Συνέντευξη στην Άννα Παχή

Η Μαργαρίτα Βαρλάμου μιλάει για τον ρόλο της στη ‘Μήδεια’ του Δημήτρη Γεωργαλά, για το θέατρο την τέχνη και τον άνθρωπο. Αξίζει να την ακούσετε και κυρίως, να δείτε την εξαιρετική αυτή παράσταση.

“Μήδεια”. Πως βρέθηκες στην παράσταση;.

Είμαστε φίλοι με τον Δημήτρη Γεωργαλά σχεδόν 30 χρόνια. Γνωριστήκαμε στη δουλειά, και κάνουμε παρέα από τότε. Έχουμε συνεργαστεί κατά καιρούς σε παραστάσεις. Είδα πέρσι τη “Μήδεια” εδώ, και μου άρεσε πάρα πολύ. Δεν είχα ιδέα πως θα ξαναγινόταν ή ότι θα άλλαζαν κάποια πρόσωπα. Φέτος λοιπόν, πήρε να ρωτήσει αν ενδιαφέρομαι. Φυσικά είπα ναι. Ήταν από τα πιο ωραία πράγματα που έχω δει και χάρηκα πάρα πολύ με την πρόταση.

Ο ρόλος της τροφού είναι πολύ ιδιαίτερος, κάτι που δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά.

Σε αυτήν την σκηνοθεσία και προσέγγιση, είναι ο ρόλος της Γνώσης. Της παρουσίας που γνωρίζει, που ενδεχομένως να έχει βιώσει και η ίδια κάποια παρόμοια κατάσταση – αυτό είναι δική μου πληροφορία, δεν είναι απαραίτητο να βγαίνει και προς τα έξω – κι έχει κατανόηση για τα πρόσωπα και αντιλαμβάνεται πράγματα. Ξέρει από την πρώτη στιγμή – και το ανακοινώνει κιόλας – τι έρχεται. Κι αυτό που έρχεται, είναι αναπόφευκτο. Το λέει η Μήδεια, το λέει και η ίδια, θα συμβεί κάτι πέρα από τα ανθρώπινα.

Έχω πάντα στο μυαλό μου την τροφό σαν ένα πρόσωπο πραγματικά τραγικό καθώς δεν μπορεί να αποτρέψει τίποτα.

Κάνει κάποιες μικρές προσπάθειες, μιλάει στη Μήδεια “τι κάνεις; θα μπει κακός θεός στο σπίτι, θα συμβεί κακό”. Το καταλαβαίνει από την πρώτη στιγμή, αισθάνεται αυτόν τον κίνδυνο να πυκνώνει γύρω τους, να σφίγγει ο κλοιός.  Αν υπήρχε κάποιο άλλο όνομα για αυτήν, θα ήταν Γνώση, όπως προείπα.  Η κατανόησή της φαίνεται και στο τέλος, όταν φεύγει η εστίαση από τη Μήδεια και πηγαίνει πια στον Ιάσονα του οποίου η ζωή, όπως και της Μήδειας, έχει καταστραφεί. Το ήξερε από την αρχή, αυτό νομίζω, αυτή είναι η άποψη του σκηνοθέτη και πάνω σε αυτό βασίστηκα.

Στο έργο κυριαρχούν αυτές οι δυο γυναικείες μορφές. Οι άνδρες παίζουν μικρότερο ρόλο σε ότι συμβαίνει.

Ο Δημήτρης στην ανάλυσή του το έχει πει πάρα πολύ όμορφα “η Μήδεια είναι η Φύση. Ότι της κάνεις, θα στο γυρίσει πίσω”.  Αυτή η παράσταση είναι πάρα πολύ ωραία εμπειρία. Μακάρι να συνεχιστεί, να μας δοθεί η ευκαιρία να παίξουμε όπως θέλουμε, όπως έχουμε προγραμματίσει, να το βιώσουμε κι εμείς. Η παραγωγή του Δημήτρη Ντάσιου είναι εξαιρετική. Έχει εμπειρία κυρίως στο μουσικό θέατρο, στη Λυρική Σκηνή. Ως  ενδυματολόγος ο ίδιος, επιλεκτικά για κάποιες παραστάσεις, έχει εξαιρετικά σχέδια. Πρόκειται για ιδιαίτερα γενναιόδωρο άνθρωπο κι οφείλω να πω ότι η συνθήκη είναι ευτυχής! Εύχομαι να μπορέσουμε να συνεχίσουμε, καθώς ζούμε μια αλλόκοτη κατάσταση όλοι μας.

Για μένα η καραντίνα είχε και κάποια θετικά. Είδαμε την πραγματικότητα με άλλο μάτι.

