Γράφει ο Κωνσταντίνος Σύρμος
Το πρώτο παράδοξο στον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου είναι πως εορτάζουμε ως έθνος την αρχή ενός πολέμου και όχι την λήξη του. Ο πόλεμος αυτός φυσικά αφορούσε την απαίτηση της φασιστικής Ιταλίας να μην αντισταθεί η Ελλάδα στην εισβολή της και να παραχωρήσει γη και ύδωρ. Ερχόμαστε λοιπόν στο δεύτερο παράδοξο, ο τότε έλληνας φασιστο-δικτάτωρας πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς, αρνήθηκε την απαίτηση-τελεσίγραφο των ομοϊδεατών Ιταλών και έτσι ξεκίνησε ο περίφημος πόλεμος του 1940. Η άρνηση αυτή του Μεταξά δεν περιείχε κανένα ίχνος πατριωτισμού και ηρωισμού, οι λόγοι ήταν καθαρά οικονομικοί και συμφεροντολογικοί. Θα διευκρινιστεί αυτό απόλυτα, παρακάτω
Οι φασίστες φορούν μια ιδεολογική μάσκα, ένα κατεβατό λέξεων και εννοιών που αραδιάζουν ως πιστεύω τους, για να πείσουν τον πολίτη πως θα τον σώσουν από την καθημερινή του βιοπάλη. Οι λέξεις όμως που με στόμφο και έπαρση ενστερνίζονται και ξεστομίζουν, δεν σημαίνουν για αυτούς τίποτε. Οι κινητήριες δυνάμεις τους είναι δύο: Η τσέπη και η εξουσία. Με τα παραπάνω κάνω ελπίζω σαφές, πως οι φασίστες δεν ευδοκιμούν μόνο σε ακροδεξιά κόμματα και μορφώματα, αλλά σε ολόκληρη την χρωματική παλέτα του πολιτικού κόσμου. Για να το πω ακόμη πιο καθαρά, υπάρχουν πολλοί αρχηγοί κομμάτων και κρατών –τωρινοί και προγενέστεροι- στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στον κόσμο όλο, που κρύβουν έναν στυγνό φασίστα μέσα στο δημοκρατικό τους σουλούπι.
Ας επιστρέψουμε όμως στα δικά μας και στο υποτιθέμενο «ΟΧΙ» του Μεταξά. Η Ελλάδα εκείνη την εποχή χρωστούσε υπέρογκα ποσά. Το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας του εξωτερικού χρέους ανήκε σε αγγλικά κεφάλαια (κάπου στο 70%), τα υπόλοιπα σε Η.Π.Α, και άλλες χώρες της Ευρώπης. Στην Γερμανία και την Ιταλία έφτανε περίπου, μόλις το 3%. Η όποια λοιπόν θετική απάντηση στην Ιταλία θα σήμαινε τεράστια οικονομική απώλεια για τους Άγγλους και σοβαρό πλήγμα στους Μεταξάδες και στα οικονομικά συμφέροντά τους αλλά και στο χάσιμο της εξουσίας τους στην χώρας, όχι μόνο από τους Γερμανούς και τους Ιταλούς, καθώς οι Βούλγαροι παραμόνευαν και με την παραμικρή ευκαιρία θα άπλωναν το χέρι τους σε ελληνική γη. Φυσικά μην ξεχνάμε και την Αγγλία, που θα προασπιζόταν την εξόφληση του χρέους παίρνοντας κι εκείνη μερίδιο εδαφών.
Οι ελληνικές φυλλάδες της εποχής -υποταγμένες προφανώς στον έλεγχο του φασιστικού καθεστώτος-, (εδώ γελάμε ελεύθερα μιας και εν έτη 2017 η κατάσταση είναι χειρότερη κι οι εφημερίδες είναι με την θέλησή τους ταγμένες σε κόμματα ως μέρος του μηχανισμού τους), μετέτρεψαν την αρνητική απάντηση του Μεταξά προς τους Ιταλούς σε ένα πατριωτικό «ΟΧΙ», ενώ δεν ήταν τίποτε άλλο από μια έξυπνη επιλογή στρατοπέδου -αυτού της Αγγλίας-, προς εξυπηρέτηση και όφελος του ίδιου του Μεταξά και των παρατρεχάμενων του. Ό,τι κι αν απαντούσε ο φασίστας-πρωθυπουργός, ο λαός θα έλεγε το δικό του «ΟΧΙ» και αυτό ήταν κάτι που το γνώριζε πολύ καλά.
Η απόφαση ενός φασίστα -που υπό τις εντολές του βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν όποιοι εντός συνόρων αντιδρούσαν και πάλευαν υπέρ της δημοκρατίας- ήταν υποκινούμενη από τα δικά του αλλά και τα αγγλικά συμφέροντα. Ωραιοποιήθηκε η θητεία του κι ηρωοποιήθηκε ο ίδιος ως γενναίος προασπιστής του έθνους, ενώ ήταν ένας σφετεριστής της δίψας του λαού για ελευθερία. Διδάσκεται στα σχολεία και τιμάται από τους βολεμένους δημοκράτες στις παρελάσεις, πλάι στα ονόματα των αληθινών ηρώων που παραμένουν άγνωστα, εκείνων που σκοτώθηκαν στο πεδίο της μάχης, εκεί που το αληθινό «ΟΧΙ» για μια πατρίδα έχει ως τίμημα την ίδια την ζωή αυτού που το φωνάζει.
Και τώρα σας ρωτάω, ξέρετε τι γιορτάζουμε στην 28η Οκτωβρίου;