Συνέντευξη στην Άννα Παχή
Ηθοποιός, σκηνοθέτης, καλλιτέχνης που πειραματίζεται, ο Βαγγέλης Παπαδάκης ερμηνεύει τον “Ανατόλ” στην παράσταση που ανεβαίνει για δεύτερη συνεχή χρονιά στο θέατρο Άλμα. Μιλά στο iart.gr για το έργο, τις ανθρώπινες σχέσεις και την ανάγκη να ζεις τα όνειρά σου.
Μιλήστε μας για τον Ανατόλ. Αγαπά ή όχι τις γυναίκες;
Τις λατρεύει. Ψάχνει την ιδανική για την κάθε στιγμή. Είναι σε διαρκή αναζήτηση για το ποια θα τον συντροφεύσει στο επόμενο δευτερόλεπτο. Είναι συλλέκτης από τέτοιες σπάνιες στιγμές που μπορούν να εξασφαλίσουν την παύση του χρόνου και ταυτόχρονα την βίωση της απόλαυσης στο έπακρο. Θα μπορούσαμε ίσως να ερμηνεύσουμε μια τέτοια στάση απέναντι στην ζωή ως κάλυψη εσωτερικού κενού αλλά όχι απαραίτητα.
Ποιά τα κοινά και οι διαφορές του Ανατόλ με τον άνδρα του σήμερα; Πόσο πολύπλοκες και γιατί, θεωρείτε τις ανθρώπινες – ερωτικές – σχέσεις;
Ο Ανατόλ είναι εξωτερικευμένη, η εσωτερική επιθυμία του κάθε άντρα. Ζει στα άκρα χωρίς φραγμούς ηθικούς ή κοινωνικούς, χωρίς να αναλαμβάνει ευθύνη απέναντι σε κανέναν και τίποτα, παραβλέποντας εμπόδια και συμβάσεις. Πιστεύω πως κατά μια έννοια το ελεύθερο πνεύμα του Ανατόλ αφορά πολύ τον άνδρα σε κάθε εποχή κυρίως σήμερα που οι σχέσεις έχουν μια ελευθερία από μόνες τους. Η πολυγαμία δεν είναι απαραίτητα ταμπού. Είναι πιο ειλικρινείς οι σχέσεις. Αλλά ταυτόχρονα αυτή η ειλικρίνεια είναι δύσκολα διαχειρίσιμη. Χρειάζεται να εκτεθούμε πλέον σε μια σχέση. Δεν σχετιζόμαστε από ανάγκη επιβεβαίωσης αλλά από ανάγκη συντροφικότητας. Αυτό είναι πολύ δύσκολο στην πράξη. Απαιτεί συναισθηματική επένδυση εξ ου και η κρίση στις ερωτικές σχέσεις. Ο Ανατόλ επενδύει όλο του το είναι σε μια ερωτική περιπέτεια, για περιορισμένο όμως χρονικό διάστημα. Τόσο, όσο νιώθει “θεός” στο βλέμμα μιας γυναίκας.
Η “σταθερά” του Ανατόλ είναι ο φίλος του Μαξ. Είναι η φιλία πιο σημαντική από τον έρωτα; Πιο σταθερή, τουλάχιστον;
Πιο σταθερή σίγουρα αν θεωρήσουμε ότι ο έρωτας είναι εξ’ ορισμού ασταθής. Δεν υπάρχει τίποτα σταθερό στον έρωτα. Η φιλία είναι μια ασφάλεια. Υπάρχει κάποιος για μας εκεί έξω που θα μας ακούσει χωρίς αντάλλαγμα ή προσδοκίες από εμάς. Ο έρωτας είναι μια συνωμοτική ανταλλαγή. Δύο άνθρωποι συμφωνούν να σώσουν ο ένας τον άλλον από το συναίσθημα του θανάτου μέσα από την σωματική, ψυχική και πνευματική συνένωση. Όσο πιο απόλυτη η συνένωση αυτή τόσο πιο “θεοί” νιώθουν οι εραστές.
Έχετε τελειώσει Αρχιτεκτονική, εργαστήκατε σε αυτόν αλλά και σε άλλους τομείς. Ποιό ήταν το αποφασιστικό έναυσμα για να ασχοληθείτε με το Θέατρο;
Πάντα ήθελα να ασχοληθώ με το θέατρο. Όλα τα άλλα ήταν μια παρένθεση. Ναι, σπούδασα αρχιτεκτονική και άσκησα το επάγγελμα του αρχιτέκτονα μεγάλο διάστημα. Με την πρόσφατη οικονομική κρίση όμως κατάλαβα ότι πλέον δεν έχει κανένα νόημα να ζει κανείς μια ζωή για να βγάζει χρήματα. Οφείλουμε στον εαυτό μας να ζήσει το όνειρο. Έτσι αφοσιώθηκα στα όνειρα μου.
Ερμηνεύετε και σκηνοθετείτε.
