Συνέντευξη στην Άννα Παχή

Ο Θέμος Ρίζος (aka Απίκος), υλοποιεί με τη βοήθεια καλλιτεχνών και κοινού μια κίνηση από ανθρώπους σε ανθρώπους. Πανδημία ή όχι, η μουσική ενώνει, στηρίζει και βοηθά εκείνους που πρέπει. Συντονιστείτε και προσφέρετε.

Πως προέκυψε η ιδέα ενός live για τη Μόρια;

Το βράδυ της καταστροφής του ΚΥΤ της Μόριας γύρισα αργά στο σπίτι, άνοιξα το Facebook και είδα τα συνήθη οργισμένα posts. Πολλά από αυτά έλεγαν, βέβαια, σωστά πράγματα, αλλά σκέφτηκα ότι δεν αρκεί απλώς να εκφράζουμε το θυμό μας στα social media. Οπότε αυθόρμητα έκανα την εξής ανοιχτή πρόσκληση: «Βάζω στούντιο (τα NMA Studios που άνοιξα πρόσφατα), ήχο, κάμερες, μίξη και μοντάζ. Οι μπάντες ξέρω ότι θα έρθουν. Εσείς θα βάζατε από ένα 1 Ευρώ για να στηρίξουμε τους πρόσφυγες της Μόριας;». Η ανταπόκριση στο συγκεκριμένο post ήταν συγκινητική- από μουσικούς και μη. Οπότε αποφάσισα να προχωρήσω με τη δημιουργία της καμπάνιας μας και τη διοργάνωση της μεγάλης μας διαδικτυακής συναυλίας.

Δέχθηκαν να συμμετέχουν όλοι οι καλλιτέχνες στους οποίους απευθύνθηκες, ή υπήρξαν και αρνήσεις; 

Στην πραγματικότητα μετά βίας πρόλαβα να απευθύνω προσκλήσεις. Το inbox μου γέμισε από μηνύματα γνωστών και αγνώστων μου μουσικών που αμέσως προθυμοποιήθηκαν να συμβάλουν. Όχι απλά δεν υπήρχαν αρνήσεις, αλλά ήταν τόσο πολλοί αυτοί που ήθελαν να συμμετέχουν, ώστε αναγκάστηκα να τηρήσω σειρά προτεραιότητας- είναι ήδη υπέρβαση το ότι αυτές τις ημέρες ηχογραφούνται, βιντεοσκοπούνται, μιξάρονται και μοντάρονται 17 διαφορετικά συγκροτήματα και τραγουδοποιοί.

Ποιες δυσκολίες συνάντησες στην υλοποίηση του event; 

Δύο ήταν οι παράγοντες που μου προκάλεσαν άγχος από την πρώτη κιόλας στιγμή. Πρώτον, το τεχνικό κομμάτι- να βγει κάτι όσο το δυνατόν πιο όμορφο σε εικόνα και ήχο, παρά τους περιορισμούς του streaming. Αυτό έχει λυθεί: μετά από αρκετές δοκιμές πιστεύω ότι έχω καταλήξει στην καλύτερη δυνατή ισορροπία μεταξύ ποιότητας και απροβλημάτιστης ροής- ελπίζω σύντομα η Ελλάδα να αποκτήσει αξιοπρεπείς ταχύτητες internet που θα επιτρέπουν ακόμη καλύτερα αποτελέσματα.

Το δεύτερο ήταν –και παραμένει- απλούστατα, να προλάβω. Αφενός έπρεπε να μην καθυστερήσει να βγει στον «αέρα» η συναυλία, να είναι ακόμη φρέσκια η μνήμη της καταστροφής της Μόριας, γιατί τείνουμε να έχουμε κοντή μνήμη: αυτά που μας εξοργίζουν τη μία εβδομάδα αντικαθίστανται από καινούρια προβλήματα λίγες ημέρες μετά. Ωστόσο, λόγω πανδημίας, το πρόγραμμα των ηχογραφήσεων/μαγνητοσκοπήσεων έπρεπε να «απλωθεί» σε αρκετές ημέρες ώστε να μη βρεθούν πάνω από 9 άτομα στο στούντιο την ίδια στιγμή, όχι για τους τύπους, αλλά γιατί ενδιαφέρομαι ειλικρινά για την ασφάλεια όλων. Συνεπώς τα γυρίσματα και οι ηχογραφήσεις, οι μίξεις και το μοντάζ γίνονται παράλληλα και σε παλαβούς ρυθμούς. Για παράδειγμα, σήμερα που σας απαντώ σε αυτές τις ερωτήσεις, είμαι στο στούντιο από τις 10 το πρωί, έχω ηχογραφήσει/βιντεοσκοπήσει δύο μπάντες, έχω κάνει μίξεις για άλλες τρεις και μοντάζ για μία ακόμη. Η ώρα είναι 00.40 και σκοπεύω να επιστρέψω στο μοντάζ μόλις τελειώσουμε τη συνέντευξη.

