Της Άννας Παχή
Το συγκρότημα The Skelters ζει και δραστηριοποιείται στη Θεσσαλονίκη, υπηρετώντας το ροκ με ειλικρίνεια και αγάπη. Ο Άγγελος Χαραβιτσίδης, τραγουδιστής και συνιδρυτής του συγκροτήματος μίλησε στο iART για την πορεία του γκρουπ, το νέο τους δίσκο και φυσικά, την αγάπη τους για τη μουσική.
Πότε ξεκινήσατε;
Το γκρουπ δημιουργήθηκε το 1996 από εμένα και τον αδερφό μου, ντράμερ του συγκροτήματος, Δανιήλ. Ήμασταν μαθητές ακόμη όταν ακούσαμε τους Beatles και πάθαμε σοκ. Τότε μάθαινα κλασική κιθάρα στο ωδείο και σα μεγαλύτερος, έπεισα τον Δανιήλ να μάθει ντραμς. Το Δεκέμβριο του ‘96, οι γονείς μας αγόρασαν τα πρώτα ντραμς κι αρχίσαμε να παίζουμε ντουέτο. Μας στήριξαν πολύ. Παίζαμε σε σχολεία, σε πάρτι, μάλιστα, η πρώτη μας εμφάνιση ήταν στο Δημοτικό σχολείο του αδερφού μου, το 1998. Το Φεβρουάριο 1999 κάναμε την πρώτη τηλεοπτική μας εμφάνιση στην εκπομπή «Jamming» της ΕΤ3. Ήμασταν η μικρότερη ηλικιακά μπάντα, που εμφανίστηκε στην εκπομπή και τότε ξεκίνησαν οι ημιεπαγγελματικές μας εμφανίσεις. Στην αρχή λεγόμασταν «Crickets» αλλά μάθαμε πως έτσι λεγόταν το γκρουπ του Μπάντι Χόλυ και το 2001 πια, σκεφτήκαμε να βρούμε ένα άλλο, δικό μας όνομα. Η ιδέα για το όνομα ήρθε στον Δανιήλ, μια μέρα που κάναμε πρόβες στο υπόγειο του σπιτιού μας. Προέρχεται από το τραγούδι Helter Skelter των Beatles, της αγαπημένης μας μπάντας. Το τραγούδι τους αυτό θεωρείται το πρώτο χαρντ ροκ κομμάτι και θέλαμε να δείξουμε πως οι Beatles έγραφαν όλων των ειδών τα τραγούδια, όχι μόνο ποπ. Τους θεωρούμε το σημαντικότερο γκρουπ του 20ου αιώνα.
Πότε σταθεροποιήθηκε η σύνθεσή σας;
Από την μπάντα πέρασαν πολλοί, αλλά δεν ταιριάξαμε ως χημεία. Ο φίλος μας Σταύρος Αμανατίδης με τον οποιο γνωριζόμαστε από το 1998 προσχώρησε στο γκρουπ το 2001. Παίζει κυρίως κιθάρα αλλά και μπάσο. Έχει μάλιστα συνθέσει/ηχογραφήσει τo μπάσο σε αρκετά από τα τραγούδια του πρώτου μας δίσκου. Το 2003, ο Θοδωρής Νικολάου ανέλαβε χρέη μπασίστα. Τώρα που ο Σταύρος είναι στο εξωτερικό, τον αντικαθιστά ο Κωστής Βογιατζόγλου. Είναι δύσκολο να βρεις αντικαταστάτη που να παίζει τόσα είδη όσα ο Σταύρος και να τραγουδά. Ο Κωστής είναι μουσικός χρόνια και τα καταφέρνει επάξια.
Ακούγοντας τα τραγούδια σας, νομίζει κανείς στην αρχή πως κάτι σου θυμίζουν, μετά όμως αποκτούν μοναδικό χαρακτήρα.
Αυτό οφείλεται στις επιρροές μας, που βγαίνουν αυθόρμητα. Υπάρχουν φορές που θέλουμε ένα τραγούδι να θυμίζει κάποιο συγκεκριμένο στυλ, γενικά όμως το αποφεύγουμε. Ο στόχος μας είναι να είμαστε αυθεντικοί.
Κάνετε πολλά live. Τι αντιμετώπιση έχετε;
Έχουμε παίξει σχεδόν σε όλη την Ελλάδα. Υπάρχει κόσμος που έρχεται να μας ακούσει, αλλά συχνά ντρέπονται να μας μιλήσουν κι αυτό είναι λάθος. Θέλουμε να έχουμε επαφή με το κοινό μας. Παλιότερα ο ήχος μας ήταν πιο heavy, τώρα όχι τόσο. Χαιρόμαστε επειδή κάποιος που προτιμά κάποιο άλλο είδος μουσικής, πιο λαϊκά ή ποπ, ακούει με ευχαρίστηση τα κομμάτια μας. Θεωρώ πως είναι θέμα καθαρά προώθησης σε πιο ευρύ κοινό. Δεν έχει να κάνει με το τι ακούει κάποιος, αλλά τι μουσική δίνεις. Παίζουμε πράγματα που μπορεί να ακούσει ο καθένας. Βέβαια, λόγω της κατάστασης, δεν υπάρχει η προσέλευση που υπήρχε παλαιότερα ούτε τα live είναι τόσα πολλά, αν κι εμείς ευτυχώς δεν έχουμε πρόβλημα. Είναι όμως γεγονός πως πολλές μπάντες έχουν χαθεί. Σαν The Skelters, γουστάρουμε τη μουσική που παίζουμε και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε, μέχρι να γίνουμε σαν τους Rolling Stones, ηλικιακά τουλάχιστον. Θα παίζουμε μέχρι τα γεράματά μας.