Προσωπικά μου δημιούργησε έναν εκνευρισμό κι ανησυχία. Σωματική, καθώς έχω συνηθίσει να περπατάω τόσο πολύ που αλλάζω Δήμους με τα πόδια, κι είχα ανάγκη να ασκηθώ, να φύγω από αυτόν τον κλοιό, καθώς δεν ξέραμε τι μας περιμένει μετά, με αυτήν την έννοια το λέω. Στην αρχή ήταν μια άγνωστη κατάσταση, μετά όμως, το δεχτήκαμε, καθώς ο άνθρωπος έχει τρομερές ικανότητες προσαρμογής,  για αυτό και λέμε ‘να εύχεσαι να μην σου συμβούν όσα αντέχεις”. Μαζί με όλους και εγώ, εύχομαι αυτό το πράγμα να παλευτεί σιγά – σιγά και να μπορέσουμε οι άνθρωποι αυτής της δουλειάς να ξαναγυρίσουμε σε πιο κανονική κατάσταση, έτσι ώστε να μπορούμε να είμαστε δημιουργικοί. Να μπορούμε να δώσουμε και να πάρουμε σε μια ισορροπημένη σχέση με τους θεατές.

Μίλησες για άσκηση. Ξέρω πως έχεις ασχοληθεί με το χορό.

Έχω σπουδάσει μουσικό θέατρο. Παλιά χόρευα. Οι γονείς μου ήταν χορευτικό ζευγάρι και ίδρυσαν το 1979 μια Σχολή Μπαλέτου. Την τελευταία δεκαετία περίπου, την έχω αναλάβει και διδάσκω κάποιες ώρες. Αυτή η επιχείρηση στηρίζει εμένα και τους άλλους δασκάλους που εργάζονται εκεί. Απλώς, αυτό που αισθάνθηκα στην καραντίνα – πέρα από το να βρεθώ στον χώρο μου και να ασκηθώ – ήταν η ανάγκη να περπατήσω έξω. Να τρέξω. Φυσικά ξεκουράστηκα αρκετά, κάτι που για μένα είναι πολυτέλεια, δεν μπορώ να το αρνηθώ.

Πως βρέθηκες τελικά στο θέατρο;

Όταν γύρισα από την Αμερική όπου σπούδασα δίπλα στον πατέρα μου, αρχικά είχα άμεση σχέση με το χορό, δεν ήξερα το χώρο του θεάτρου. Οι πρώτες ακροάσεις που πήγα ήταν για παραστάσεις που είχαν χορό. Σιγά – σιγά, από διάφορα casting βρέθηκα στην τηλεόραση. Ξεκίνησα από εκεί κι ύστερα πήγα στο θέατρο. Λίγο ανάποδα. Νομίζω πως ήμουν πάντα με το ένα πόδι εδώ και το άλλο στην Αμερική. Για να είμαι ειλικρινής, μέχρι να αποφασίσω που θα αφοσιωθώ ήταν λίγο περίεργο. Υπήρχε και η αστοχία της νιότης όπου νομίζουμε πως μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Δεν είναι αλήθεια αυτό. Κάπου, κάτι θα χωλαίνει. Είχα την τύχη να συνεργαστώ με πολύ σημαντικούς χορογράφους, όπως τον Χάρη Μανταφούνη, τον Κυριάκο Κοσμίδη, τον Φωκά Ευαγγελινό, τον Τάκη Παπάζογλου.. Αυτό κράτησε μια δεκαετία. Μετά ήρθε η τηλεόραση, διάφορα σήριαλ, θέατρο, ΔΗΠΕΘΕ, Εθνικό, Τέχνης.. Κατόπιν πέρασα κι εγώ μια κρίση, μαζί με όλους, όταν τα πράγματα άρχισαν να είναι δύσκολα. Δουλειές έκαναν συγκεκριμένα ονόματα, άρχισαν να εμφανίζονται νέα παιδιά. Είμαι σε μια περίεργη ηλικία, οι ρόλοι είναι λίγο παράξενοι. Παρόλα αυτά, η ζωή σου δίνει κάποιες δεύτερες ευκαιρίες.

Μετά τη Μήδεια;

Αφού ολοκληρωθεί η Μήδεια, ενδεχομένως να υπάρχει κάποια άλλη εξέλιξη. Δεν ξέρω καθόλου. Αυτήν την περίοδο – εκτός από το θέατρο – ασχολούμαι με την Σχολή. Μου δίνει μια καλή ζωή έχει όμως φυσικά, μια τεράστια ευθύνη. Είσαι το πρόσωπο που γνωρίζουν όλοι. Έχεις να κάνεις με παιδιά, ενήλικες κι οφείλεις να είσαι εκεί. Θεωρώ ευλογημένη την συνεργασία μου με τον Δημήτρη Γεωργαλά, καθώς μου δίνει το χρόνο να μπορώ να λειτουργώ σωστά και στα δυο. Η Σχολή είναι ερασιτεχνική. Μπορεί να έρθει ο οποιοσδήποτε κι αν θέλει, να δώσει εξετάσεις για να προχωρήσει επαγγελματικά. Μέχρι την ηλικία των δέκα – δώδεκα τα πράγματα είναι πιο άνετα. Έρχονται για ψυχαγωγία, για άσκηση. Αν αποφασίσουν να συνεχίσουν τότε απαιτείται μεγαλύτερη πειθαρχία και συγκέντρωση. Αυτό όμως είναι ένα ποσοστό. Η αλήθεια είναι πως πλέον και οι ηθοποιοί χορεύουν πιο καλά, τραγουδούν πολύ καλά, έχουν σφαιρική γνώση. Οι περισσότερες παραστάσεις έχουν τα πάντα.

