυψη.
Ο Ρωμανός Μαρούδης έχει διπλό ρόλο. Πότε ως τυπικός γραφειοκράτης/αγγελιαφόρος ενός άλλου δυνάστη, του Καίσαρα, εκφράζει την αδιαφορία στα ανθρώπινα και πότε ως γιατρός/dealer, δίνει μια (όχι και τόσο) ανάλαφρη νότα στο έργο. Θεωρώ πως έχει μέλλον.
Όπως καταλάβατε, η παράσταση μου άρεσε πολύ. Οι ηθοποιοί κατέθεσαν τον εαυτό τους, χρησιμοποιώντας όλα τους τα μέσα, κάτι που οφείλεται – πέρα από το ταλέντο τους – στη διδασκαλία του Αλέξανδρου Κοέν, που κατάφερε να φέρει στα μέτρα του σήμερα ένα έργο του χτες. Τα σκηνικά της Χριστίνας Κωτέα λιτά και λειτουργικά, ενώ τα κοστούμια της, ιδιαίτερα.
Ο «Κυμβελίνος» θα παίζεται μέχρι τις 11 Δεκεμβρίου. Θα ήταν κρίμα να το χάσετε.
ΘΕΑΤΡΟ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ
Θεμιστοκλέους 69, τηλ. 210/3300879,
Εξάρχεια
Κάθε Παρασκευή στις 21.00, Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή στις 19.00
Τιμές εισιτηρίων:
Γενική είσοδος € 15 / μειωμένο € 12
Δείτε τη συνέντευξη της Νεκταρίας Γιαννουδάκη εδώ