Η ιστορία της Κρυστάλλινης Πριγκίπισσας, όπως μας την αφηγείται ο Παναγιώτης Ζιάκας, γράφτηκε σε κάποιο παρόν παράξενο, σαν να μην είναι αυτού του κόσμου ή σαν να έχουμε όλοι κοιμηθεί κι όπου να ’ναι το φως της ημέρας θα μπει από μια χαραμάδα και θα ξυπνήσουμε. Θα μπορούσε όμως να έχει έρθει κι από κάποιο μέλλον μακρινό ή από κάποιο ακόμη πιο μακρινό παρελθόν. Άλλωστε, ποιος μπορεί να είναι σίγουρος για τα παιχνίδια του χρόνου;
«Η κρυστάλλινη πριγκίπισσα», το βιβλίο του Παναγιώτη Ζιάκα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως με εικονογράφηση της Δήμητρας Πέππα, ακουμπάει και στη λογική και στο θυμικό του αναγνώστη. Κάθε αναγνώστη, από την εφηβεία και μετά, που θέτει στον εαυτό του ερωτήματα περί της ζωής, του χρόνου, των σχέσεων, του εαυτού, κάθε αναγνώστη που αναζητά.
Γράφει στο οπισθόφυλλο: Όταν η Νύχτα μπήκε στο δωμάτιό της για να της πει πως πρέπει να μεγαλώσει, άρχιζε για την Κρυστάλλινη Πριγκίπισσα μια παράξενη πορεία αναζήτησης. Όσα γεννιούνται στη χώρα της φαντασίας, έχουν ένα κρυμμένο νόημα ή, τουλάχιστον, έτσι συμβαίνει στα όνειρα και τα παραμύθια. Αν μεγαλώσει όμως, θα θυμάται το μυστικό; Αυτό είναι το μόνο πράγμα που της ζητάει το αγόρι με τα χρυσά μαλλιά. Οι δρόμοι τους θα συναντηθούν στην άκρη μιας άγνωστης θάλασσας και, καθώς τη νύχτα συμβαίνουν θαύματα, οι δυο τους θα αναμετρηθούν με όλα τα ερωτήματα της ύπαρξης…