Συνέντευξη στην Άννα Παχή
Με αφορμή τη νέα της δουλειά “Έχασα τις λέξεις”, το iart.gr φιλοξενεί τη Ζωή Λιαντράκη. Εξαιρετική φωνή, ιδιαίτερα γλυκιά παρουσία, η Ζωή είναι ερμηνεύτρια που αξίζει να γνωρίσετε.
Ας ξεκινήσουμε με το νέο σου τραγούδι “Έχασα τις λέξεις”.
Κυκλοφόρησε στα μέσα του Ιουλίου 2020 από τη Real music. Ήταν μία τολμηρή κίνηση της Κωνσταντίας Κατσιάμπα να ντύσει με την υπέροχη μουσική της, ένα εξαιρετικό ποίημα της Γιώτας Γερογιωργη, μέσα από την βραβευμένη της ποιητική συλλογή “Νύχτωσε πάλι και είναι αργά”. Ένα ποίημα που μιλάει για τη δύναμη του λόγου. Την δύναμη της κάθε λέξης στη στιγμή που περνάει και χάνεται στο χρόνο. Η ανάμνηση που μένει, ό,τι και να γίνει. Ακόμα κι αν οι εικόνες ξεθωριάσουν, ακόμα κι αν η πληγή κλείσει κάποια στιγμή κι ο πόνος απαλύνει, οι λέξεις που ειπώθηκαν κάποτε μένουν. Αυτό που θα θέλαμε να νοιώσει κάποιος ακούγοντας το “Έχασα τις λέξεις” είναι η ένταση του στίχου σε συνδυασμό με την αμεσότητα και την δύναμη της μουσικής, τα οποία έχουν σφυρηλατήσει ένα ιδιαίτερα δυναμικό τραγούδι με ξεχωριστή απόχρωση.
Έχεις συνεργαστεί ξανά με τη Κωνσταντία Κατσιάμπα και την Γιώτα Γερογιώργη. Έχεις πει πως σου έχουν αλλάξει τη ζωή κι έχετε ταιριάξει. Όμως, τρεις γυναίκες, καμιά φορά φέρνουν “χάος”. Πως το αντιμετωπίζετε;
Η συνεργασία μας ξεκίνησε στις αρχές του έτους με ένα ακόμα υπέροχο τραγούδι “Το δάκρυ της βροχής”. Οι δύο αυτές καταπληκτικές γυναίκες ήρθαν σε μία πολύ δύσκολη στιγμή της ζωής μου και με γέμισαν με αγάπη, δημιουργικότητα και χαρά. Η συνεργασία μαζί τους ήταν για μένα ένα δώρο ανεκτίμητο. Πρόκειται για χαρισματικές προσωπικότητες. Οι μουσικές της Κωνσταντίας έχουν ένταση, δυναμισμό, πάθος, αλλά και τρυφερότητα και ερωτισμό, οι στίχοι της Γιώτας είναι γεμάτοι με λυρισμό, μαγεία, αγάπη και έρωτα… ο συνδυασμός αυτών των δύο καταλήγει σε ένα πολύ όμορφο μουσικό ταξίδι. Έχουμε πολλά κοινά και πολλά διαφορετικά στοιχεία. Αυτό που μας χαρακτηρίζει και τις τρεις είναι ο δυναμισμός, η δημιουργικότητα, η αγάπη και το πάθος για αυτό που κάνουμε. Δεν έχει χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε καμία δύσκολη κατάσταση, αφού η σχέση μας διέπεται από σεβασμό και κατανόηση.
Κάθε σου τραγούδι είναι εξαιρετικά δουλεμένο σε στίχους και μουσική. Πόσο δύσκολο είναι για έναν καλλιτέχνη να επιλέξει και να ερμηνεύσει αυτό που επιθυμεί, χωρίς να προσφεύγει σε πιο εύκολες λύσεις;
Πράγματι κάθε μου τραγούδι έχει πολύ όμορφους στίχους, ντυμένους με υπέροχη μουσική. Θεωρώ πως το πρώτο που πρέπει να επιλέξει ένας καλλιτέχνης είναι οι συνεργάτες του. Γιατί οι συνεργάτες είναι εκείνοι που θα δημιουργήσουν ένα όμορφο και ποιοτικό τραγούδι, στο οποίο εγώ καλούμαι να δώσω χρώμα και ζωή μέσα από την ερμηνεία.