Τι θα ακούσουμε στο live;

Δεν θα αναφέρω και τα 17 σχήματα που συμμετέχουν, καθώς το καλύτερο είναι να δείτε το πρόγραμμα στο link για την καμπάνια που αναφέρει τα πάντα αναλυτικά (και παρεμπιπτόντως να κάνετε μια δωρεά- κάθε Ευρώ μετράει!). Θα πω απλώς ότι έχουμε ένα ευρύτατο ρεπερτόριο, με ελληνικό και ξένο στίχο, με διασκευές αλλά και original κομμάτια των συμμετεχόντων, σε ένα ευρύτατο φάσμα που ξεκινάει από jazz και blues και φτάνει μέχρι την electro-pop. Δεν υπάρχει περίπτωση να μη βρείτε κάτι που να σας αρέσει ανάμεσα σε τόσους ταλαντούχους ανθρώπους.

Υπήρξαν άνθρωποι που σε ρώτησαν γιατί ασχολείσαι με τους πρόσφυγες; 

Έλαβα ένα μήνυμα στο Instagram, που ήταν μεν ευγενικό, αλλά δυστυχώς και φασίζον: «συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία, αλλά γιατί κάνετε κάτι τέτοιο για τους “πρόσφυγες” –ναι, είχε το “πρόσφυγες” σε εισαγωγικά- και όχι για τους ανθρώπους στην Καρδίτσα;». Το σκέφτηκα και αποφάσισα να μην απαντήσω καν. Τα social media είναι καταπληκτικά εργαλεία για πάρα πολλές δουλειές, αλλά όχι για ουσιαστικό διάλογο. Δεν θα άλλαζα τη γνώμη της συγκεκριμένης κυρίας αν της έγραφα ότι ο καθένας (πρέπει να) κάνει ό,τι πιστεύει και μπορεί για όποιον έχει ανάγκη- και αν η ίδια οργανώσει μια συναυλία για την Καρδίτσα, θα πάω να παίξω με χαρά. Αρκεί να μη μου βάζει το «πρόσφυγες» σε εισαγωγικά.

Το θέμα έχει εξελιχθεί σε ακανθώδες. Πολλές και αντικρουόμενες οι απόψεις. Τι θα ήθελες να πεις, ως προσωπική αλλά και πολιτική (όχι κομματική) σου άποψη;

Οποιοσδήποτε άνθρωπος έχει αφήσει πίσω του οικογένεια και πατρίδα σε αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος πρέπει να απολαμβάνει στοιχειωδώς αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Δεν γίνεται να στοιβάζουμε 13.000 άτομα σε μία δομή χτισμένη για 3.000 , όπως συνέβαινε στη Μόρια (με ευθύνη όχι μόνο της τωρινής, αλλά και της προηγούμενης κυβέρνησης). Δεν γίνεται να στήνονται σκηνές 100 ατόμων εν μέσω πανδημίας. Δεν μπορούμε να μιλάμε για έλλειψη φαγητού, τρεχούμενου νερού, χημικών τουαλετών. Όταν συζητάμε για την ελάχιστη ανθρώπινη αξιοπρέπεια, διάολε, θα έπρεπε να αφήνουμε τα κόμματα απ’ έξω.

Πως θα ήθελες να εκφραστεί και να γίνει αποδεκτή αυτή η δράση από εκείνους που θα ακούσουν το live;

Η μουσική έχει απίστευτη δύναμη, όπως και οι μουσικοί που συνεχίζουν να με εκπλήσσουν με το κουράγιο τους. Πολλοί από αυτούς είναι με 800 Ευρώ από το Μάιο (αν τα πήραν κι αυτά) και μπροστά τους έχουν τον πιο δύσκολο χειμώνα της ζωής τους. Κι όμως έτρεξαν και τα έδωσαν όλα, σαν να παίζουν σε φεστιβάλ με χιλιάδες θεατές από κάτω, σαν να μην υπάρχει κορωνοϊός, σαν να μην έχουν καταστραφεί φέτος οικονομικά. Θέλω ο κόσμος να συνειδητοποιήσει τι προσφέρουν αυτοί οι απίστευτοι συνάδελφοί μου, που ζητούν σε αντάλλαγμα μόνο το εξής: έστω ένα (1) Ευρώ, όχι για τους ίδιους, αλλά για τους πρόσφυγες που το έχουν ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη. Να ξαναβάλω το link;

Μπορεί η Τέχνη, σε αυτήν την τόσο δύσκολη περίοδο, να κάνει τη διαφορά; 

Η εύκολη (και ελαφρώς μπανάλ) απάντηση είναι ότι κάθε μεγάλη κρίση δίνει έναυσμα για καλλιτεχνική δημιουργία. Αυτό μπορεί να ισχύει σε έναν βαθμό, αλλά η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι αυτή την περίοδο βλέπω μουσικούς, ηθοποιούς, χορευτές, ηχολήπτες, φωτιστές, να ψάχνουν «πρωινές δουλειές» για να πληρώσουν το νοίκι τους. Έτσι δεν θα καταφέρουν να κάνουν καμία διαφορά, διότι απλούστατα δεν θα έχουν το χρόνο και την ενέργεια –  εκτός, βέβαια, αν στηριχθούν ουσιαστικά από την κυβέρνηση για την σεζόν που ξεκινάει, η οποία προβλέπεται εφιαλτική για όλο τον καλλιτεχνικό κόσμο.

Αν βρισκόσουν μόνος απέναντι στο κοινό, τι θα τους έλεγες για τη Μόρια;

Να κάνουν ένα ποστ λιγότερο και να βάλουν ένα Ευρώ περισσότερο εδώ.