Κείμενα- Σκηνοθεσία : Βασίλης Θεοδώρου.
Η ψυχή διαλέγει τη δική της συντροφιά
Μετά κλείνει την πόρτα. (ταυτίστηκα)
Είναι στίχοι της ποιήτριας Έμιλι Ντίκινσον (10 Δεκεμβρίου 1830 – 15 Μαΐου 1886)
Βροχερό βράδυ, η αφεντιά μου έχει κανονίσει θέατρο. Η ατμόσφαιρα είναι ήδη πολύ ρομαντική από την βροχή και την περασμένη ώρα που θα έβλεπα την παράσταση. Περιμένω με αγωνία να φτάσω στο θέατρο.
Φτάνω στο PROJECT R cafe stage και ενώ περιμένω να δω ένα θέατρο βλέπω ένα κουκλίστικο καφέ. Ο στολισμός των Χριστουγέννων το κάνει ακόμα πιο όμορφο από ότι είναι. Σκέφτομαι, αυτό είναι το θέατρο; Και όμως αγαπημένοι μου αναγνώστες. Υπάρχουν τόσο ιδιαίτερες σκηνές όπως αυτή που βρέθηκα εγώ, που δεν της γνωρίζουμε καν. Νιώθω πολύ τυχερή που γνώρισα ένα τόσο φιλόξενο και όμορφο χώρο.
Η παράσταση μονόλογος. Αφιερωμένη στην Έμιλι Ντίκινσον ποιήτρια του 19ου αιώνα που θεωρείται μετά θάνατον μια από τους πιο αναγνωρισμένους Αμερικάνους ποιητές μαζί με τον Ουώλτ Ουίτμαν.
Σε κάθε παράσταση η περιέργεια με κατακλύζει. Ειδικά στους μονολόγους. Λατρεύω τον μονόλογο. Θεωρώ τον ηθοποιό που αποφασίζει να ανεβάσει μια τέτοια παράσταση όπως ο Βασίλης Θεοδώρου, ήρωα, μια σκηνή, που καλείται να την γεμίσει μόνος, με τον λόγο και την κίνηση του.
Κρασάκι, μουσική εποχής να μπούμε στο κλίμα και εγώ χαζεύω τα σκηνικά. Πόσο λιτά σκηνικά αλλά ταυτόχρονα πόσο μεγαλειώδη. Κάθομαι στα μπροστινά καθίσματα και είμαι μια ανάσα από την σκηνή.
Τις σκέψεις που κάνω τις ακούω από τα πίσω καθίσματα. Αυτό είναι το μεγαλείο του θεάτρου. Να καταφέρει δείχνοντας σου ένα λευκό πανί να σε κάνει να νιώσεις ότι βρίσκεσαι κάπου αλλού. Σε έναν άλλο, μαγικό κόσμο.
Τα φώτα σβήνουν. Εμφανίζεται ο ηθοποιός Βασίλης Θεοδώρου ντυμένος Έμιλι Ντίκινσον. Η παρουσία του καθηλωτική!
Η Έμιλι Ντίκινσον ήταν μια γυναίκα που έζησε τον 19ο αιώνα στην Μασαχουσέτη των Η.Π.Α. Ολόκληρο το όνομα της ήταν Έμιλι Ελίζαμπεθ Ντίκινσον. Προερχόταν από μια αυστηρή οικογένεια, προσηλωμένη στον προτεσταντισμό.
Επρόκειτο για μια γυναίκα απομονωμένη, με τα μόνα άτομα που έχει επαφή να είναι αυτά της οικογένειας της.
Νοερά μεταφέρθηκα στο Άμερστ του 19ου αιώνα. Η Έμιλι μπροστά μου με σάρκα και οστά να μου συστήνει την οικογένεια της.
Ο ηθοποιός Βασίλης Θεοδώρου με ταξιδεύει σε μια άλλη εποχή, εποχή όπου η ποίηση και το κάθε τι διαφορετικό ήταν σχεδόν αιρετικό. Σμίγει τα χέρια του, τα ντυμένα με λευκά γάντια και με το βλέμμα χαμένο στο κοινό, εξιστορεί την ιστορία εκείνης που τον ενέπνευσε.
Όλος ο κόσμος της Έμιλι το δωμάτιο και τα ποιήματα της. Η μητέρα της ποτέ δεν την κατάλαβε ενώ ο πατέρας της προσπάθησε. Νιώθει όμως γεμάτη, γιατί έχει συντροφιά, τις σκέψεις της. Τα λευκά εκείνα περιστέρια που βγαίνουν από την ψυχή της και πετούν μακριά.
Ο Βασίλης Θεοδώρου με εξέπληξε. Δεν ακούστηκε ανάσα μέσα στην αίθουσα όσο εκείνος υποδυόταν την μοναχική ποιήτρια.
Ήταν πολύ δύσκολο αυτό που ήταν να μας δείξει. Να βγάλει όλο το συναίσθημα αυτής της γυναίκας. Ειδικά όταν μιλάμε για μια τέτοια προσωπικότητα, μοναχική – έγκλειστη στον δικό της κόσμο που δεν χωρά σχεδόν κανείς. Στις ημέρες μας θα θεωρείτο ένα ψυχιατρικό περιστατικό υπό διερεύνηση, πόσο μάλλον τον 19ο αιώνα που ήταν όλα προσαρμοσμένα σε κανόνες σκληρούς.
Οι εκφράσεις του προσώπου του, οι σχεδόν χορευτικές κινήσεις του στον μικρό χώρο-αλλά γεμάτο από ιστορία, με έκαναν να πιστέψω ότι έχω πραγματικά μεταφερθεί στο δωμάτιο της Έμιλι και την παρατηρώ να γράφει ατελείωτα.
Μια λέξη είναι νεκρή…
Μόλις ειπωθεί- Κάποιος είπε
Εγώ λέω τότε αρχίζει Να Ζει…
Πρόκειται για μια συγκλονιστική παράσταση, που ενώ αφηγείται την ιστορία μιας ‘’αλλοπρόσαλλής’’ για την εποχή γυναίκας, μας διδάσκει πάρα πολλά. Το πώς η διαφορετικότητα επηρέαζε την ανθρωπότητα απομονώνοντας άτομα σαν την Έμιλι. Κάτι που ακόμα και στην δική μας εποχή δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα.
Από υποκριτική άποψη, γέμισε η ψυχή μου. Βίωσα την δυναμικότητα της Έμιλι αλλά ταυτόχρονα τον πόνο που ένιωθε βαθιά μέσα της που προσπαθούσε να τον μετατρέψει σε λέξεις. Θεώρησα δύσκολο το εγχείρημα ένας άντρας να υποδυθεί μια γυναίκα, αλλά εν τέλει εξεπλάγην θετικά. Αξίζουν συγχαρητήρια στον ηθοποιό Βασίλη Θεοδώρου για το ταλέντο του.
Σπεύστε να γνωρίσετε την Έμιλι Ντίκινσον μέσα από τα μάτια του Βασίλη Θεοδώρου και πιστέψτε με δεν θα χάσετε …
Ταυτότητα παράστασης
Κείμενο – σκηνοθεσία – ερμηνεία: Βασίλης Θεοδώρου
Σκηνικά – κοστούμια: Replica
Επιμέλεια παραγωγής: Αντρέας Αριστοτέλους, Γιάννης Κλειδέρης
Επικοινωνία: Νατάσα Παππά
Διάρκεια: 60 λεπτά
Υπό την αιγίδα του Emily Dickinson Museum (280 Main St. Amherst,
Massachusetts 01002)