zalmas (4)

Της Πέννυς Κροντηρά

Ο  ηθοποιός Σταύρος Ζαλμάς σου δίνει την εντύπωση ενός ανθρώπου που έχει βρει το νόημα της ζωής μέσα από το δικό του μονοπάτι αναζήτησης της ουσίας της.  Αυτό το διάστημα τον απολαμβάνουμε στο επιτυχημένο μιούζικαλ «Sweet Charity» μαζί με έναν πολυμελή θίασο.

Τι ήταν αυτό που σας τράβηξε στην υποκριτική τέχνη;

Παρακολουθούσα θέατρο από μικρός, με πήγαιναν οι γονείς μου και βλέπαμε. Με τράβηξε η διαδικασία στο πως ένας άνθρωπος φεύγει από το σπίτι του μέσα στην καθημερινότητά του, πηγαίνει στο θέατρο και πάνω στη σκηνή ως ηθοποιός γίνεται ένας άλλος. Μου φαινόταν πολύ γοητευτική αυτή η δημιουργία, το να βιώνεις αισθήματα ενός άλλου «ανθρώπου» που δεν είναι δικά σου.

Θεωρείτε ότι η προσωπικότητά σας δομήθηκε μέσα από την τέχνη σας;

Οπωσδήποτε η ενασχόλησή μου με την τέχνη αυτή έχει παίξει πολύ σημαντικό ρόλο. Αισθάνθηκα ότι ανδρώθηκα από την στιγμή που ασχολήθηκα με το θέατρο. Η τέχνη αυτή απαιτεί πολύ μεγάλη πειθαρχία σε πολλά επίπεδα και είναι μία πάλη με τον εαυτό σου και με τους δαίμονές σου. Είναι ένα σχολείο που δεν σταματάει ποτέ.

Θυμάστε τη συμβουλή κάποιου δασκάλου σας από τα πρώτα χρόνια που ξεκινήσατε;

Είχα την τύχη να συνεργαστώ με τους καλύτερους. Θυμάμαι τη φράση που είχε πει ο  Λευτέρης Βογιατζής «μην παίζετε». Ακόμα, ο Βασίλης Παπαβασιλείου μας τόνιζε ότι πρέπει να «έχεις υπόψη σου κάθε φορά που χτίζεις ένα ρόλο ότι κάτω στην πλατεία είναι έστω ένας θεατής που είναι πιο έξυπνος από εσένα».

Ποια τα συναισθήματα που σας γεννούνται όταν ανεβαίνετε στη σκηνή;

Θέλεις να δείξεις αυτό που έχεις δημιουργήσει και παρότι υπάρχει το τρακ και η αγωνία των πρώτων παραστάσεων υπάρχει και όλος αυτός ο ενθουσιασμός για αυτό που έχεις δουλέψει – χτίσει. Επίσης, υπάρχει δέος.

Ποια τα επαγγελματικά σας σχέδια;

Είμαι στο θέατρο Badminton όπου τελείωσε η πρώτη παραγωγή «Το ταξίδι στο σταυρό του Νότου» μία παράσταση με τον Θάνο Μικρούτσικο αφιερωμένη στον Νίκο Καββαδία, σκηνοθετημένη από τον Θέμη Μουμουλίδη. Αυτή την στιγμή υποδύομαι τον Vittorio Vidale στο «Sweet Charity» με τη Σμαράγδα Καρύδη. Το καλοκαίρι έρχεται η δεύτερη περιοδεία της Αντιγόνης σε σκηνοθεσία του Θέμη Μουμουλίδη με την Ιωάννα Παππά.

zalmas (2)

Πως είναι να παίζετε σε ένα μιούζικαλ;

Είναι η πρώτη φορά που συμμετάσχω σε μιούζικαλ και μου εμπιστεύονται ένα ρόλο που έχει κωμικό στοιχείο μέσα. Τραγουδώ και ένα πολύ ωραίο τραγούδι. Είμαι αρκετά τυχερός γιατί αυτό συνέβη σε μία περίοδο που οι συγκυρίες είναι οι καλύτερες που θα μπορούσαν να υπάρχουν, γιατί ο σκηνοθέτης Chet Walker συμμετείχε ως ηθοποιός στο πρώτο ανέβασμα του μιούζικαλ στην Αμερική το 1965 και έγινε το δεξί χέρι του Bob Fosse που ήταν ο τότε σκηνοθέτης και χορογράφος της παράστασης. Την έχει ανεβάσει πάρα πολλές φορές, ξέρει ακριβώς τι χρειάζεται και δουλέψαμε πάρα πολύ δημιουργικά και εμπεριστατωμένα. Επίσης, είμαι περήφανος γιατί το συγκεκριμένο μιούζικαλ έχει τέτοια ποιότητα στην παρουσίαση του που ξεπερνά τις προσδοκίες των συνόρων και μπορεί να ταξιδέψει έξω.  Δηλαδή είναι αμερικανικού επιπέδου η παράσταση στην αρτιότητα που παρουσιάζεται με το τραγούδι, τα φώτα γιατί το μιούζικαλ είναι ένα πολυσχιδές θέαμα.

zalmas (3)Πείτε μας λίγα λόγια για τον χαρακτήρα που υποδύεστε.

