Συνέντευξη στον Σπύρο Πλουμίδη
Ο Νίκος Καρακαλπάκης ανήκει στη νέα γενιά ερμηνευτών που διαθέτει όλα τα προσόντα και συστατικά να μας απασχολήσει ακόμη περισσότερο στο μέλλον. Πρόσφατα κυκλοφόρησε την πρώτη του δισκογραφική δουλειά με τίτλο “Ο,τι μας ανήκει”, η οποία έχει σημειώσει εξαιρετικές πωλήσεις παρά την κρίση στη δισκογραφία. Ο ταλαντούχος ερμηνευτής μίλησε στο iart για τον πρώτο του δίσκο, για τις συνεργασίες που τον έχουν σημαδέψει καθώς και για τα άμεσα και μελλοντικά του σχέδια.
Πρόσφατα κυκλοφόρησες το πρώτο σου προσωπικό άλμπουμ “Ό,τι Μας Ανήκει” που κυκλοφορεί σε όλα τα καταστήματα δίσκων από την Music Links Knowledge. Μίλησέ μας για αυτό.
Το άλμπουμ «Ό,τι μας ανήκει» αποτελείται από οχτώ τραγούδια που υπογράφουν σημαντικοί δημιουργοί: Γιάννης Σπανός, Λίνα Νικολακοπούλου, Νένα Βενετσάνου, Λίνος Κόκοτος, Μαρία Παπαδάκη, Γιώργος Καγιαλίκος, Αρετή Κοκκίνου, Νίκος Δούκας, Ανδριανή Ζαγγανά και «Το τριαντάφυλλο» του Νικηφόρου Βρεττάκου μελοποιημένο από την Πηγή Λυκούδη. Είναι μια πολύ φροντισμένη έκδοση, με 16σελιδο booklet, αισθητική που με εκφράζει απόλυτα και ήχο που φρόντισα για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Η επιμέλεια παραγωγής είναι δική μου και οι ενορχηστρώσεις της Αρετής Κοκκίνου.
Είναι μια δουλειά που έχει πολύ καλό feedback και πάει πολύ καλά σε πωλήσεις σε καιρούς που η δισκογραφία περνάει μεγάλη κρίση. Πως νιώθεις γι αυτό;
Μεγάλη χαρά και ικανοποίηση. Η δουλειά αυτή έγινε με πολλή αγάπη. Δούλεψα πάνω από ένα χρόνο την επιμέλεια της παραγωγής του δίσκου και απέκτησα μια εμπειρία που παρόλη την κούραση της μου έδωσε μαθήματα ζωής. Πρόσφατα έκανα την επίσημη παρουσίαση του δίσκου στο κατάμεστο κήπο του Black Duck στην Αθήνα, μια πολύ ιδιαίτερη βραδιά για μένα αφού με τίμησαν όχι μόνο η Νένα Βενετσάνου, ο παραγωγός Κώστας Κωτούλας και ο δημοσιογράφος Αντώνης Μποσκοΐτης που ήταν οι επίσημοι ομιλητές της βραδιάς αλλά και πλήθος κόσμου, ανάμεσα τους σχεδόν όλοι οι δημιουργοί και οι συντελεστές του άλμπουμ.
