Δεν με σόκαρε ούτε ο όχλος έξω από το σπίτι της κατηγορούμενης μητέρας.

Μέχρι τις 4:00 το πρωί έμειναν κάποιοι από αυτούς. Είδες άμα σε πνίγει το δίκιο;

Το λιντσάρισμα είναι τζάμπα. Δεν έχει κόστος. Ούτε συνέπειες. Είσαι στη “σωστή” πλευρά, άρα είναι δικαίωμά σου η οργή και το μίσος. Εσύ έχεις “δίκιο”. Εσύ είσαι ο “καλός”. Ποιος θα σε κατηγορήσει αν, αυτός που θέλεις να λιντσάρεις είναι ένα “τέρας”; Μόλις ολοκληρώσεις το λιντσάρισμα, θα βγάλεις δυο selfies και μπορείς να πας ξαλαφρωμένος για καφέ.

Όμως, ποιος γεννά τον όχλο; Τι γεννά τον όχλο;

Ένα χυδαίο και βρωμερό σύστημα “δημοσιογραφίας”, “ενημέρωσης” και “ψυχαγωγικών εκπομπών” μας εκπαίδευσε στον δωρεάν κανιβαλισμό.

Η ενημέρωσή μας έχει ολογράμματα νεκρών παιδιών.

Η δημοσιογραφία μας μετράει εκατομμύρια ευρώ δοσμένα κάτω από το τραπέζι σε “επαγγελματίες” του χώρου πρόθυμους για τα πάντα.

Η ψυχαγωγία μας είναι τα προσφιλή μας ριάλιτι, στα οποία άνθρωποι μένουν νηστικοί και κλαίνε, γυναίκες αλληλοσκοτώνονται για έναν γαμπρό, “ταλέντα” εξευτελίζονται από κριτικές επιτροπές και άνθρωποι με διανοητικά προβλήματα κατασπαράσσονται από ημίτρελους παρουσιαστές.

Τα τελευταία τριάντα χρόνια, ανοίγεις την τηλεόραση και νομίζεις ότι παρακολουθείς τρόφιμους ψυχιατρείων…

Από τι λοιπόν να σοκαριστούμε;

Αυτή η κοινωνία δεν είναι που αναρωτιέται τι δουλειά είχε ο μικρός Αλέξης στα Εξάρχεια;

Που αναρωτιέται καχύποπτα πώς η Ελένη Τοπαλούδη βρέθηκε σ’ ένα σπίτι με δύο αγόρια;

Που αποκαλεί τον Ζακ Κωστόπουλο “πρεζάκι”, “ληστή”, “επικίνδυνο”;

Που φοβάται να καθιερώσει τον όρο “γυναικοκτονία”, αλλά μιλάει ανάλαφρα για “εγκλήματα πάθους”;

Είμαστε μία κοινωνία ανεκπαίδευτων κι ανεύθυνων στα πάντα, αλλά εξαιρετικά εκπαιδευμένων στον κανιβαλισμό και το λιντσάρισμα.

Οι αρένες έχουν στηθεί στους τηλεοπτικούς μας δέκτες εδώ και πολλά χρόνια και μας βεβαιώνουν ότι δεν είναι καθόλου κακό να σου αρέσει το αίμα. Ίσα-ίσα. Είναι δικαίωμά σου! Πιες όσο θέλεις, επιτρέπεται! Εβίβα!