Γράφει ο Σπύρος Πλουμίδης

Το δεύτερο μέρος στο αφιέρωμα στις ταινίες τρόμου που σας είχαμε υποσχεθεί είναι εδώ. Η κάθε μια από τις ταινίες είναι ξεχωριστή και κυρίως ξεπερνάει τα κλισέ και κάνει την διαφορά. Απολαύστε και…τρομάξτε ελεύθερα!!!

Δράκουλας – Dracula (1958)

Από τη λίστα δεν θα μπορούσε να λείπει ο τεράστιος Κρίστοφερ Λι που συνδέθηκε όσο κανείς άλλος με τον ρόλο του Κόμη Δράκουλα. Πρωτόγονος φόβος (μην ξεχνάτε ότι μιλάμε για το 1958). Άξιος συμπαραστάτης ο Πίερ Κάσινγκ στον ρόλο του κυνηγού βρικολάκων.

Ψυχώ – Phycho (1960)

Σύμφωνοι, η ταινία δεν τρομάζει πλέον, αλλά παραμένει αξεπέραστη και κλασική στο είδος της. Το 1960 που προβλήθηκε έκανε πάταγο με τον μετρ του είδους, Άλφρεντ Χίτσκοκ, να δημιουργεί μια ταινία απόλυτου τρόμου. Και να μην σου αρέσει και μόνο η σκηνή του μπάνιου σου έχει μείνει χαραγμένη στον εγκέφαλο.

Τα σαγόνια του καρχαρία – Jaws (1975)

Περιπετειώδες θρίλερ που έσπασε ταμία στην εποχή του. Μετά από αυτό δεν ξαναμπήκες στην θάλασσα χωρίς να αισθανθείς ένα μικρό αίσθημα φόβου. Παραδέξου το…

Η Μύγα – The Fly (1986)

Πρωτοποριακή για την εποχή της με σωστή χρήση των ειδικών εφέ, προκάλεσε πάταγο όταν προβλήθηκε. Η εμμονή ενός επιστήμονα και η μετατροπή του σε μύγα, άψογα σκηνοθετημένη από τον σημαντικό Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ.

Ο κύβος – The Cube (1997)

Ψυχολογικό θρίλερ που αφηγείται τη ζωή 6 ατόμων που έχουν παγιδευτεί μέσα σε ένα κύβο και αγωνίζονται απεγνωσμένα να δραπετεύσουν. Αν είστε κλειστοφοβικοί μην το δείτε. Οι συνέχειες που ακολούθησαν απλά κούρασαν…

Η έκτη αίσθηση – The sixth sense (1999)

Και εκεί που οι ταινίες τρόμου είχαν βαλτώσει με τα ίδια και τα ίδια σενάρια, έρχεται η Έκτη Αίσθηση και ανεβάζει τα στάνταρ στο είδος. Πολύ καλός ο Μπρούς Γουίλις, εξαιρετικός ο πιτσιρικάς Χάλεϊ Τζόελ Όσμεντ.
“I see dead people”, μια ατάκα που έμεινε στην ιστορία…

28 μέρες μετά – 28 days later (2002)

Ψυχολογικό θρίλερ που σε καθηλώνει. Ένας άνδρας ξυπνά μετά από 28 μέρες σε κώμα και τίποτα δίπλα δεν είναι το ίδιο καθώς ένας ιός έχει μετατρέψει τους ανθρώπους σε κτήνη με πρωτόγονη συμπεριφορά. Ταινία φουλ επηρεασμένη από τη “Νύχτα των ζωντανών νεκρών”.

Ταυτότητα – Identity (2003)

Ο Τζον Κιούσακ στα καλύτερά του δίνει ρέστα σε αυτό το καταπληκτικό ψυχολογικό θρίλερ και με ένα τέλος που σε αφήνει χαζό. Αν δεν την έχετε δει, να την δείτε οπωσδήποτε.

Το φαινόμενο της πεταλούδας – The butterfly effect (2004)

Δυνατό θρίλερ που έκανε θραύση στην εποχή του και καθιέρωσε τον Άστον Κούτσερ ως πρωταγωνιστή. Τo ταξίδι στον χρόνο είναι ένα διαρκές αδιέξοδο που σε προβληματίζει σε αυτή την καλογυρισμένη ταινία. Η επιστροφή στο παρελθόν δεν διορθώνει τελικά τα πράγματα. Απλά τα αλλάζει…

Η κάθοδος – The descent (2005)

Ακατάλληλη για κλειστοφοβικούς, η ταινία σου προκαλεί ένα αίσθημα άγχους και φόβου σε όλη την διάρκειά της. Το στόρυ έχει ως εξής. Έξι ορειβάτισσες παγιδεύονται στα έγκατα μιας ανεξερεύνητης σπηλιάς και έρχονται αντιμέτωπες με ένα είδος ανθρωποειδών τεράτων που τρώνε ανθρώπινο κρέας, αλλά και με τους εαυτούς τους στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν.

Rec (2007)

Η ισπανική πρόταση στις ταινίες τρόμου, σε ψυχοπλακώνει από την πρώτη στιγμή και μέχρι το τέλος της ταινίας. Με μια τηλεοπτική κάμερα γυρισμένη και με κλειστοφοβική ατμόσφαιρα δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα.

Οι μάρτυρες – Martyrs (2008)

Γαλλοκαναδέζικη παραγωγή με απίστευτα ωμές σκηνές βίας που σε τσιτώνουν από το πρώτο λεπτό. Η αιματοβαμμένη ιστορία δύο νεαρών και κακοποιημένων στο παρελθόν γυναικών, με τη μια να παίρνει αιματηρή εκδίκηση από τους βασανιστές της. Τα πράγματα όμως παίρνουν άλλη τροπή…

Τα Ερείπια – The Ruins (2008)

Ταινία σε στιλ b-movie αλλά ξεχωρίζει αμέσως από τις κλασικές του είδους. Ατμοσφαιρικό φόβος που όσο περνάει η ώρα μεγαλώνει. Η ιστορία έχει ως εξής: Τέσσερις αμερικανοί φίλοι που κάνουν διακοπές στο Μεξικό αποφασίζουν να επισκεφθούν, μαζί με έναν Γερμανό κι έναν Έλληνα, μια αρχαία πυραμίδα. Όταν φτάσουν εκεί, θα αποκλειστούν στην κορυφή της, έχοντας να αντιμετωπίσουν μια θανάσιμη απειλή.

Το ορφανό – The Orphan (2009)

Ένα αγγελικά διαβολικό κοριτσάκι και μια ταινία που σε κρατάει από την αρχή μέχρι το τέλος με το – αναμενόμενο- αλλά αγωνιώδες φινάλε της. Το κοριτσάκι πάντως είναι για πολύ ξύλο…

Το κάλεσμα – The Conjuring (2013)

Μεταφυσικό θρίλερ που σε κρατάει σε αγωνία και σε τσίτα μέχρι το τέλος. Παλιομοδίτικο μεν, αλλά πολύ τρομακτικό, φέρνει στο νου πολλές από τις κλασικές ταινίες των περασμένων δεκαετιών χωρίς να επαναλαμβάνεται και χωρίς να κουράζει…

Είμαι σίγουρος ότι έχω ξεχάσει πολλά άλλα “διαμαντάκια” των ταινιών αυτού του είδους, οπότε θα επανέλθω στο μέλλον. Εξάλλου ο φόβος ποτέ δεν τελειώνει και σε κρατάει σε εγρήγορση…