Της Άννας Παχή

Με αφορμή το τραγούδι «Κόκκινα Φεγγάρια», υποψήφιο να μας εκπροσωπήσει στην επόμενη Eurovision, η Κυριακή Δερέμπεη, μιλά στο iart.gr. Εξαιρετικά νέα, ιδιαίτερα ταλαντούχα, με φωνή γλυκιά και μελωδική, συνεχίζει την πορεία της στην ελληνική μουσική.

 Μιλήστε μας για το τραγούδι «Κόκκινα Φεγγάρια».

Ο κ. Μίλτος Καρατζάς, η Final touch κι εγώ, ενημερωθήκαμε πως η ΕΡΤ ζήτησε από όλες τις δισκογραφικές της χώρας να καταθέσουν  τραγούδια με αποκλειστικά ελληνικό στίχο και ηχόχρωμα για να είναι υποψήφια στον εθνικό τελικό για την Eurovision 2018. Η απόφαση να καταθέσουμε το τραγούδι μας ήταν απόλυτα συνειδητοποιημένη. Ειλικρινά αισθάνομαι πολύ χαρούμενη που σε αυτό το εγχείρημα συνεργάζομαι με τον Κώστα LAVA, ιδιαίτερα σημαντικό άνθρωπο, γνώστη της μουσικής και φυσικά πολύ δημοφιλή rapper.

Το ντουέτο «Κόκκινα Φεγγάρια» το οποίο δημιουργήσαμε και καταθέσαμε, υμνεί το ελληνικό καλοκαίρι, τα νησιά και τις ομορφιές της πατρίδας μας. Στο τραγούδι κυριαρχεί ο ήχος από το σαντούρι, προσδίδοντας μια ιδιαίτερα μελωδική και ethnic διάθεση. Συμπληρώνεται δε από το rap του LAVA, συνδέοντας τον παραδοσιακό ήχο με τη σύγχρονη μουσική πραγματικότητα, προσδίδοντας  κοσμοπολίτικο αέρα σε μια σύνθεση που ξεχειλίζει από Ελλάδα!

Θεωρώ ότι ο κόσμος είναι ο καλύτερος κριτής κι έχει αισθητήριο. Κάθε ακροατής επιθυμεί να εισπράττει την αλήθεια του κάθε καλλιτέχνη και εμείς, καταθέτουμε την αλήθεια μας μέσα από την μουσική, τους ήχους και την γενικότερη αισθητική με την οποία έχουμε διαμορφώσει το τραγούδι αυτό. Σίγουρα, όποια κι αν είναι η τύχη του στον διαγωνισμό, πιστεύουμε πως τα “Κόκκινα φεγγάρια” θα χαϊδέψουν απαλά τους ακροατές το ερχόμενο καλοκαίρι.

Οι παραδοσιακές σας καταβολές είναι εμφανείς στη μέχρι τώρα πορεία σας. Θα θέλατε κάποια στιγμή να ασχοληθείτε με κάποιο εντελώς διαφορετικό ύφος τραγουδιού; Εάν ναι, πιο είναι αυτό;

Από πολύ μικρή ασχολούμαι με την βυζαντινή και παραδοσιακή μουσικη, έχοντας ταυτόχρονα και ακούσματα σύγχρονα. Δεν θέλω να βάζω ταμπέλες. Θεωρώ ότι η μουσική είναι μία, μπορεί να είναι γοητευτική σε όλες της τις μορφές, σε όλα της τα είδη. Έχω ασχοληθεί πολύ με τις μουσικές του κόσμου, τραγουδώντας και μελετώντας σε ξένες γλώσσες όπως τα ρωσικά, τα σερβικά, τα τουρκικά και τα ισπανικά αλλά και στην γλώσσα των Ρομά.

Ακούω ξένη μουσική, πιστεύω πως η μουσική δεν έχει σύνορα. Πειραματίζομαι στην τζαζ εδώ και καιρό και σίγουρα στο άμεσο μέλλον θα δημιουργήσω τραγούδια με πιο σύγχρονο ύφος. Αγαπώ αυτό που λέμε έντεχνο τραγούδι χωρίς όμως να καταλαβαίνω την έννοια του όρου αφού γενικότερα η μουσική είναι τέχνη!

