Συνέντευξη στην Άννα Παχή

Ο τραγουδοποιός Νίκος Μερτζάνος, λίγο πριν την επίσημη παρουσίαση του πρώτου του δίσκου «Στάσου λίγο», συστήνεται στο κοινό του iart.gr

Αξιοπρόσεχτο ταλέντο και ιδιαίτερα ευγενικός, ο Νίκος σίγουρα θα σας κάνει να «σταθείτε».

Τι σε ώθησε στη μουσική και πότε συνειδητοποίησες ότι αυτό είναι που θέλεις να κάνεις; Τι έκανες για να το καταφέρεις;  

Ερωτεύτηκα μια μεγαλύτερη μου κοπέλα στο γυμνάσιο που ήταν μουσικός. Τραγουδούσε σε όλες τις μουσικές βραδιές κι έτσι ξεκίνησα πιάνο στην Τρίτη γυμνασίου. Εκτός αυτού είχα μια θαυμάσια καθηγήτρια μουσικής την Ελευθερία Κούβακα, που μου δημιούργησε μεγάλη όρεξη γι αυτό. Δεν έκανα κάτι παραπάνω από αυτό που χρειαζόταν. Απλά στράφηκα στη μουσική και μετά με πήγε μόνο του.

Παρουσιάζεις αυτές τις μέρες το πρώτο σου άλμπουμ με τίτλο «Στάσου λίγο». Μίλησέ μας για τη διαδικασία δημιουργίας του, το ύφος των τραγουδιών και τι θα ήθελες να εκφράσεις στο κοινό μέσα από αυτή τη δουλειά.  

Το πρώτο μου άλμπουμ υποτίθεται ότι θα έβγαινε το 2012, μετά το 2013, μετά το 2014 και ούτω καθεξής, οπότε όπως καταλαβαίνεις μέσα στα χρόνια, το υλικό άλλαζε συνέχεια. Άλλωστε, όλα αλλάζουν στο πέρασμα του χρόνου και δη σε μια εποχή που είχαμε πολλές αλλαγές στον χώρο της μουσικής. Δεν θα μπορούσε το υλικό του 2013 να «σταθεί» στο μουσικό τοπίο του 2018. Το ύφος θα το έλεγα ποπ-έντεχνο. Δεν μπορώ να το ορίσω κάπως αλλιώς, παρόλο που κι αυτό που λέω, δεν είναι αντιπροσωπευτικό. Θα ήθελα να δουν ποιος είμαι μουσικά γιατί ποτέ δεν συστηθήκαμε με τον κόσμο, στην ουσία.

 

 

Η παρουσίαση θα γίνει με την “υποστήριξη” και άλλων καλλιτεχνών. Προφανώς πιστεύεις στις συνεργασίες. Τι νομίζεις πως προσφέρουν στον καλλιτέχνη αλλά και στον κόσμο; 

Θα έλεγα καλύτερα με τη συμμετοχή καλλιτεχνών φίλων. Πιστεύω στις συνεργασίες εννοείται, νομίζω πως έχεις να πάρεις και να δώσεις πάντα κάτι, όπως επίσης είναι και μια ωραία εναλλαγή προσώπων για τον κόσμο που παρακολουθεί. Στην προκειμένη περίπτωση παίζω μαζί με δικούς μου ανθρώπους σε ένα πλαίσιο γιορτής περισσότερο, παρά live εμφάνισης.

Υπάρχει μια αίσθηση πως ο δρόμος του καλλιτέχνη είναι μοναχικός. Το πιστεύεις; Τι λέει η δική σου εμπειρία;

Είμαι πιο μοναχικός τύπος στα καλλιτεχνικά μου, πιστεύω περισσότερο σε έναν πιο «μοναχικό» δρόμο. Δεν δυσκολεύομαι να είμαι σε ομάδα, απλά μ αρέσει πιο πολύ  να δουλεύω μόνος μου.

 

 

Γράφεις τόσο τη μουσική όσο και τους στίχους των τραγουδιών σου. Είναι επίπονο και πόσο; Νιώθεις μεγαλύτερη “ασφάλεια” ή απλώς έτσι σου βγαίνει; Θα ήθελες να γράψεις τραγούδια και για άλλους, ή να τραγουδήσεις κομμάτια άλλων συναδέλφων; 

Επίπονο δεν θα το έλεγα, παρά μόνο  όταν είσαι κοντά στο να ολοκληρώσεις κάτι αλλά κάτι λείπει και πασχίζεις να βρεις τι φταίει. Έχω γράψει τραγούδια για άλλους αλλά διαφορετικού ύφους από αυτά που θέλω να λέω εγώ ως τραγουδιστής. Επειδή μ’ αρέσει πολύ να τραγουδάω, θα ήθελα εννοείται να πάρω κομμάτια και από άλλους καλλιτέχνες σε επόμενη φάση όμως.

Αν μπορούσα να “χαρακτηρίσω” τη μουσική σου θα την έλεγα ποπ, με βαθιές αποχρώσεις. Είναι το στυλ που θεωρείς οτι σου πάει, ή σκοπεύεις να πειραματιστείς και με άλλες μουσικές εκφάνσεις; 

Πιστεύω πως έχω βρει τον ήχο που θέλω να έχω. Μπορεί να πειραματιστώ μεταγενέστερα. Για την ώρα κάνω αυτό που πραγματικά μ’ αρέσει και όπως μου βγει.

 

 

Ποιά θεωρείς τη μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι καλλιτέχνες σήμερα; Πως θα μπορούσε να διορθωθεί; 

Θα έλεγα πως η μεγαλύτερη δυσκολία είναι ότι ο κάθε νέος καλλιτέχνης είναι ο μάνατζερ του εαυτού του. Πρέπει να τα κάνει όλα μόνος του και να διαθέτει χρήματα για όσα δεν είναι στο χέρι του. Αυτό το πράγμα που συμβαίνει εδώ, σε κάποιες χώρες του εξωτερικού με δυνατή δισκογραφική δραστηριότητα είναι ανήκουστο. Δεν νομίζω πως διορθώνεται, λόγω νοοτροπίας. Αυτής της νοοτροπίας που έχουμε για όλα τα πράγματα. Ίσως αν η Ελλάδα αναγκάζονταν να εξάγει και προς τα έξω, να έπρεπε να ακολουθήσει άλλα πρότυπα και έτσι ο καθένας σ αυτή τη μουσική βιομηχανία  να είχε μια συγκεκριμένη δουλειά να κάνει και να την έκανε και καλά.

Θα ήθελα να μοιραστείς με τους αναγνώστες μας ένα τρελό όνειρό σου. Τρελό όμως! 

Αλήθεια ντρέπομαι να το κάνω αυτό (γέλια)

Περισσότερες πληροφορίες εδώ