Η σκηνοθεσία προέκυψε οργανικά, λόγω αρχιτεκτονικής και υποκριτικής. Μου επιτρέπει να λειτουργώ ως καλλιτέχνης με τους όρους της προσωπικής μου οπτικής ματιάς στα πράγματα και στο εκάστοτε έργο που αναλαμβάνω. Σαν διαδικασία έχει μια ελευθερία, αλλά και πολύ μεγαλύτερη ευθύνη προς όλους τους συνεργαζόμενους συντελεστές. Ως ηθοποιός οφείλω να ενταχθώ στο όραμα κάποιου άλλου σκηνοθέτη αλλά να δώσω ζωή σε έναν χαρακτήρα. Χρειάζεται προσωπική γενναιοδωρία και μια διαρκής εσωτερική αναμόχλευση για την προσέγγιση του ψυχισμού και τον τρόπο που σκέφτεται κάθε ήρωας. Όπως και να’ χει μέσα από το θέατρο και μέσα από την διπλή μου ιδιότητα, διερευνώ σε βάθος τον κόσμο γύρω μου και βελτιώνομαι ως άνθρωπος.
Φέτος – εκτός από τον Ανατόλ – βρίσκεστε στο “τιμόνι” της παράστασης Talking Heads.
Πρόκειται για σειρά μονολόγων του Άλαν Μπένετ, γραμμένοι αρχικά για την τηλεόραση, που όμως αποτέλεσαν εν τέλει θεατρικά κείμενα. Τρεις από αυτούς τους μονολόγους σκηνοθετώ στο θέατρο 104 και τους τρεις τους ερμηνεύει η εξαίρετη ηθοποιός, Πηνελόπη Σταυροπούλου. Ένα πολύ απαιτητικό εγχείρημα για την ίδια η οποία ερμηνεύει επί μιάμιση ώρα 3 ανθρώπους τόσο διαφορετικούς και σύνθετους, από τον άντρα μεσήλικα που ζει με την μητέρα του, στην αλκοολική γυναίκα εφημέριου και στην κυρία των γραμμάτων η οποία καταγγέλλει την κοινωνική αδικία που την περιβάλλει. Το κείμενο του Μπένετ περνάει από την κωμωδία στο δράμα, από τον ρεαλισμό στον σουρεαλισμό.
Έχετε πει πως θα επιθυμούσατε ένα Όσκαρ α’ ανδρικού ρόλου. Με ποιό είδος ρόλου – και έργου – θα θέλατε να το κερδίσετε;
Ναι το έχω πει. Δεν έχει σημασία με ποιο έργο ή ρόλο θα κερδίσω το χρυσό αγαλματίδιο. Για να το κερδίσω σίγουρα θα είναι κάτι αξιόλογο. Θέλω να ευχαριστήσω τους γονείς, τον θεό και τους φίλους μου δημοσίως και να υπερασπιστώ τα οικολογικά και κοινωνικά μου φρονήματα φορώντας σμόκιν.
Ως καλλιτέχνης, τι θα θέλατε να σκέφτεται το κοινό όταν ακούει το όνομά σας;
Να με σκέφτεται ως “καλλιτέχνη”. Να λέει “αυτός ο τύπος μέσα από το έργο του με άγγιξε βαθιά”.
“Ανατόλ – Η μάχη των φίλων” του Άρθουρ Σνίτσλερ
Ηθοποιοί:
Μαξ: Πέρης Μιχαηλίδης
Οι επτά γυναίκες του έργου: Τζούλη Σούμα
Ανατόλ: Βαγγέλης Παπαδάκης
Μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης
Σκηνοθεσία: Γιάννης Βούρος
Μετάφραση επιλόγου: Γιάννης Καλιφατίδης
Κοστούμια: Δημήτρης Ντάσιος
Επιμέλεια σκηνικού χώρου: Γιάννης Βούρος
Φωτισμοί: Νίκος Σωτηρόπουλος
Επιμέλεια κίνησης: Φρόσω Κορρού
Βοηθός σκηνοθέτη: Τζωρτζίνα Κώνστα
Μουσική επιμέλεια: Γιώργος Τσιρίκος
Μακιγιάζ: Βαγγέλης Θώδος
Κομμώσεις/ Μακιγιάζ: Μαριάννα Λαβάζου
Φωτογραφίες: Αγγελική Κοκκοβέ-Olsi Mane
Teaser & Trailer: Άλκης Σδούγκος /ArtProductions, Θάνος Λυμπερόπουλος / TalibanProductions
ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΜΑ
Αγίου Κων/νου @ Ακομινάτου 15-17, ΑΘΗΝΑ (δίπλα στο μετρό Μεταξουργείο)
ΤΗΛ.: 210 5220100
Τιμές εισιτηρίων:
Γενική είσοδος: 15€
Φοιτητικό/ άνω των 65/ ανέργων: 12€
Ατέλεια: 5€
Για ομαδικές κρατήσεις, η τιμή του εισιτηρίου είναι 8€
Παραστάσεις από 15 Οκτωβρίου έως 6 Νοεμβρίου
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 20:00 και κάθε Τετάρτη στις 19:00
Εισιτήρια στο viva.gr και στο ταμείο του θεάτρου