To 1991, o Pedro Almodovar δίνει στο κοινό του μια ταινία που στην εποχή της προκάλεσε ανάμεικτες αντιδράσεις. Είναι, όμως, από τις σημαντικότερες στη φιλμογραφία του σκηνοθέτη για δύο λόγους. Σηματοδοτεί τη συνεργασία του με τη μοναδική Marisa Paredes κι αφήνει για πρώτη φορά να διαφανούν χαρακτηριστικά της μετέπειτα σκηνοθετικής του πορείας. Θα έχουμε την ευκαιρία να το θυμηθούμε το Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου στις 11.45 μμ στο Χυτήριο. Είσοδος ελεύθερη…
Χωρίς να εγκαταλείπει τους ακραίους χρωματικούς συνδυασμούς και τις εκκεντρικές κιτς φιγούρες, εισάγει για πρώτη φορά την έννοια του μελοδράματος κι αποκτά ως δια μαγείας την ικανότητα να μας συγκινεί. Το μελόδραμα εδώ δεν αντιμετωπίζεται, βέβαια, ακόμα ως θέμα, αλλά ως κατευθυντήρια γραμμή καθώς η ταινία δεν είναι ξεκάθαρα δραματική αλλά ισορροπεί ανάμεσα στο δράμα και την κωμωδία με άφθονες κωμικές στιγμές και το γνώριμο έως τότε αλμοδοβαρικό μαύρο χιούμορ.
“Τα ψηλά τακούνια” έχουν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που τον έχουν εδραιώσει ως έναν από τους μεγαλύτερους και πιο ιδιαίτερους σύγχρονους δημιουργούς: μοναδικούς χαρακτήρες, υπέροχη μουσική και μαγευτική σκηνοθεσία.
Βραβείο Σεζάρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας και υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.