Γράφει ο Σπύρος Πλουμίδης
Στις 2 Απριλίου 1948 γεννήθηκε ο Δημήτρης Μητροπάνος, ο σημαντικότερος, ίσως, έλληνας τραγουδιστής των τελευταίων 30 χρόνων και μια φωνή που μετά τη σιγή της, το ελληνικό τραγούδι, όσο κοινότυπο και αν ακούγεται, πραγματικά έγινε φτωχότερο.
Μια φωνή που ένωσε τον λαϊκό και τον έντεχνο στίχο, που σου έδινε την εντύπωση πως όλα τα τραγούδια του έχουν κάτι να σου πουν. Ένας τραγουδιστής που είτε ερμήνευε το “τι το θες το κουταλάκι”, είτε τη “Ρόζα” σε καθήλωνε.
Μια καθαρή, αντρική και δωρική φωνή που μπορούσε να κάνει κτήμα της κάθε στίχο και να τον απογειώσει. Τραγούδησε σχεδόν τα πάντα και συνεργάστηκε με όλους του μεγάλους του ελληνικού ρεπερτορίου. Από τον Γιώργο Ζαμπέτα και τον Απόστολο Καλδάρα μέχρι τον Μάριο Τόκα, τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Θάνο Μικρούτσικο.
Αριστερών αντιλήψεων, μεγάλωσε δύσκολα ενώ τον πατέρα του τον γνώρισε σε ηλικία 29 ετών καθώς βρισκόταν στην εξορία. Αυτά τα βιώματα τον σημάδεψαν σε όλη του τη ζωή.
Πολιτικοποιημένος από μικρό παιδί, γραμμένος στη νεολαία Λαμπράκη, κάτι που του δημιούργησε πολλά προβλήματα καθώς εκδιώχθηκε από τα γυμνάσια των Τρικάλων και της Αθήνας ως ανεπιθύμητος.
Στην πρωτεύουσα κατέβηκε το 1964 με όνειρο να γίνει τραγουδιστής έχοντας ως ινδάλματα τον Στέλιο Καζαντζίδη και τον Γρηγόρη Μπιθηκώτση.
Η γνωριμία όμως που του άλλαξε τη ζωή ήταν αυτή με τον Γιώργο Ζαμπέτα με τον οποίο είχε πατρική σχέση και ηχογράφησε τα πρώτα του τραγούδια. Ο Ζαμπέτας του έδωσε, όπως έλεγε και ο ίδιος, την πιο πολύτιμη συμβουλή. Να μην μιμείται κανέναν άλλο τραγουδιστή.
“Να μην γίνεις ούτε νέος Καζαντζίδης, ούτε νέος Μπιθικώτσης, να γίνεις ο Μητροπάνος ρε…”, του έλεγε.
Στις δεκαετίες του ’70 και του ’80 ήταν ήδη φτασμένος λαϊκός τραγουδιστής, με ιδιαίτερη αγάπη στα ζεϊμπέκικα, τα οποία τραγούδησε με το δικό του λιτό και συνάμα αρχοντικό στυλ. Την δεκαετία του ’90 ξεκινάει η συνεργασία του και με συνθέτες εκτός λαϊκού ρεπερτορίου, διαμορφώνοντας παράλληλα αυτό που λέμε καλό σύγχρονο ελληνικό τραγούδι.
Σταθμό στην καριέρα του αποτέλεσε η συνεργασία του με τον Θάνο Μικρούτσικο στο δίσκο “Στου αιώνα την παράγκα” σε στίχους Άλκη Αλκαίου, Κώστα Λαχά, Λίνας Νικολακοπούλου και Γιώργου Κακουλίδη. Ένας δίσκος που χαρακτηρίστηκε και όχι άδικα ως ο κορυφαίος των τελευταίων 20 χρόνων.
Ο Δημήτρης Μητροπάνος εκτός από το τραγούδι, είχε δυο ακόμη μεγάλες αγάπες. Το ΚΚΕ και τον Ολυμπιακό, του οποίου υπήρξε ένθερμος οπαδός.
Μάλιστα τις περισσότερες φορές παρακολουθούσε τα ματς όχι από τα θεωρεία των επισήμων, αλλά από τις κερκίδες με τον απλό κόσμο…
Γιατί και ο ίδιος ήταν απλός και παρέμεινε το ταπεινό παιδί από τα Τρίκαλα μέχρι και το τέλος της ζωής του…