Κινείσαι στον χώρο του έντεχνου τραγουδιού. Θεωρείς ότι υπάρχει στροφή του κόσμου προς την καλή ελληνική μουσική η τα σουξέ της παραλιακής και οι μεγάλες πίστες συνεχίζουν να μονοπωλούν το ενδιαφέρον;
Νομίζω ότι ο κόσμος δεν άλλαξε στο να έχει τις επιλογές που είχε πριν αλλά οι έξοδοι του περιοριστήκαν όπως και οι εμφανίσεις των καλλιτεχνών και οι αμοιβές τους. Ίσως η αλλαγή να φαίνεται πιο έντονη στους χώρους που επιλέγουν πια οι καλλιτέχνες που ναι σαφώς μικρότεροι ή συμπράττουν πολλοί καλλιτέχνες μαζί από ότι παλιότερα. Θεωρώ πως όλα τα είδη τραγουδιού είναι καλό να υπάρχουν αρκεί να δίνεται και η ανάλογη προσοχή στο καθένα. Δυστυχώς δίνεται αρκετός χώρος σε καλλιτεχνικά θέματα αδιάφορα ή ανούσια πολλές φορές γιατί κυρίως τα media υιοθέτησαν μια νοοτροπία που ναι καθεστώς τα τελευταία 15 χρόνια παγκοσμίως που όλα και όλοι είναι ένα πράγμα, μια αντιγραφή ο ένας του άλλου και έτσι και κάτι δεν ακολουθεί τους διαφημιστικούς τους κανόνες δεν ασχολούνται. Βέβαια υπάρχουν – ευτυχώς – και οι εξαιρέσεις. Εν κατακλείδι, οι μη επαγγελματίες που κατέκλυσαν τον χώρο πουλώντας «αέρα» και η παραπληροφόρηση έχουν κάνει κακό στους καλλιτέχνες που λειτουργούν πρωτίστως με την τέχνη τους και μετά με όλα τα άλλα.
Ασχολείσαι αρκετά χρόνια επαγγελματικά με το τραγούδι και έχεις συνεργαστεί με σημαντικούς καλλιτέχνες. Έχεις ξεχωρίσει κάποια συνεργασία;
Όλες μου οι συνεργασίες μου πρόσφεραν εμπειρία. Άρα με εξελίξανε και για μένα είναι όλες το ίδιο σημαντικές. Δεν θα ήθελα να ξεχωρίσω μία.Ωστόσο δεν μπορώ να μην αναφέρω ανθρώπους «κλειδιά» στην πορεία μου. Ο Νίκος Δούκας και η Πηγή Λυκούδη ήταν οι πρώτοι δημιουργοί που με εμπιστεύτηκαν σε καινούριο υλικό και κολύμπησα αμέσως στα βαθειά. Ο Γιάννης Σπανός και αργότερα ο Γιώργος Χατζηνάσιος με διάλεξαν οι ίδιοι να ερμηνεύσω τα τραγούδια τους και έζησα μαζί τους μια ιδιαίτερη συγκινησιακή φόρτιση που την κουβαλώ ακόμη μέσα μου. Η Πένυ Ξενάκη και η Μαρία Κανελοπούλου μου φέρθηκαν γενναιόδωρα ως συνάδελφοι, σπάνιο για τον χώρο. Η Νένα Βενετσάνου και ο Λίνος Κόκοτος αγκάλιασαν με αγάπη το υλικό του πρώτου προσωπικού μου άλμπουμ. Ο Φίλιππος Γράψας με τιμά πρωτίστως με την φιλία του. Θα αναφερθώ και σε νεότερους ανθρώπους που ξεχωρίζω όχι μόνο για το ήθος, την φιλία και το ταλέντο τους αλλά και το ότι με στήριξαν στο μεγαλύτερο μέρος της πορείας μου αυτής: την Αρετή Κοκκίνου, τον Γιώργο Καλπακίδη, τον Θανάση Σάλτα και τον Γιώργο Τσοκάνη.
Ποιες είναι οι μουσικές σου επιρροές;
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που ακούγαμε όλη την μέρα μουσική. Πολλά και διαφορετικά είδη. Θα σταθώ σε ονόματα που με επηρέασαν με τον τρόπο τους στο ταξίδι αυτό της μουσικής. Aπο έλληνες τραγουδιστές αγαπούσα πάντα την Μαρινέλλα, τον Γιάννη Πάριο, τον Στέλιο Καζαντζίδη, την Χαρούλα Αλεξίου, την Δήμητρα Γαλάνη και την Βίκυ Μοσχολιού. Από τις πιο λυρικές φωνές του έντεχνου τραγουδιού ξεχώριζα πάντα την Νένα Βενετσάνου με την οποία συνεργάζομαι στον δίσκο μου. Από την pop μουσική λατρεύω τον Michael Jackson, την Whitney Houston, τον George Michael, τον Elton John. Από αστέρια της παγκόσμιας μουσικής θαυμάζω την Shirley Bassey, τον Tom Jones, την Sarah Vaughan, την Αmalia Rodrigues, την ανεπανάληπτη Yma Sumac. Από κλασική μουσική – ξεκίνησα τις μουσικές μου σπουδές ως πιανίστας- έχω μια ιδιαίτερη αγάπη στους Ρώσους συνθέτες, κυρίως στον Tchaikovsky και τον Rachmaninov και στην όπερα από τενόρους μου αρέσει πολύ ο Placido Domingo.Από την rοck μου αρέσουν πολύ οι φωνές του Ian Gillan,του John Bon Jovi και του Steve Perry. Aπό την avant garde και experimental μουσική λατρεύω την Diamanda Galas και την Sainkho Namtchylak.
