Γράφει ο Σπύρος Πλουμίδης
“Άρειος Πάγος: Η μη καταβολή δεδουλευμένων δεν συνιστά βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας”. Αυτός είναι ο τίτλος των περισσότερων site για την απόφαση του Αρείου Πάγου. Τι σημαίνει σε απλά ελληνικά; Ότι θα δουλεύεις, δεν θα πληρώνεσαι αν δεν μπορεί ή δεν γουστάρει ο εργοδότης και δεν θα τρέχει τίποτα. Διότι δεν συνιστά “βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας”.
Να το κάνουμε λιανά και αυτό; Δεν σημαίνει ότι επειδή ο εργοδότης σου δεν σε πληρώνει, είναι και παράνομος. Δεν τρέχει κάτι. Δεν υπάρχει βλάβη στους όρους εργασίας. Δεν πα να έχεις υπογράψει π.χ. τη σύμβαση που λέει ότι θα πρέπει να πληρώνεσαι τέλος του μήνα; Ε, θα μπορεί να μην σε πληρώνει και να μην τρέχει κάστανο.
“Δεν συνιστά βλαπτική μεταβολή”. Μπορεί να μην έχεις να περάσεις, να μην έχεις να πληρώσεις ενοίκια, υποχρεώσεις, φαγητό, να μην έχεις τα ναύλα για την εργασία σου, να μην έχεις να ζήσεις αλλά αυτό δεν συνιστά “βλαπτική μεταβολή”.
Ελληνική Δικαιοσύνη το 2017. Με αποφάσεις που παραπέμπουν σε εργασιακό μεσαίωνα και με τη βούλα. Γιατί μέχρι τώρα έτρεφες κάποιες – φρούδες βέβαια – ελπίδες ότι μπορεί να δικαιωθείς στην εργασιακή αυθαιρεσία. Ε, τέλος και αυτό. Ήρθαν οι πεφωτισμένοι του Αρείου Πάγου να σου στερήσουν και αυτοί την ελπίδα.
Οι ίδιοι βέβαια έχουν θεσμοθετήσει για τον εαυτό τους πως η μείωση των αποδοχών τους είναι παράνομη, ότι η καταβολή των παχυλών μισθών τους πρέπει να γίνεται στην ώρα τους. Για να μην πούμε γενικότερα για την ελληνική δικαιοσύνη που εθελοτυφλεί σε εκατοντάδες περιπτώσεις. Πταίσμα θα μου πεις. Αφού δεν συνιστά “βλαπτική μεταβολή”, σκάσε και κολύμπα. Η μάλλον, σκάσε και δούλευε. Και αν θέλουν οι εργοδότες θα πληρωθείς. Αν δεν θέλουν τότε δεν μπορείς να κάνεις τίποτε. Η δικαιοσύνη που είναι και τυφλή, μίλησε. Ρε, τι ζούμε…