Οι Ερινύες στην Ελληνική μυθολογία ήταν μυθικές χθόνιες θεότητες που κυνηγούσαν όσους είχαν διαπράξει εγκλήματα κατά της φυσικής και ηθικής τάξης των πραγμάτων. Επίσης είναι γνωστές και ως Ευμενίδες, δίνοντας έτσι το όνομά τους στην τρίτη τραγωδία της τριλογίας Oρέστειας του Αισχύλου.
Στη συγκεκριμένη τραγωδία, κατατρέχουν τον Ορέστη, γιο του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας, για το φόνο της μητέρας του. Τα κεφάλια των Ερινυών ήταν τυλιγμένα με φίδια, εικόνα που θυμίζει τη Μέδουσα Γοργόνα, και γενικότερα όλη η εμφάνισή τους ήταν φρικιαστική και απωθητική. Συνήθως απεικονίζονται με αστραφτερό βλέμμα μαύρες στην όψη, αποπνέουσες καταστρεπτικό πυρ αλλά και με φτερά φέρουσες μαύρες εσθήτες.
Κατοικία τους είχαν τον κάτω κόσμο του Άδη απ’ όπου και αναλάμβαναν την εκτέλεση των ποινών που έθεταν οι κριτές του Άδη και της Δίκης στους ανθρώπους, ακόμα και πέραν του τάφου τους γι’ αυτό επί των φονέων αποκαλούνταν ως θεότητες “Επίκουροι της Δίκης”. Στα χέρια τους έφεραν συνήθως αναμμένες δάδες για να διαλύουν τα σκότη που ευνοούσαν ή κάλυπταν τα διαπραχθέντα εγκλήματα καθώς και μαστίγιο φιδοφόρο ως όπλο κατά των δραστών. Στη μέση τους έφεραν ζώνη δίνοντας την όψη Μαινάδων και γι’ αυτό επίσης ονομάζονταν και “Βάκχες του Άδη”.
• την Αληκτώ (ανθρωπομορφισμός της οργής και μανίας),
• τη Μέγαιρα (ανθρωπομορφισμός του μίσους και του φθόνου) και
• την Τισιφόνη (ανθρωπομορφισμός της εκδίκησης φόνου).
Στην σύγχρονη πραγματικότητα, οι Ερινύες είναι οι ενοχές που αντιμετωπίζει ο κάθε άνθρωπος στην ζωή του, τα διλλήματα και οι δοκιμασίες που βάζει στον εαυτό του, αλλά και η σκληρή αυτοκριτική που θέτει ο ίδιος. Ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να βοηθήσει τον καθένα είναι ο ίδιος του ο εαυτός, σε συνεργασία με την λογική του, διότι οι μεγαλύτερες μάχες του ανθρώπου γίνονται μέσα του.
Συντελεστές: Αντώνης-Ραφαήλ Σανιάνος, Γιάννης Σπανός, Μανώλης Μακρυγιάννης, Σύλια Παλαιοθόδωρου, Λία Γαλάνη, Γιούργκεν Κυριάκι, Φοίβος Μαρκαντώνης
Γενική είσοδος: 6 €