Εκτός από ένας πολύ καλός τραγουδιστής δουλεύεις και σαν καθηγητής μουσικής. Το ένα βοηθάει το άλλο;
Βοηθάει κυρίως βιωματικά. Η επαφή μου με τα παιδιά είναι ένα μεγάλο μάθημα και για μένα .Μου έχει προσφέρει πολλές συγκινήσεις, κάποιες φορές με έχει προβληματίσει σε πολλά επίπεδα και κυρίως στην αυτοκριτική μου που με βελτιώνει σαν καθηγητή και σαν άνθρωπο. Είμαι αναπληρωτής και όχι μόνιμος εκπαιδευτικός και αυτό να ξέρετε έχει πολλά μελανά σημεία στην αντιμετώπιση μας κυρίως από το ίδιο το κράτος. Χρειάζεται σθένος ψυχής και όχι μόνο για να κρατηθούν οι ισορροπίες μας και να είμαστε υγιείς σε μια ανθυγιεινή – μεταφορικά κυρίως -εργασιακή πραγματικότητα.
Υπάρχει χώρος για νέα παιδιά στη μουσική να αναδείξουν το ταλέντο τους με δεδομένη την κρίση που επικρατεί και στον τομέα της δισκογραφίας;
Είναι πια ένας καθαρά προσωπικός αγώνας που θέλει πολύ θάρρος, υπομονή, ταλέντο, μυαλό και… χρήματα. Πιστεύω πως όποιος θέλει να πετύχει βρίσκει τον τρόπο όταν επιμένει σε κάτι αρκεί να έχει καλή αντίληψη των κινήσεων του και να μαθαίνει από τις εμπειρίες του. Και είναι φυσικά και η τύχη ένας παράγοντας πολύ σημαντικός στο να πετύχει κάποιος πιο εύκολα ή γρήγορα τον στόχο του ωστόσο εάν δεν είναι καλός εργάτης στον τομέα του κάποια στιγμή χωρίς να το καταλάβει θα βρεθεί εκεί που ξεκίνησε.
Είσαι ένας νέος άνθρωπος που όπως όλοι μας βιώνεις την κρίση στη χώρα σε όλα τα επίπεδα. Πιστεύεις ότι κάτι θα αλλάξει ή θα πρέπει να αρχίσουμε να συνηθίζουμε σε αυτή την κατάσταση;
Πρέπει να αλλάξει αυτή η κατάσταση άμεσα. Είναι πολύ καλά μελετημένο όλο αυτό που συμβαίνει διότι ζούμε έναν πόλεμο που ευτυχώς απουσιάζουν οι σφαίρες και τα μαχαίρια αλλά ο θάνατος είναι παρών και μάλιστα αργός και βασανιστικός. Δεν έχω πλέον καμιά εμπιστοσύνη στους πολιτικούς. Δεν ξέρω που θα οδηγήσει όλη αυτή η κατάσταση, εύχομαι κι ελπίζω να γίνει ένα θαύμα, πρώτα μέσα μας.
Τα μελλοντικά σου σχέδια ποια είναι;
Άμεσα ξεκούραση μετά από έναν γεμάτο και δημιουργικό χειμώνα και προετοιμασία για τις εμφανίσεις από το φθινόπωρο που θα βασιστούν στα τραγούδια του δίσκου αλλά και σε ένα ευρύ φάσμα τραγουδιών κυρίως της ελληνικής καλής μουσικής.