Ο χαρακτήρας είναι ένας «ντίβος» της εποχής του εμπορικού κινηματογράφου που έχει γίνει πάρα πολύ διάσημος πρωταγωνιστώντας σε σαπουνόπερες, παίζοντας τον Λατίνο εραστή. Ως εκ τούτου αποφάσισε την εικόνα που παίζει στον κινηματογράφο να την μεταφέρει και στην ζωή του. Παρότι αμερικάνος επειδή υποδύεται τον Vittorio Vidale έχει αποφασίσει να λέγεται έτσι και στην ζωή του, μιλώντας με ιταλική προφορά και φέρεται σαν Ιταλός. Εκείνο το βράδυ βρίσκεται ανάμεσα στην ερωμένη του και στη Sweet Charity έχοντας μια περιπέτεια κοντά της όπου συμβαίνουν διάφορα πράγματα.

Θεωρείτε ότι προκύπτει κάποιο μήνυμα από την παράσταση και αν ναι ποιο είναι αυτό;

Κοιτάξτε η υπόθεση της παράστασης αυτής είναι μία πολύ απλή ρομαντική ερωτική ιστορία. Η ιστορία μιας κοπέλας που παρότι ασχολείται με ένα αμφιλεγόμενο επάγγελμα είναι πολύ αγνή και ηθική μέσα της και έχει καταφέρει να περισώσει την ανθρωπιά της στην εντέλεια. Είναι μία διασκεδαστική, απλή παράσταση όπως είναι όλα τα μιούζικαλ. Είναι παραστάσεις που κυριαρχεί ο χορός, το τραγούδι, η φαντασμαγορία, τα φώτα. Δεν είναι φτιαγμένο για να μεταφέρει ένα πανανθρώπινο μήνυμα.  Είναι ένα ταξίδι τέρψης των ματιών. Στην συγκεκριμένη περίπτωση ο πήχης έχει ανέβει πολύ ψηλά.

Επειδή πραγματεύεται το θέμα των σχέσεων η παράσταση, πείτε μου πως βλέπετε τις σχέσεις σήμερα εν μέσω κρίσης; Θεωρείτε ότι έχουν αλλοτριωθεί;

Νομίζω ότι οι σχέσεις είχαν αλλοτριωθεί τα προηγούμενα χρόνια αρκετά, γιατί υπήρξε μία φρενίτιδα καταναλωτισμού που συμπαρέσυρε και τα αγαθά της ψυχής όπως είναι τα αισθήματα. Κάπου οι άνθρωποι έχασαν λίγο το μέτρο. Αλλά από τα καλά της κρίσης είναι ότι έχουν αρχίσει οι άνθρωποι και επανέρχονται, μην έχοντας το κυνήγι του θησαυρού πια να ασχοληθούνε. Αρχίζουν και αντιλαμβάνονται πάλι πόσο σημαντική είναι η ανθρωποκεντρική αντιμετώπιση της ζωής και γίνονται πιο «άνθρωποι».

Στην τηλεόραση θα σας απολαύσουμε;

Προς το παρόν δεν νομίζω γιατί με έχει απορροφήσει πάρα πολύ ένα νέο ξεκίνημα που υπάρχει στο θέατρο με την κρίση. Πάντα εν μέσω κρίσης το θέατρο αναγεννάται. Παρότι μου έχουν γίνει προτάσεις δεν ήταν του επιπέδου που θα ήθελα και δεν επέλεξα να τις κάνω. Αν προκύψει κάτι που θα με ενθουσιάσει και μου αρέσει πολύ θα το κάνω.

Πως βλέπετε τον πολιτισμό και τον χώρο της υποκριτικής μέσα από την κρίση;

Η τέχνη είναι ένα δέντρο που οι ρίζες της είναι πικρές και η κρίση τις θρέφει. Οι καρποί της, όμως, είναι γλυκοί. Σε παγκόσμιο επίπεδο κάθε φορά που υπήρχε κρίση η τέχνη έκανε θαύματα. Η κρίση, την τέχνη του θεάτρου την έχει βοηθήσει πάρα πολύ και είναι μία αναγέννηση του θεάτρου. Μας έχει συνεπάρει όλους και με μεγάλη χαρά βλέπω ότι το ίδιο συμβαίνει και στο κοινό που έχει στραφεί προς το ψυχαγωγικό κομμάτι και όχι αυτό της εύκολης διασκέδασης.

