Γράφει ο Σπύρος Πλουμίδης
Η κατάσταση στην Τουρκία παραμένει έκρυθμη, αν και τελικά το πραξικόπημα που ξεκίνησε την Παρασκευή το βράδυ, έπεσε μέσα σε μερικές ώρες καθώς ο σουλτάνος, ε λάθος, ο Ταγίπ Ερντογάν ανέκτησε και πάλι τον έλεγχο και την εξουσία. Και μάλιστα έχοντας στο πλευρό του τον “λαό”, ο οποίος βγήκε αυθόρμητα στον δρόμο για να τον στηρίξει.
Έναν “λαό” που έχει υποπέσει τις τελευταίες ημέρες σε απίστευτες κτηνωδίες εις βάρος των πραξικοπηματιών. Μάλλον απέναντι στους απλούς φαντάρους, που, στην τελική, εντολές εκτελούσαν. Αποκεφαλισμοί, ξυλοδαρμοί, μαστιγώματα και άλλες θηριωδίες.
Μάλιστα ζητούν και από τον Ερντογάν να επαναφέρει τη θανατική ποινή και αυτός το… σκέφτεται, καθώς θέλει να τιμωρήσει παραδειγματικά τους κακούς εχθρούς του έθνους.
Πολύ βολικά όμως όλα αυτά, έτσι;
Για τον απλό μέσο Τούρκο πολίτη όμως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Έχει να διαλέξει ανάμεσα σε έναν φιλόδοξο “σουλτάνο” που προσπαθεί να δημιουργήσει και πάλι ένα ισλαμοφανατικό κράτος με ελάχιστες ελευθερίες και σε πλήρη αντίθεση με την Ευρώπη, που τόσο πολύ θέλει να γίνει μέλος.
Και από την άλλη οι στρατιωτικοί που ήθελαν και αυτοί να επιβάλλουν τη δική τους πειθαρχία και να φέρουν μια άλλη, στρατιωτική, μορφή χούντας στη γειτονική χώρα.
Δεν είναι λίγοι λοιπόν αυτοί που λένε ότι το πραξικόπημα ήταν σκηνοθετημένο. Και αν όχι ψεύτικο, τότε σίγουρο να αποτύχει, γι’ αυτό και ο πανίσχυρος Ταγίπ Ερντογάν το άφησε να εξελιχθεί για να το διαλύσει σε λίγες ώρες.
Την αλήθεια δεν θα την μάθουμε ποτέ ή αν θα την μάθουμε θα είναι μετά από αρκετές δεκαετίες. Το θέμα είναι πως είτε έτσι είτε αλλιώς το κλίμα στην Τουρκία μυρίζει μπαρούτι και η μυρωδιά του αυτή φτάνει στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρώπη…