Γράφει η Άννα Παχή
Μια γυναίκα μιλά για τη ζωή της. Έχει ταλέντο, εξυπνάδα, ομορφιά, φήμη, σύντροφο. Θα μπορούσε να ζει ευτυχισμένη. Όχι. Έχει βασανιστεί, κακοποιηθεί. Έχει γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από κάποιον που φόρεσε το προσωπείο του Έρωτα και της Αγάπης για να την κατακτήσει. Να την πονέσει. Με όλους τους τρόπους, ψυχολογικά, σωματικά, συναισθηματικά. Κύριοι σύντροφοί της ο πόνος και ο φόβος, σε όλες τους τις μορφές. Πόνος και φόβος πανταχού παρόντες, σκληροί, ανελέητοι, σταθεροί.
Πόσο μπορεί να αλλάξει τη ζωή σου η βία; Η αναίτια, απάνθρωπη βία που υφίστασαι από τον άνδρα που υποτίθεται σ’ αγαπάει. Πως φτάνεις στο σημείο να ζεις υπό το καθεστώς του πλήρους φόβου; Γιατί το δέχεσαι; Γιατί δε φεύγεις;
Σε αυτά και άλλα ερωτήματα απαντά η παράσταση «Κόκκινη Μνήμη», ένας μονόλογος γραμμένος κι ερμηνευμένος από την Πολύνα Γκιωνάκη με τη στιβαρή σκηνοθεσία του Γιάννη Βαμβακά.
Η ερμηνεία της κ. Γκιωνάκη είναι απλά συγκλονιστική. Μπορώ να αναφέρω κι άλλα επίθετα που τη χαρακτηρίζουν, όπως, ευαίσθητη, σπαρακτική, ακόμα και χιουμοριστική. Το πρώτο όμως τα περικλείει όλα. Η ηρωίδα της δεσπόζει στη σκηνή, φαίνεται τεράστια και περνά από όλη την πλούσια γκάμα των συναισθημάτων που βιώνουμε σε αυτήν τη ζωή, ίσως και στην επόμενη. Το εξαιρετικό της κείμενο ξεδιπλώνει το θέμα της γυναικείας κακοποίησης με τρόπο που ξεφεύγει του στερεότυπου. Οι αιτίες, οι αφορμές, ο τρόπος, κυρίως αυτός ο τρόπος που υποδουλώνει χιλιάδες γυναίκες σε μια ζωή – κόλαση ξεδιπλώνονται μπροστά στα μάτια σου και σε χτυπάνε εκεί που πονάς. Στην καρδιά. Βλέπεις πολλές γυναίκες. Την ερωμένη, τη φίλη, την επαγγελματία, την κόρη, τη διάσημη. Όλες υποχωρούν κάτω από την τυφλή βία που αναδύει το Θύμα. Ένα θύμα που παλεύει να μείνει ζωντανό, στο μυαλό και το σώμα, κόντρα στα χτυπήματα, στα βασανιστήρια, στις κατακρίσεις, τον υποβιβασμό. Το θύμα που αγωνίζεται να βρει μια ελπίδα, κάτι να κρατηθεί για να μην καταρρεύσει.
Τόσα χρόνια πολιτισμού δε στάθηκαν αρκετά για να εξαλειφθεί η βία κατά των γυναικών (και όχι μόνον). Αντιθέτως, με την εύκολη δικαιολογία της κρίσης, διανύουμε περίοδο έξαρσής της. Είναι σοβαρός λόγος που η παράσταση είναι τόσο επίκαιρη.
Γιατί να τη δείτε; Επειδή μπορεί να συμβεί και σε σας. Επειδή είναι πιθανόν να το κάνετε κι εσείς. Επειδή πρέπει τα πράγματα να λέγονται με το όνομά τους. Επειδή πρέπει να ξέρετε πριν κρίνετε εκείνη που δέχεται τέτοιες συμπεριφορές και να σταθείτε δίπλα της. Επειδή ο φριχτός κύκλος της σιωπής και της ντροπής πρέπει επιτέλους να σπάσει. Η ζωή έχει πολλά πρόσωπα, όχι πάντα ευχάριστα. Αυτό δε σημαίνει πως επιλέγουμε μόνον ότι μας “διασκεδάζει”, καλό είναι να παρακολουθούμε και ότι μας ψυχ-αγωγεί, μας κάνει κοινωνούς μιας κατάστασης που συχνά επιλέγουμε να αγνοούμε. Πρόκειται για εξαιρετική παράσταση και θεωρώ μέγα κέρδος να απολαύσετε την Πολύνα Γκιωνάκη στη σκηνή.
Πληροφορίες για την παράσταση εδώ