Ποιοι οι φόβοι ή οι ανασφάλειες που έχετε στη ζωή;

Ο φόβος είναι ένα ένστικτο, το οποίο ενεργοποιείται αν αντιμετωπίσουμε κάποια κατάσταση κινδύνου. Από εκεί και πέρα συμπλεγματικού τύπου φοβίες νομίζω ότι δεν έχω. Και για το μέλλον δεν αισθάνομαι φόβο π.χ. στην ιδέα του θανάτου. Αν φοβάμαι κάτι είναι ο σωματικός πόνος που μπορεί να επιφέρει μία αλλοίωση του οργανισμού και η εξαθλίωση μέσα από την ανημποριά.

Στον αντίποδα τι σας κάνει να αισθάνεστε όμορφα;

Οι ευτυχισμένες στιγμές. Έχοντας κατανοήσει αρκετά πράγματα στην ζωή για τον εαυτό μου, τους ανθρώπους και την ίδια την ζωή φροντίζω όσο μπορώ περισσότερο να έχω καλή διάθεση, τις κεραίες και τα μάτια μου ανοιχτά, έτσι αν συμβεί κάτι καλό κοντά μου να το απολαύσω.

Κατά σειρά προτεραιότητας έρχονται πρώτα οι προσωπικές-φιλικές σχέσεις ή τα επαγγελματικά;

Είναι δύο πράγματα που δεν μπορούν να συγκριθούν γιατί και τα δύο είναι απαραίτητα στην ζωή. Δεν γίνεται να ζήσει κανείς χωρίς να έχει φίλους, είναι ένα πολύτιμο κεφάλαιο, στο οποίο επενδύει κανείς στην ζωή του. Από την άλλη μεριά χρειάζεσαι το επάγγελμά σου για να έχεις τα προς το ζην. Επειδή δεν είμαι και ιδιαίτερα καριερίστας θα δώσω το βάρος στους φίλους.

Πως βλέπετε την πολιτική κατάσταση της χώρας;

Είναι οικτρή η κατάσταση. Θεωρώ ότι το επίπεδο των συζητήσεων είναι πάρα πολύ χαμηλό. Λείπει η σοβαρότητα και η υπευθυνότητα από τους πολιτικούς. Είμαστε ένα καθυποταγμένο κράτος που δεν μπορεί να ασκήσει καμία εσωτερική διακυβέρνηση. Ακόμα και για τα πιο απλά ζητήματα που αφορούν στην κοινωνική ζωή πρέπει να ρωτήσουμε τους κατακτητές-δανειστές μας. Θα μπορούσαν στη Βουλή να γίνονται συζητήσεις, μιας που δεν είναι στη θέση να λαμβάνουν αποφάσεις, για το πώς θα ήθελαν οι σοβαροί πολιτικοί να είναι η Ελλάδα μετά από είκοσι χρόνια και να γίνει μία σοβαρή δουλειά πάνω σε ένα τέτοιο πρόγραμμα αλλά μέχρι στιγμής δεν έχω δει να συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Θεωρείτε ότι είμαστε αποικία των ισχυρών της Ευρώπης;