Νομίζω πως πάντα το είχαν οι ηθοποιοί.

Πάντοτε ο ηθοποιός μάθαινε πολλά πράγματα, ξιφασκία, ας πούμε. Απλώς τώρα έχουν αυξηθεί οι απαιτήσεις. Πρέπει να γνωρίζεις βασικά πράγματα στη μουσική και όχι μόνο. Τα παιδιά που βγαίνουν τώρα, είναι συνήθως πιο καταρτισμένα.

Υπάρχει όμως και υπερπροσφορά. Πολλές σχολές, πολλοί ηθοποιοί.

Θεωρώ πως αυτό είναι χαρακτηριστικό της χώρας μας. Υπάρχει η ‘μόδα’, καμιά φορά δίνεται η εντύπωση πως είναι κάτι εύκολο, κάποιοι ασχολούνται με αυτό και για τη διασημότητα ίσως. Η αλήθεια είναι πως γνωρίζεις αυτό το επάγγελμα μέσα από το ίδιο το επάγγελμα. Η Σχολή σε οδηγεί σε μια θεατρική σκέψη ας πούμε, αλλά το επάγγελμα το μαθαίνεις δουλεύοντας, βλέποντας τους μεγαλύτερους,  συνεργαζόμενος με σκηνοθέτες . Εκεί το καταλαβαίνεις πραγματικά, εκεί σου προκαλεί δέος. Όταν σπουδάζεις ακόμη, νομίζεις πως είσαι ο καλύτερος και τα πάντα είναι τέλεια. Είσαι ο αυστηρότερος κριτής όλων. Σιγά – σιγά σου σκάει η πραγματικότητα στο πρόσωπο..

Δεν έχεις μετανιώσει που ασχολήθηκες με το θέατρο, φαίνεται στο πρόσωπό σου.

Το αγαπώ πολύ, είμαι ευγνώμων για αυτά που μου έχει προσφέρει, για τους ανθρώπους που έχω συνεργαστεί. Πολλοί από αυτούς είναι κομμάτια της ζωής μου πολύ σημαντικά, σαν ένα σκαλοπάτι για να πάω παραπάνω, μόνο βλέποντάς τους να δουλεύουν. Ο Δημήτρης είναι μια τέτοια περίπτωση. Τον ξέρω τόσα χρόνια κι ακόμα, κάθε φορά που μιλάμε διαπιστώνω πως είναι ένας φωτεινός νους. Καμαρώνω πολύ που είναι φίλος μου.

Αν ζητούσα να πεις κάτι από το ρόλο σου που θεωρείς πως θα ταίριαζε στους περισσότερους

“Το μέτρο είναι του νου η αρχή και των θνητών ο νόμος. Ότι το ξεπερνάει, είναι κίνδυνος”.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Μετάφραση : Γιώργος Χειμωνάς

Σκηνοθεσία : Δημήτρης Γεωργαλάς

Μουσική : Πλάτων Ανδριτσάκης

Κοστούμια : Δημήτρης Ντάσιος

Σχεδιαασμός φωτισμών: Βασίλης Αποστολάτος

Εκτέλεση φωισμών : Δημήτρης Κούτας

Επιμέλεια κίνησης : Φαίδρα Σούτου

Φωτογραφίες : Αγγελική Κοκκοβέ

Σχεδιασμός αφίσας – flyer : Ανδρέας Πούρνος

Παραγωγή : Θέατρο του Λόγου

Ερμηνείες:

Μήδεια: Τζούλη Σούμα

Ιάσονας: Δημήτρης Γεωργαλάς

Τροφός: Μαργαρίτα Βαρλάμου

Κρέων, Αιγέας: Νίκος Δερτιλής

Άγγελος: Βασίλης Ψυλλάς

 

ΜΠΑΓΚΕΙΟΝ

Πλ. Ομόνοιας 18, Αθήνα 105 52

Από 23 Σεπτεμβρίου έως  31 Οκτωβρίου

Κάθε Πέμπτη, Παρασκευή , Σάββατο , Κυριακή

Ώρα έναρξης : 21.30