internet13(Παρακαλώ να μη διαβαστεί από ευαίσθητες ψυχές)

Της Άννας Παχή

22χρονος αυτοκτόνησε on line επειδή τον χώρισε η κοπέλα του. Μάλιστα. Δεν είναι η πρώτη φορά και μάλλον δε θα είναι η τελευταία. «Συγκλονισμένοι» όλοι όσοι διάβασαν την είδηση, καθώς και τα πρόσωπα του περιβάλλοντός του. Πειράζει που προσωπικά τσαντίστηκα; Κυρίως επειδή το βίντεο κυκλοφόρησε παντού, έγινε «viral». Που σημαίνει ότι εκατομμύρια άνθρωποι «διασκέδασαν» βλέποντας τον εκούσιο θάνατο κάποιου. Όπως πριν χρόνια, έβλεπαν live τον πόλεμο Ιράκ – Ιράν, όπως βλέπουν τώρα τη ντροπή που συμβαίνει στη Συρία. Live. On line.

Σύμφωνα με τα λίγα δημοσιεύματα που διάβασα (καθώς μου ερχόταν να βγάλω τα συκώτια μου με όλο αυτό το νταβαντούρι), είχε «προειδοποιήσει» τους φίλους και τους γνωστούς πως θέλει να δώσει τέρμα στη ζωή του. Οι αναρτήσεις του εξάλλου, λένε, γινόντουσαν όλο και πιο «σκοτεινές». Σκατά. Αν θες να αυτοκτονήσεις, δε βγάζεις ντουντούκα. Τι προειδοποιήσεις κι αηδίες; Δεν είμαι ψυχολόγος, αντιλαμβάνομαι όμως πως ήταν μια κραυγή απελπισίας για βοήθεια. Κι όταν δεν την έλαβε, διότι κανείς δεν τον πίστευε, αποφάσισε «να τους δείξει». Ναι, τους έκανε τη μούρη κρέας. Ασχολήθηκαν μαζί του για λίγο και σε μερικές εβδομάδες θα τον έχουν ξεχάσει. Εκτός φυσικά από τους συγγενείς του.

Γιατί on line; Ήθελε κοινό; Αυτόν τον τρόπο διάλεξε να στείλει το μήνυμά του στην άπονη κοινωνία; Στην άπονη γκόμενα; Εντάξει, τον χώρισε. Και λοιπόν; Αυτή ήταν η λύση που βρήκε στο πρόβλημά του;

Η αδυναμία των ανθρώπων να επικοινωνούν πραγματικά και ουσιαστικά, κέρδισε άλλη μια νίκη.

Η αυτοκτονία είναι πολύ σοβαρό πράγμα για να γίνεται βορά στα social media. Κατά καιρούς ακούμε για περιπτώσεις που κάποιος – συνήθως έφηβος – εκφράζει την απελπισία του πίσω από έναν υπολογιστή. Τα πιτσιρίκια τελευταίας κοπής, δεν έχουν μάθει κάτι διαφορετικό εξάλλου. Κι όσο συνεχίζουμε – όλοι – να ζούμε τη ζωή μας πίσω από μια οθόνη, θα φτάσουμε κάποια στιγμή στην κατάσταση που περιγράφει ο Χάρλαν Έλλισον στο   προφητικό αριστουργηματικό «Δεν έχω στόμα και πρέπει να ουρλιάξω», όταν – spoiler – η μηχανή γίνεται ένα με τον άνθρωπο.

Όποιος το θέλει αυτό, χαλάλι του.