Όχι τώρα, ανέκαθεν έτσι ήταν η Ελλάδα. Έτσι την αντιμετώπιζαν οι ξένοι την Ελλάδα από καταβολής ελληνικού κράτους. Οι «εταίροι-δανειστές» εκμεταλλευτές μας έτσι έχουν μάθει να βλέπουν τον υπόλοιπο κόσμο. Αν κοιτάξει κανείς την ιστορία όλος τους ο πλούτος και το ταπεραμέντο που έχουν προέκυψε γιατί εκμεταλλεύτηκαν και καταδυνάστευσαν άλλους λαούς με τις αποικίες που είχαν. Με πολύ έντονο παράδειγμα το Βέλγιο, ο βασιλιάς Λεοπόλδος κατακρεούργησε 10 εκατομμύρια Αφρικανούς, γιατί δεν έφταναν στον στόχο της καθημερινής συγκομιδής. Τους έκοβε χέρια και πόδια έχοντας μαζευτεί βουνά από ανθρώπινα μέλη ως τρόπαια της καταδυναστευτικής του αντιμετώπισης των αποικιών. Έτσι έχει μεγαλώσει η Ευρώπη και έτσι θέλουν να αντιμετωπίζουν και την Ελλάδα. Το έχει και η κούτρα των Ελλήνων να μην μονιάζουν και να θέλουν να βγάλει ο ένας το μάτι του άλλου, γιατί αν ήμασταν ενωμένοι δεν ξέρω και εγώ που θα είχαμε φτάσει. Μας κυνηγάει ο Πελοποννησιακός Πόλεμος και η δολοφονία του Καποδίστρια, εννοώ ότι από το παρελθόν ήταν το κλίμα στραβό. Δεν θέλει κανείς να μας βοηθήσει και να πάμε μπροστά γιατί το πρώτο που θα κοίταγαν θα ήταν η Παιδεία μας. Τώρα που τους δόθηκε για άλλη μία φορά η ευκαιρία να μας καθυποτάξουν, το κάνουν με μεγάλη χαρά και μας δανείζουν χρήματα για να τους επιστρέψουμε τα δανεικά! Πράγμα το οποίο γινόταν εδώ και εκατό χρόνια σχεδόν από τότε που ελήφθησαν τα πρώτα δάνεια.

Θεωρείτε ότι θα συνεχίσουμε να παίρνουμε φόρα και να χτυπάμε ένα τοίχο που δεν μπορεί να πέσει ή κάποια στιγμή θα υπάρξει ένα ρήγμα;

Αυτή την στιγμή η Ευρώπη έχει πολλά δικά της προβλήματα να λύσει και το μόνο πράγμα που δεν θα κοιτάξει είναι να λύσει το πρόβλημα της Ελλάδας κάνοντας πίσω στις οικονομικές διεκδικήσεις και στα συμφέροντά της. Δυστυχώς, φοβάμαι ότι δεν θα γίνει κανένα θετικό βήμα, ούτε προς την Ευρώπη που ονειρεύτηκαν οι παλιοί ηγέτες που την δημιούργησαν ούτε προς τις προσδοκίες των Ελλήνων. Εμείς θα ζήσουμε καθυποταγμένοι και καταχρεωμένοι.

Υπάρχει κάποιο πολιτικό σχήμα που να σας εκφράζει;       

Μεμονωμένες περιπτώσεις ανθρώπων. Οι έξωθεν κατακτητές μας ακόμα και να προκύψει ένα σχήμα, το οποίο θα δείξει ότι στοχεύει αποφασισμένο για δύσκολα και ευοίωνα πράγματα, που ματώνουν, δεν θα τους αφήσουν.

zalmas (1)

Κάνετε όνειρα ή είστε ρεαλιστής και θέτετε στόχους στη ζωή σας;

Όλοι οι άνθρωποι κάνουν όνειρα. Ακόμα και ο πιο ρεαλιστής κάνει όνειρα. Το θέμα είναι κανείς να τα χτίζει τα όνειρά του.

Ευγνωμοσύνη για τι νιώθετε;

Για πάρα πολλά πράγματα που μπορεί να έχουν σχέση με την τύχη, με κινήσεις ανθρώπων απέναντί μου. Νιώθω χαρά και ευγνωμοσύνη για τη φύση που είμαι ζωντανός. Την ευγνωμοσύνη πρέπει οι άνθρωποι να την έχουν σε πληθώρα μέσα τους και να δίνουν το «ευχαριστώ» και το «συγγνώμη» ανά πάσα στιγμή με γενναιοδωρία.

Το συγγνώμη προϋποθέτει αυτοκριτική…

Δεν είναι δύσκολο αρκεί να έχεις κατακτήσει την ευκολία να παραδέχεσαι το λάθος σου. Να αφήνεις το ντουλαπάκι της αυτοκριτικής ανοιχτό.

Την αυτοκριτική πολλές φορές την αποφεύγουν γιατί πονάει…

Πολλά πράγματα πονάνε στη ζωή που όμως όταν δεχτεί κανείς να ασχοληθεί μαζί τους καταλαβαίνει ότι παράλληλα κατακτά θησαυρούς. Όσο ασχολείσαι με αυτά τα πράγματα πονώντας και καταβάλλοντας δύναμη, κόπο αυξάνεις την δύναμή σου.

Έχετε πετύχει να βρείτε την εσωτερική σας γαλήνη;

Η πορεία προς την προσωπική γαλήνη είναι ένας διαρκής αγώνας δεν είναι κάτι που κατακτιέται. Νομίζω ότι είμαι στο μονοπάτι.

Ένα μήνυμα προς τους αναγνώστες του iART.

Να μην φοβούνται.