Της Άννας Παχή
Σε συζήτηση σήμερα, μιλώντας φυσικά για την οικονομική δυσχέρεια που αντιμετωπίζει η πλειονότητα των πολιτών και συγκεκριμένα για τους μικρούς μισθούς, ακούστηκε η ευρέως διαδεδομένη άποψη «ας είναι και 5οο ευρώ, τουλάχιστον να επιβιώνουμε».
Η προπαγάνδα, οι φόβοι των παλαιότερων, η τρομοκρατία των πολιτικών και των δημοσιογράφων καθώς και ο συνεχόμενος ραγιαδισμός έφεραν το αποτέλεσμά τους. Ας είναι και 500, ας είναι και 300. Μιλάμε για οχτάωρη εργασία που μαζί με τις – απλήρωτες – υπερωρίες και το χρόνο που χρειάζεται κανείς να πάει στη δουλειά του, συμπληρώνουν άνετα 12ωρο. Ένα δωδεκάωρο κακοπληρωμένο, αγχωμένο, μίζερο. Η κρίση είναι υπαρκτή δεν υπάρχει αμφιβολία, άλλωστε είναι παγκόσμια, αλλά το μέγεθός της είναι εν πολλοίς πλαστό.
Όλοι πατούν στην κρίση και σε ξεζουμίζουν, σε εκμεταλλεύονται και ζητούν να τους ευχαριστήσεις κιόλας που σου δίνουν δουλειά. Λες και δεν προσφέρεις χρόνο, κόπο, μυαλό. Λες και είσαι σκουπίδι που το μάζεψαν από το δρόμο για να το χρησιμοποιήσουν για ξεσκονόπανο ενώ εσύ – το σκουπίδι – πρέπει να είσαι ευγνώμων για αυτό. Κι εσύ είσαι. Σκέφτεσαι τα 500, τα 300, τα 200 που σου πετούν και χαίρεσαι γιατί θα πας σούπερ μάρκετ για τα απαραίτητα, θα γεμίσει το τσουκάλι, θα γεμίσει η κοιλιά, θα πληρώσεις τους λογαριασμούς – με τράμπα, πότε τον έναν και πότε τον άλλον. Έτσι μονίμως θα χρωστάς, μονίμως θα αγχώνεσαι, θα φοβάσαι και θα τρέμεις, θα σκύβεις το κεφάλι και θα λες ευχαριστώ σε αυτά που σου πετάνε, τα αποφάγια.
Το χειρότερο όμως είναι άλλο: Έτσι που βυθίζεσαι στην αυτολύπηση και τη μιζέρια πάλι θα πας να ψηφίσεις τους ίδιους εκείνους που σε έφεραν σε αυτήν την κατάσταση. Που σε κράτησαν ραγιά, που σου υπόσχονται ψίχουλα, που σε τρομοκρατούν, που κρατούν το μέλλον σου υποθηκευμένο. Δε βαρέθηκες;
Όχι ρε Βλάκα, δεν είναι αρκετά! Ούτε τα 500, ούτε τα 300, ούτε τα 200. Δεν είναι αρκετά για να φας, δεν είναι αρκετά για να ντυθείς, δεν είναι αρκετά να ζεσταθείς, δεν είναι αρκετά να ζήσεις. Έκανες λάθη, οκ, δανείστηκες, ξόδεψες, γέμισες την κοιλιά και το μυαλό σου με φούμαρα. Φταις. Αυτό όμως δε σημαίνει πως πρέπει να θαφτείς ζωντανός με το μάτι να γυαλίζει και να στριφογυρνάς τις νύχτες ή να ξεσπάς όπου βρεις.
Όχι ρε Βλάκα, δεν είναι αρκετό να σου κόβουν ψίχουλα από αντισυνταγματικούς φόρους. Δεν είναι αρκετό να σε απασχολούν δίμηνα και τρίμηνα, δεν είναι αρκετό να σου δίνουν βοηθήματα. Δε φτάνει, δεν το καταλαβαίνεις; Βάλε το ξεροκέφαλό σου να δουλέψει, σταμάτα να βρίζεις αυτούς που εσύ ψήφισες, αυτούς που εσύ λάδωσες, αυτούς στους οποίους επέτρεψες να σε αλυσοδέσουν. Εσύ έδωσες το δικαίωμα, εσύ πάρτο πίσω. Μπορείς να αλλάξεις γνώμη, να αλλάξεις συμπεριφορά, να αλλάξεις ζωή. Σταμάτα να φέρεσαι σαν ανθρωπάκι. Γίνε άνθρωπος.
Όχι ρε Βλάκα. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ!