Της Άννας Παχή
Πέφτω και τσακίζομαι, έλεγε το παιδικό τραγουδάκι και η επικαιρότητα αποδεικνύει πως μένουμε πάντα παιδιά.
«Μούδιασε» όλη η υφήλιος από την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στο ανώτατο αξίωμα των Ηνωμένων Πολιτειών. Διότι η Αμερική έπρεπε να ψηφίσει ότι ήθελε ο υπόλοιπος κόσμος.
Γελάω πολύ αυτές τις μέρες. Βλέπω τους απανταχού πολιτικούς να καταπίνουν με το ζόρι τη χολή τους και να στέλνουν συγχαρητήρια τηλεγραφήματα στον Ντόναλντ. Όσο για την ελληνική κυβέρνηση, είναι να την κλαις, περισσότερο ίσως από ότι συνήθως. Βλέπετε, ο Ντόνι έχει δηλώσει απερίφραστα πως δε δίνει δεκάρα από τα εκατομμύριά του για την Ελλάδα, παρά μόνο για να αγοράσει κοψοχρονιά ότι πουλιέται από τη χώρα μας. Και λοιπόν; Την αλήθεια λέει. Δεν τον νοιάζει τον άνθρωπο. Χορτασμένος από επιχειρηματικά παιχνίδια, λεφτά και γκόμενες, εξαργύρωσε τα χρήματα που επένδυε στους πολιτικούς της χώρας του που τα παίρνανε και παίζει το υπέρτατο παιχνίδι: Ο Βασιλιάς του Κόσμου. Χ&^% για την Ελλάδα.
Εμείς τώρα πρέπει να βρούμε άλλον ιππότη να μας προστατεύσει, μη χαλάσει η παράδοση. Λες και τόσα χρόνια βλέπαμε την Αμερική ως προστάτη. Ακόμα ηχούν στα αυτιά μου τα συνθήματα για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, τη CIA, το FBI (Αχ! Μόλντερ..) και όλο τους το παρακράτος. Τα κούφια λόγια των απανταχού προέδρων της που δεν κούνησαν ποτέ το δαχτυλάκι τους για την Ελλαδίτσα, παρά μόνο αν ήταν να πάρουν βάσεις ή φράγκα.
Αναλύσεις επί αναλύσεων για να βρούμε τους λόγους που οι Αμερικανοί ψήφισαν τον Τραμπ. Τον ψήφισαν κι αυτοί που έβριζε, που απαξίωνε. Ενώ εμείς… ψηφίζουμε τους καλύτερους, τους ειλικρινείς, τους δουλευταράδες. Ρε, δεν πάμε για ψάρεμα λέω γω… Οι πολίτες της πιο απαίδευτης κι αμόρφωτης χώρας τον ψήφισαν επειδή έτσι γούσταραν. Δεν είναι έτοιμοι οι άνθρωποι για γυναίκα πρόεδρο, κουμάντο θα τους κάνουμε; Ειδικά για μια γυναίκα όπως η Χίλαρι, γερασμένη, πουλημένη στο σύστημα και κερατωμένη από πάνω. Ο Τραμπ έχει άλλο βάρος και λάμψη. Και πολύ ωραία γυναίκα επίσης. Αντιπροσωπεύει το αμερικανικό όνειρο, γαγγραινιασμένο βέβαια, αλλά όνειρο. Είναι άνδρας, λευκός, λεφτάς και γκομενιάρης. Ότι πρέπει για να ταυτιστεί ο μέσος πολίτης κάθε χώρας. Δεν ενδιαφέρεται να σώσει κανέναν και καλά κάνει. Όποιος θέλει να σωθεί, ας σωθεί μόνος του, οι σωτήρες δεν υπάρχουν πια. Τους πάτησε το τρένο; Στουκάρανε στην εθνική προσπερνώντας παράνομα ή πηγαίνοντας με τρακόσια; Δεν έχει καμιά σημασία, δεν υπάρχουν. Αυτό ίσως είναι το πιο ηχηρό μήνυμα αυτού του τραγέλαφου που λέγεται “Αμερικανικές Εκλογές”. Τέρμα τα δίφραγκα παίδες.. Και τυπικά πια.