 

 

Από την εμπειρία σας, νομίζετε πως επιστρέφει το κοινό στις μουσικές μας ρίζες ή προτιμά τα ‘εύπεπτα’ και ‘μιας χρήσης’ τραγούδια;

Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε μια στροφή στην παράδοση δισκογραφικά και όχι μόνον. Θεωρώ βέβαια ότι κάθε μουσική έχει ποιότητα,κάθε καλλιτέχνης και κάθε μουσικό είδος έχει το κοινό του και αξίζει να το σεβόμαστε. Πιστεύω όμως, ότι οι δυσκολίες που βιώνουμε στην χώρα, μας κάνουν να στρεφόμαστε σε αυτά που έχουν ουσία και αξία. Πιο συγκεκριμένα στο καλό ελληνικό τραγούδι. Είμαι ελληνίδα και βρισκόμαστε στην Ελλάδα, την χώρα του φωτός. Δεν μπορώ να μην αναφερθώ στο ελληνικό στοιχείο. Είμαστε πολύ σπουδαίος λαός, έχουμε πολλά διαμάντια στην χώρα μας, μουσικά και όχι μόνο. Νομίζω πως είναι η ώρα να τα προβάλουμε, με δύναμη ψυχής, να στρέψουμε τα μάτια μας στα στοιχεία αυτά που μας δίδονται, με στόχο να μας ωφελήσουν.  Όταν μια παραγωγή γίνεται με μεράκι και σεβασμό, τότε σίγουρα μπορούμε να μιλάμε για μουσικό διαμάντι. Για εμένα, το πιο σημαντικό είναι να βλέπουμε τη μουσική ως τέχνη. Αν δεν σεβόμαστε το υλικό που μας δίνεται, τότε εύκολα μπορούμε να έρθουμε αντιμέτωποι με αυτό που λέμε …τερατογένεση!

Είστε πολύ νέα κι έχετε κάνει πάρα πολλά σε σχέση με τη μουσική. Σπουδές, συνεργασίες, εμφανίσεις, τραγούδια. Νιώθετε να έχετε ‘χάσει’ κάτι από την προσωπική σας ζωή;

Το μεγάλο σχολείο που επέλεξα να ασχοληθώ, είναι η μουσική. Σε αυτό το υπέροχο ταξίδι, μέσα από τις σπουδές, τις συνεργασίες, τις εμφανίσεις και τα τραγούδια που έχω υπηρετήσει με πίστη, μέχρι στιγμής νιώθω ότι έχω κερδίσει πολλά. Θεωρώ πως έχω να κερδίσω πολλά περισσότερα μέσα από νέα project, που υπάρχουν πάντοτε στο μυαλό μου. Άρα η απάντηση είναι ότι είμαι νικήτρια. Η προσωπική μου ζωή σε σχέση με την επαγγελματική είναι απόλυτα ισορροπημένες και ευχαριστώ πολύ τους φίλους μου και ιδιαιτέρως την οικογένειά μου όπως και τους πιστούς συνεργάτες μου.

 

 

Τι έχετε εισπράξει μέχρι στιγμής από τη διαδρομή σας στη Μουσική;

Παρότι η διαδρομή αυτή δεν είναι πολύ μεγάλη, έχω εισπράξει τόσα πολλά και τόσο όμορφα που θα χρειαζόμασταν αρκετές σελίδες για να τα περιγράψω. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι έχω κερδίσει πράγματα και μοναδικές εμπειρίες όπως και γνώσεις για τα 19 μου χρόνια.

Ποιά είναι η καλύτερη και ποιά η χειρότερη στιγμή που έχετε ζήσει ως τραγουδίστρια;

Δεν μπήκα ποτέ στην διαδικασία να σκεφτώ την καλύτερη ή τη χειρότερη στιγμή ως μουσικός και δημόσιο πρόσωπο. Όλα όσα ζήσαμε τα κρατάμε ως εμπειρίες αλλά ταυτόχρονα, τα αφήνουμε πίσω. Δεν πρέπει να στεκόμαστε στην επιτυχία ή αποτυχία που έχει συμβεί, μα να κοιτάμε το αμέσως επόμενο βήμα. Η φωνή μου και το όποιο μουσικό μου ταλέντο αν έχω, όποιο κι αν είναι αυτό, είναι δώρο από το Θεό, χαρισμένο για όλους. Αυτός είναι ο τρόπος επικοινωνίας μου με τον κόσμο, αυτή είναι και η δύναμή μου.

 

 

Που θα θέλατε να βρίσκεστε – επαγγελματικά και προσωπικά – σε δέκα χρόνια;

Θα μπορούσα να σας πω πολλά πράγματα για αυτό, όμως πάντοτε στη ζωή μου, προσπαθώ να κάνω σωστά και μετρημένα επαγγελματικά βήματα, έτσι ώστε, μετά από 10 χρόνια, με τη βοήθεια και την αγάπη του κόσμου να έχω παραμείνει η απλή, γνήσια Κυριακή της γειτονιάς και της οικογένειάς μου. Να τραγουδάω δίπλα τους,  ανάμεσά τους, με προσφορά πάνω από όλα στους ανθρώπους που έχουν αυτήν την ανάγκη, κόντρα στα στερεότυπα της κοινωνίας μας.

Πείτε μας ένα τρελό σας όνειρο. 

Ένα μουσικό σχολείο και ίδρυμα για παιδιά χωρίς οικογένεια, όπου θα μαθαίνουν την Ελληνική παραδοσιακή μουσική, προστατευμένα σε ασφαλές περιβάλλον. Επίσης, μία κοινωνία η οποία να έχει αποδοχή για όλο τον κόσμο.