Λίγο μετά την πρεμιέρα της μουσικοθεατρικής παράστασης «Δυο σταγόνες κονιάκ» η Μαρία Κατσιώνη μοιράζεται το όραμα και το ‘ταξίδι’ που δημιούργησε.

-Πως συνέλαβες την ιδέα για την παράσταση «Δυο σταγόνες κονιάκ»; Τι θέλησες να παρουσιάσεις στο κοινό;

Όταν ξεκίνησα να συνθέτω το «Δυο σταγόνες κονιάκ» ως βάση υπήρχαν, τρεις υπέροχοι μουσικοί, δυο κιθαριστές και ένας πιανίστας , μια ταλαντούχα ηθοποιός που κάνει τρομερές ακροβασίες όταν εκτελεί κάποιο ρόλο κι ένα μουσικό ρεπερτόριο που έπρεπε να δουλέψω πάνω σε αυτό. Η τελική  ιδέα δεν ήρθε κατευθείαν, συνεχώς τα concept άλλαζαν, και μια μέρα διάβασα κάπου την φράση <<.. μπουλουκτζίδες απίθανοι ήμασταν με πάθος φλογερό με ντουέντε …>> και έτσι δημιούργησα την Ευγενία Καρανάση, μια γυναίκα που ξεκίνησε την πορεία της στα μπουλούκια παρέα με το ραδιοφωνάκι της  που το είχε μια ολόκληρη ζωή, να μας αφηγείται στιγμές και αναμνήσεις από την ζωή της, καθώς και  τους ρόλους που χαράχτηκαν για πάντα μέσα της. Στο κοινό ήθελα να παρουσιάσω  ένα αφηγηματικό έργο γεμάτο εικόνες που περνάνε μέσα από μουσικές εποχές .

-Μίλησε μας για την ερμηνεύτρια της παράστασης αλλά και τους μουσικούς που την πλαισιώνουν. Πως βρεθήκατε, πως αποφασίσατε να συνεργαστείτε;

Την ερμηνεύτρια Κατερίνα Γκατζόγια την είχα δει δύο φορές στο θέατρο και πραγματικά με είχε εντυπωσιάσει με την αλήθεια που πέρναγε από την σκηνή στο κοινό. Έχει μια τρομερή αμεσότητα. Μετά από δυο χρόνια βρεθήκαμε πάλι σ΄ ένα καφέ  και πραγματικά είδαμε πως ταιριάζουμε καλλιτεχνικά και όχι μόνο. Έτσι αποφασίσαμε να συνεργαστούμε. Η επόμενη μας συνάντηση ήταν μαζί με τους συνεργάτες της Κατερίνας  τους τρεις μουσικούς , Δημήτρη Καλογερά, Λεωνίδα Καλογερά και Νίκο Επίσκοπο όπου μου ανέθεσαν την κατασκευή και σκηνοθεσία μιας μουσικοθεατρικής  παράστασης!

-Η παράσταση παρουσιάζεται σε έναν χώρο με θεατρική ατμόσφαιρα, που δεν είναι όμως θέατρο. Γιατί επέλεξες το «Θεατράλε»;

Το Θεατράλε είναι  ένας πολυχώρος που έχει και  μουσική σκηνή. Όταν επισκεφτήκαμε τον χώρο είδαμε ότι ταίριαζε πάρα πολύ με το ύφος της  παράστασης μας και έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε ένα ξεκίνημα εκεί. Το «Δύο σταγόνες κονιάκ» θα το δούμε και σε άλλους χώρους τέχνης και πολιτισμού στην Αθήνα, αλλά και σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό.

-Πόση έρευνα χρειάστηκε εκ μέρους σου για την παράσταση; Δυσκολεύτηκες;

Το ερευνητικό μέρος  ήταν  ένα  αρκετά δύσκολο ταξίδι αλλά και ταυτόχρονα  πολύ εποικοδομητικό  και απαιτούσε και κάποια μεθόδευση . Στην αρχή έπρεπε να γράψω τον βασικό κορμό του έργου,  την ιστορία της Ευγενίας Καρανάση και έπειτα έπρεπε να βρω και να διασκευάσω τους ρόλους που θα υποδυθεί η Ευγενία Καρανάση. «Θέατρο εν  θεάτρω».

-Η μουσική παίζει σημαντικό ρόλο στην παράσταση. Τι θεωρείς πως προσδίδει στο έργο;

Η μουσική και το τραγούδι παίζουν πολύ βασικό ρόλο στην παράσταση,  γιατί συμπληρώνουν τις θεατρικές εικόνες  που λαμβάνουμε από τις εναλλαγές των ρόλων που υποδύεται η Ευγενία Καρανάση και μας ταξιδεύει στις εκάστοτε εποχές.

-Πως ένιωσες στην πρεμιέρα; Ήταν το αποτέλεσμα αυτό που είχες στο μυαλό σου; Πως αντέδρασε το κοινό;

Ένιωσα χαρά, ικανοποίηση, συγκίνηση  γιατί δεν ήταν απλά η σκηνοθεσία  ενός θεατρικού έργου, είναι ένα ολόκληρο δημιούργημα από την αρχή μέχρι το τέλος. Και το κοινό αντέδρασε με συγκίνηση, ταξίδεψε στις μουσικές εποχές και έζησε μαζί με την Ευγενία τις αναμνήσεις της.

-Τι πιστεύεις πως έχουν να πουν οι ιστορίες αυτών των γυναικών στους ανθρώπους του σήμερα; Πόσο επίκαιρες πιστεύεις πως είναι;

Οι γυναίκες αυτές σίγουρα έχουν να μας πουν πολλά για τη ζωή, τον έρωτα, τον πόνο, την ξενιτιά, αλλά και τη ζωή του καλλιτέχνη. Οι ιστορίες αυτές πάντα θα είναι επίκαιρες και πάντα θα μας απασχολούν γιατί αφορούν τον άνθρωπο και την ψυχή του, τον άνθρωπο και τις πνευματικές του αναζητήσεις.

-Πόσο «ίσες» θεωρείς πως είναι οι γυναίκες του σήμερα με τους άνδρες σε σχέση με εκείνες του χθες; Πόσο δύσκολο είναι – αν είναι – και τι κατά τη γνώμη σου πρέπει να γίνει για να προχωρήσουμε περισσότερο;

Σίγουρα έχουν αλλάξει τα πράγματα στις σχέσεις των δυο φύλων, η ίδια η κοινωνία έχει αλλάξει. Με την εκβιομηχάνιση των κοινωνιών τα δεδομένα ανατράπηκαν. Η θέση της γυναίκας άλλαξε αλλά αυτό έγινε με μεγάλη ταχύτητα και προέκυψε μια τεράστια «σύγχυση» στην κοινωνία. Κάπου χάθηκαν οι ισορροπίες. Παρ’ όλα αυτά όμως ακόμη και σήμερα υπάρχουν έμφυλοι διαχωρισμοί και στερεότυπα κυρίως στον εργασιακό χώρο.

Τα δυο φύλα είναι ισότιμα αλλά εκ φύσεως και διαφορετικά. Για να φτάσουμε σ ένα επίπεδο πλήρους ισοτιμίας θα πρέπει να επέλθουν κοινωνικές , πολιτικές και οικονομικές παρεμβάσεις.

Πληροφορίες και κριτική της παράστασης εδώ.