Πέθανε λοιπόν και ο Στυλιανός Παττακός. Ο τελευταίος από τους πραξικοπηματίες, που έβαλαν την Ελλάδα στο γύψο για 7 ολόκληρα χρόνια και που ολοκλήρωσε “ατιμωτικά” την αποστολή της, με τα τραγικά γεγονότα της Κύπρου.
Ε και; αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να μας αφήσει ένα αίσθημα ανακούφισης; Πατάχθηκε ο φασισμός ή τελείωσε με τον θάνατο ενός εγκληματία, ο οποίος αποφυλακίστηκε το 1990 με “ανήκουστη βλάβη” στην υγεία του και πέθανε 26 χρόνια μετά;
Η Χούντα δεν ήταν μόνο οι συνταγματάρχες που κατέλυσαν την Δημοκρατία στη χώρα μας. Χούντα ήταν ένας ολόκληρος μηχανισμός από χαφιέδες, φανερούς και κρυφούς υποστηριχτές, από κρατικούς υπάλληλους, από ένα πολύ μεγάλο μέρος του λαού.
Δεν ήταν όλοι οι Έλληνες αντιστασιακοί, ούτε κατά της Χούντας, όπως άφησαν να φανεί μετά την πτώση της. Ήταν πολλοί που την υποστήριξαν φανερά, ήταν πολλοί που είχαν βολευτεί και ακόμη περισσότεροι “νοικοκυραίοι” που δεν είδαν, δεν άκουσαν, δεν κατάλαβαν αλλά το μόνο που ήθελαν ήταν την “ησυχία” τους…
Τώρα για ποιόν λόγο με την Μεταπολίτευση έγιναν όλοι “αγωνιστές”, είναι άλλη συζήτηση…
Λίγοι ήταν αυτοί με πραγματική “αντιστασιακή” δράση και ήταν και αριστεροί και κεντρώοι και δεξιοί. Και που έφαγαν πολύ ξύλο στα κολαστήρια της ΕΑΤ-ΕΣΑ για παραδειγματισμό…
Και η Χούντα δεν τελείωσε ούτε το 73′ με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, ούτε το 74′ με την πτώση της και την επιστροφή Καραμανλή, ούτε βέβαια επειδή πέθανε ο Παττακός ή ο Παπαδόπουλος και ο Ιωαννίδης παλιότερα.
Ο μηχανισμός που υπηρέτησε τη Χούντα, υπήρχε πριν από αυτή και υπάρχει ακόμη και τώρα. Πρόσωπα και χρώματα αλλάζει, όμως υπάρχει…