Γράφει ο Σπύρος Πλουμίδης
Έτυχε να βρεθώ σε μια καφετέρια στο Θησείο πριν κάνα δυο Κυριακές. Ωραία ημέρα, ο ήλιος ντάλα και μιλιούνια κόσμος είχε βγει να πιεί τον καφέ του. Όλες οι καφετέριες ήταν γεμάτες και μετά από 20λεπτη αναμονή καταφέραμε τελικά να καθίσουμε κάπου.
Στο διπλανό τραπέζι ήταν μια παρέα 6 ατόμων, αγόρια και κορίτσια, γύρω στα 20 με 22. Αντικείμενο συζήτησής τους στο δίωρο περίπου που μείναμε στο μαγαζί ήταν ένα.
Πόσα like πήρε ο καθένας στο facebook. Και οι 6 με ένα κινητό στο χέρι τράβαγαν selfie και τις αναρτούσαν στο φατσοβιβλίο.
Κανένα άλλο αντικείμενο συζήτησης, κανένα νέο. Μόνο πόσα like είχε πάρει καθένας, ποιος έκανε και ποιος δεν έκανε.
Κάποια στιγμή μάλιστα δυο από τα άτομα της παρέας μόνο που δεν τσακώθηκαν γιατί ο ένας είχε περισσότερα like από τον άλλο. Δεν τους ένοιαζε τίποτε άλλο. Καμία κουβέντα για κανένα άλλο θέμα.
Ούτε για δουλειά, ούτε για μπάλα, ούτε καν για γυναίκες, όπως κάναμε τα παιδιά της δικής μου γενιάς.
Μόνο πόσα like πήρε ο καθένας. Πιο δίπλα σε κάποιο άλλο τραπέζι ένα ζευγάρι ηλικίας γύρω στα 35 τους κοίταγε με το ίδιο βλέμμα απορίας που είχαμε και εμείς.
Κάποια στιγμή διασταυρώθηκαν τα βλέμματα μας και χαμογελούσαμε με το μαρτύριο των like που τράβαγε η παρέα.
Έφυγαν πριν από εμάς και την ώρα που πλήρωσαν τον λογαριασμό και έφυγαν, ήρθαν προς το μέρος μας και μας ψιθύρισαν…
«Εσείς, πόσα like πήρατε σήμερα;»…