Για μια τόσο όμορφη φωνή, το τραγούδι φαίνεται μονόδρομος. Παρόλα αυτά, πως βρέθηκες στο χώρο; Πως συνδυάζεται με τη Γεωπονία που έχεις τελειώσει;
Σε ευχαριστώ πολύ. Η αλήθεια είναι πως το τραγούδι για μένα ήταν όντως μονόδρομος. Από την παιδική μου ακόμα ηλικία με μάγευε να ταξιδεύω μέσα από τη μουσική και μέσα από το τραγούδι. Δεν υπήρξε ούτε μέρα πού να μην τραγουδήσω και να μην ονειρευτώ τον εαυτό μου ως τραγουδίστρια. Πάντα όμως μου άρεσε και ο κόσμος της επιστήμης, οι γνώσεις και οι πληροφορίες που μπορείς να πάρεις μέσα από αυτόν, έτσι τελειώνοντας το λύκειο, στη ζωή μου μπήκε Γεωπονική. Αυτό που με τράβηξε περισσότερο στον κλάδο, είναι η επιστήμη της εντομολογίας… και υπάρχει σύνδεση μεταξύ αυτής της επιστήμης και της μουσικής. Ο κόσμος των εντόμων, είναι ένας κόσμος γεμάτος μαγεία, μυστήριο και εκπλήξεις όπως ακριβώς δηλαδή είναι και ο κόσμος της μουσικής… Αγαπώ την επιστήμη μου όσο αγαπώ και τη μουσική…
Εργάζεσαι στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης. Θα ήθελες να μιλήσεις λίγο για αυτό το κομμάτι της ζωής σου;
Είναι ένας πάρα πολύ όμορφος χώρος, που μέσα από τα εκθέματα του, σε ταξιδεύει σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο. Εργάζομαι εκεί ως ερμηνεύτρια εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Με τη συμμετοχή των παιδιών και χρησιμοποιώντας διαδραστικά εκθέματα, προσπαθώ να μεταφέρω σε αυτά γνώση, αγάπη και σεβασμό για το περιβάλλον. Η επαφή αυτή με τα παιδιά μου προσφέρει κάτι μοναδικό, με γεμίζει χαρά, ενθουσιασμό και ενέργεια. Τα παιδιά ξέρουν να ανταποδίδουν. Τους δίνεις μία σταγόνα και σου επιστρέφουν μία ολόκληρη θάλασσα… μέσα από τα παιδιά και την αθωότητα τους μαθαίνω και εγώ κάθε μέρα κάτι νέο.
Ας επιστρέψουμε στο τραγούδι. Ποιά ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία σου μέχρι τώρα; Ποιά η μεγαλύτερη ‘ανταμοιβή”;
Νιώθω τυχερή και ευλογημένη, γιατί μέχρι σήμερα δεν έχει τύχει να αντιμετωπίσω κάποια πολύ μεγάλη δυσκολία μέσα στο χώρο αυτόν. Όσο για την ανταμοιβή, νομίζω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη από την αγάπη και την ανταπόκριση του κόσμου, σε αυτό που εγώ προσπαθώ να τους δώσω και να τους επικοινωνήσω… η ανταμοιβή μου είναι ένα θερμό χειροκρότημα μετά από μία κατάθεση ψυχής μέσα από μία ερμηνεία… η ανταμοιβή μου είναι τα όμορφα λόγια θαυμασμού μετά από μία μουσική παράσταση… και τελικά η ανταμοιβή μου είναι η αποδοχή του κόσμου…
Μένεις κι εργάζεσαι στο Ηράκλειο της (μαγικής) Κρήτης. Πόσο δύσκολο είναι για έναν καλλιτέχνη να βρίσκεται εκτός Αθήνας, όπου -υποτίθεται- είναι το κέντρο της χώρας και για την τέχνη;
Πολύ σωστά…! Μένω και εργάζομαι στο Ηράκλειο της μαγικής Κρήτης… Αυτό έχει τις δυσκολίες του αλλά και τις όμορφες πλευρές του. Σίγουρα, όπως ανέφερες, το κέντρο της χώρας και για την τέχνη είναι η Αθήνα… Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να γίνουν όμορφα πράγματα και μακριά από το κέντρο. Αγαπώ και στηρίζω τον τόπο που γεννήθηκα και μεγάλωσα… Χωρίς φυσικά να αποκλείω και το ενδεχόμενο να κάνω πολλά και ωραία πράγματα στην Αθήνα.
Πως νομίζεις ότι μπορεί να βοηθήσει η Τέχνη να ξεπεράσουμε, σε ένα βαθμό τουλάχιστον, τις δύσκολες καταστάσεις που περνάμε;
Οποιαδήποτε μορφή τέχνης είναι βάλσαμο στην ψυχή… είναι ένας τρόπος έκφρασης… είναι μια διέξοδος… μέσα από την τέχνη μπορεί κανείς να μετατρέψει τον αρνητισμό και την απαισιοδοξία σε δημιουργικότητα και ελπίδα… Είδαμε όλοι, ότι κατά τη διάρκεια της καραντίνας άκμασε και άνθισε κάθε μορφή τέχνη… οι περισσότεροι δημιουργοί (στιχουργοί και συνθέτες) μέσα στην καραντίνα εμπνεύστηκαν και έγραψαν όμορφα έργα.. οι απλοί άνθρωποι που τα ταλέντα τους πάνω στην τέχνη περιορίζονται στην καθημερινότητα είδαμε να εκφράζονται μέσα από την τέχνη με κάθε τρόπο, είτε μαγειρεύοντας, είτε πλέκοντας και προσπαθώντας γενικότερα να διοχετεύσουν την ενέργεια τους στο να δημιουργήσουν… η τέχνη λοιπόν, ναι μπορεί να μας βοηθήσει να ξεφύγουμε από την κακή αυτή διάθεση που μπορεί να προκαλέσει μία τέτοια δύσκολη συνθήκη, που αυτή τη στιγμή βιώνουμε όλοι μας.
Χρησιμοποίησε έναν στίχο από τραγούδι σου για να κάνεις μια ευχή.
Ένας στίχος της αγαπημένης μου Γιώτας Γερογιώργη, από το τραγούδι “Το δάκρυ της βροχής” είναι ο πρώτος στίχος που μου έρχεται στο μυαλό σαν ευχή…
“Γίνε ελπίδα, δώσ’ μου αέρα”… όπως ο αέρας, έτσι και η ελπίδα είναι ζωτικής σημασίας για τον άνθρωπο… Αυτό ζήτησα κι εγώ από έναν σπουδαίο και σημαντικό άνθρωπο στη ζωή μου τον μπαμπά μου…