Γράφει η Άννα Παχή
Ο πόλεμος της Τροίας έχει τελειώσει. Οι ήρωες, οι αρχηγοί έχουν χαθεί. Μαζί τους, αναρίθμητοι στρατιώτες. Δύο λαοί ρημαγμένοι, Έλληνες και Τρώες, αμφίδρομα ηττημένοι, αφημένοι στη λήθη.
Η Ελένη κατοικεί μόνη σε ένα παλάτι όπου όλοι την εχθρεύονται. Κανείς από όσους την διεκδίκησαν δεν βρίσκεται δίπλα της. Τα πλούτη έχουν χαθεί, η δόξα έχει χαθεί κι εκείνη παραμένει όρθια, να αναρωτιέται, να σκέφτεται, να ονειρεύεται, κουβαλώντας εκτός από το φορτίο της ομορφιάς της κι εκείνο το πιο αβάσταχτο, της γνώσης, της σοφίας.
Αυτός είναι ο μύθος που δανείζεται ο Γιάννης Ρίτσος για να φτιάξει τη δική του Ελένη. Τον άνθρωπο που συμμετείχε σε πολέμους που δεν ήταν δικοί του. Εκείνον που υπέφερε χωρίς να φταίει, που είδε αρχές και ιδανικά να θρυμματίζονται από την γήινη ματαιοδοξία που τυφλώνει, σκληραίνει και καταστρέφει στο πέρασμά της ότι και ο χρόνος. Το παν.
Ο Δήμος Αβδελιώδης σκηνοθετεί τον – συχνά – σπαρακτικό μονόλογο του μεγάλου ποιητή λιτά αλλά τόσο περιεκτικά, που δεν χάνει τίποτα από τα μεστά του νοήματα. Με το τόσο ιδιαίτερο ύφος του, φέρνει μπροστά μας μια Ελένη πανανθρώπινη, πάντοτε όμορφη, όπως είναι οι πραγματικές Ιδέες. Ταυτόχρονα, μεταφέρει όλην την ανθρωπιά και τις αναζητήσεις της ψυχής που βασανίζεται μεν, παραμένει πάντοτε όρθια δε.
Ήξερα, πριν ακόμη δω την παράσταση πως η Βερόνικα Αργέντζη θα ήταν υπέροχη. Έτσι, από προαίσθημα. Είναι όντως. Είναι η Ελένη που στέκεται μπροστά μας, απογυμνωμένη από τα γήινα στολίδια της, τσακισμένη από τις συμφορές, φορτωμένη αναθέματα που δεν είναι δικά της. Έχοντας ζήσει μια ζωή ερήμην της, όπου πάντοτε άλλοι αποφάσιζαν για αυτήν, χωρίς να δίνουν σημασία στο χαρακτήρα, στα θέλω ή στις ανάγκες της, την έπαιζαν στα ζάρια, ποθώντας μόνον αυτό που έβλεπαν και τίποτε άλλο. Μια ανθρώπινη αδυναμία παλιά όσο και η ίδια. Δεν είναι μόνον η μορφή της που ταιριάζει ιδανικά στην Ελένη της Τροίας και σε κάθε Ελένη – τρόπαιο για τον πιο δυνατό. Είναι η υπέροχη, ζεστή φωνή της, που με τη διδασκαλία του άξιου σκηνοθέτη υψώνεται και χάνεται, δυναμώνει και ασθμαίνει, περιπλανιέται ανάμεσα στη λογική και τον παραλογισμό, την ταπείνωση αλλά και την ανάληψη σε κάτι ανώτερο. Είναι η κίνησή της, κίνηση καθαρά ερμηνευτική, όπου χωρίς να κάνει βήμα, τη νιώθεις να παρασύρεται στους άνεμους της Ιστορίας, να λυγίζει, αλλά να μη σπα. Είναι τέλος, το πάθος της για ελευθερία, μιας ελευθερίας που δεν γεύτηκε ποτέ, σε καμιά μορφή της, και την κατακτά τώρα, στο τέλος. Ίσως για αυτό την κατακτά τόσο απόλυτα.
Η επιλογή του Μπάγκειου, είναι κάτι παραπάνω από ιδανική. Με εμφανή τα σημάδια της φθοράς του χρόνου, διατηρεί την αίγλη και την μεγαλοπρέπειά του, όσο και η ηρωίδα που στέκεται όπως κι αυτό, φθαρμένη αλλά πάντοτε ωραία και ζηλευτή.
Η συνάντηση του Δήμου Αβδελιώδη και της Βερόνικας Αργέντζη είναι ευτύχημα για το θέατρο. Μαζί δημιούργησαν μια παράσταση που θα συνεπάρει με πάρα πολλούς τρόπους όσους τυχερούς την απολαύσουν. Φροντίστε να είστε ένας από αυτούς.
Ταυτότητα παράστασης
«Ελένη» του Γιάννη Ρίτσου
Διδασκαλία Ερμηνείας, Σκηνική όψη, Σκηνοθεσία: Δήμος Αβδελιώδης
Ερμηνεύει, η Βερόνικα Αργέντζη
Φωνή Αφηγητή: Δήμος Αβδελιώδης
Ένδυμα, μακέτες: Αριστείδης Πατσόγλου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Κατερίνα Βοσκοπούλου
Φωτογραφίες: Κορνηλία Σιδηρά
Προβολή και επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου-WeWill
Μπάγκειον, Πλ. Ομονοίας 18
Κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή έως 2 Ιουνίου στις 21:30.
Διάρκεια: 60’
Τιμές εισιτηρίων: 10 € (γενική είσοδος), 7 € (μειωμένο). Για γκρουπ των 10 ατόμων έκπτωση 20%
Προπώληση στο www.ticketservices.gr