Είσαι ο τραγουδιστής του συγκροτήματος. Έχεις κάνει σχετικές σπουδές;
Κάποια μαθήματα ναι, αλλά δε χρειάστηκα πολλά. Τραγουδάω με το δικό μου στυλ και τρόπο.
Ο πρώτος σας δίσκος βγήκε το 2009 και ο δεύτερος το 2016. Γιατί μεσολάβησε τόσο μεγάλο διάστημα;
Ο καθένας μας είχε μπλεχτεί με διάφορα projects, συν του γεγονότος ότι βλέπαμε πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα. Σκέφτεσαι γιατί να βγάλεις ένα δίσκο, που θα φτάσει, ποιος θα τον ακούσει. Όμως, είμαστε καλλιτέχνες, θέλουμε να δώσουμε πράγματα στον κόσμο κι έτσι αποφασίσαμε να προχωρήσουμε αν και πήγε λίγο πίσω χρονικά. Ο τίτλος του είναι «Revive» και περιέχει οχτώ νέες συνθέσεις. Μέχρι στιγμής οι εντυπώσεις είναι εξαιρετικά θετικές. Αρέσουν όλα τα τραγούδια κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Κάποια από αυτά αφορούν δικά μας βιώματα, ερωτικά κυρίως, άλλα αφορούν πράγματα που σκεφτόμαστε και νιώθουμε για την κατάσταση που ζούμε. Πολλοί στίχοι του Δανιήλ είναι επαναστατικοί. Μουσικά οι επιρροές μας είναι ο John Lennon, οι U2, και οι Beatles γενικότερα αλλά και άλλες, πιο υπόγειες. Κυκλοφόρησαν ήδη δυο βίντεο κλιπ, το «Win this fight», το «You showed me» και σκοπεύουμε να κυκλοφορήσουμε άλλο ένα, το «What i’m gonna do». Ο στόχος μας είναι να κάνουμε αρκετά γιατί αρέσουν στον κόσμο και βοηθούν περισσότερο.
Υπάρχει μια κατάσταση που προωθεί συγκεκριμένα πράγματα. Πως το αντιμετωπίζετε;
Κάνουμε αυτή τη δουλειά δεκαπέντε χρόνια και είναι γεγονός πως το σύστημα δε σε «βάζει» εύκολα μέσα. Αν δεν παρουσιάζεσαι συχνά στην τηλεόραση, δε γίνονται πολλά. Σα συγκρότημα έχουμε βγει κάποιες φορές, αλλά η προώθηση είναι θέμα δημοσίων σχέσεων και χρημάτων. Ο ήχος μας λειτουργεί ίσως ανασταλτικά, πόσω μάλλον που είμαστε γνήσιοι σε αυτό που κάνουμε. Υπάρχουν πολλοί εξαιρετικοί καλλιτέχνες που δεν τους ξέρει κανείς. Προσπαθούμε να δείξουμε τη δουλειά μας όσο μπορούμε με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης. Υπάρχει και το σταθερό μας κοινό, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
Έχετε εξαιρετικά σημαντικές συνεργασίες..
Νιώθουμε πολύ τυχεροί για αυτό και για το ότι οι καλλιτέχνες του εξωτερικού που έχουμε συνεργαστεί, μας έχουν πει τα καλύτερα. Ανοίξαμε τη συναυλία των ZZ Top στην Αθήνα, κι είχα τη χαρά να μιλήσω με Billy Gibbons, έναν άνθρωπο σεμνό κι απλό. Παίξαμε σε ένα κοινό 10.000 ανθρώπων που πραγματικά «συμμετείχαν» στην εμφάνισή μας. Ήταν πολύ σημαντικό για μας, δεν πιστεύαμε πως θα εισπράξουμε τόσο ενθουσιασμό από το κοινό. Ήταν η σημαντικότερη συναυλία μας. Έχουμε παίξει επίσης με τον Steve Harley, τους Pavlov’s Dog, τους Iron Butterfly… Ένα live μας το παρακολούθησαν οι Puressence που ανέβηκαν πάνω στη σκηνή και τραγούδησαν, το ίδιο συνέβη και το 2006 με τον Don Dokken. Έχουμε συνεργαστεί επίσης με εξαιρετικούς Έλληνες μουσικούς όπως ο Γιώργος Γάκης και οι Blues Wire.
Ζείτε και δραστηριοποιήστε στη Θεσσαλονίκη. Θα μετακομίζατε ποτέ στην Αθήνα;
Δεν έχουμε σκεφτεί ποτέ να φύγουμε από τη Θεσσαλονίκη. Είναι αλήθεια πως στην Αθήνα γίνονται περισσότερα live κι όσο μπορούμε εμφανιζόμαστε. Δεν πρόκειται όμως να φύγουμε από τη Θεσσαλονίκη.
Τους «The Skelters» μπορείτε να τους απολαύσετε:
23 Δεκεμβρίου: Πλατεία Αγίας Σοφίας / Θεσσαλονίκη – 12:00 μ.μ.
28 Δεκεμβρίου: Ονειρούπολη / Δράμα – 20:00 μ.μ.
29 Δεκεμβρίου: Malt ‘n Jazz / Θεσσαλονίκη
4 Ιανουαρίου 2017: Γορίλας Bar / Θεσσαλονίκη