Η ΟΤΟΕ και το Θεατρικό της Τμήμα ανεβάζει το έργο του Λουίτζι Πιραντέλλο «Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε», σε διασκευή του Μάρτιν Σέρμαν και μετάφραση του Θωμά Βούλγαρη στο θέατρο “Δημήτρης Χορν”.
Ο Ιταλός δραματουργός έγραψε το έργο αυτό καταμεσής του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και ανέβηκε για πρώτη φορά – χωρίς επιτυχία – το 1917. θεωρείται από τους ειδικούς ως προγονικό του Θεάτρου του Παραλόγου.
Το Θεατρικό Τμήμα της ΟΤΟΕ δημιουργήθηκε το 2003-2004 και μέχρι σήμερα έχει ανεβάσει τα έργα: «Βικτόρ ή τα παιδιά στην εξουσία» (Βιτράκ), «Φαλακρή τραγουδίστρια» (Ιονέσκο), «Τελετή» (Μάτεσης), «Μήδεια» (Μποστ), «Ράφτης Κυριών» (Φεντό), «Η Τραπεζαρία» (Γκέρνυ), «Φιλουμένα Μαρτουράνο» (Ντε Φίλιππο), «Πίστη, Αγάπη, Ελπίδα» (Χόρβατ), «Εβραία» (Μπρεχτ), «Ευαίσθητη ισορροπία» (Άλμπυ), «Το ημερολόγιο ενός Απατεώνα» (Οστρόφσκι).
Είναι εύκολο να εντοπιστεί, ότι ο σταθερός βηματισμός του τμήματος, ειδικά την τελευταία πενταετία, συμπορεύεται ως θεματολογία με τους πόνους και τις αγωνίες της κοινωνίας. Με αυτήν την ανάγνωση της συγκυρίας θέτει σαν βασικό άξονα το «άλλο λιτότητα, άλλο φτήνια».
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ
Τα πράγματα μπορεί να είναι έτσι, αλλά και αλλιώς. Το αξίωμα του Πιραντέλλο στην υπαρξιακή, καυστική του σάτιρα «Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε», δίνει το τέλειο άλλοθι στο ανέβασμα ενός Πιραντέλλο, που μπορεί να είναι έτσι (κλασικό και ακίνδυνο), αλλά και αλλιώς (καινούργιο και ευρηματικό).
Αυτός είναι ο λόγος που επιλέχθηκε η διασκευή του Μάρτιν Σέρμαν.
Το έργο είναι μια πραγματεία για τον υποκειμενισμό της αλήθειας, για την πραγματικότητα, όπως την εισπράττει ο καθένας μας χωριστά. Αφηγείται την τρομακτική αναστάτωση που προκαλεί στα αστικά στρώματα μιας Ιταλικής κωμόπολης ο ερχομός ενός κρατικού υπαλλήλου, του Πόντζα, μαζί με τη γυναίκα του και την πεθερά του, από την πόλη που εργαζόταν και καταστράφηκε με το σεισμό.
Εντύπωση προκαλεί στον προϊστάμενό του και στο περιβάλλον του, το οποίο ζει και αναπνέει για το κουτσομπολιό, ότι αναγκάζει τις δύο γυναίκες να ζουν χωριστά και τις απαγορεύει να συναντιούνται. Όταν ο Πόντζα και η πεθερά του καλούνται από το Δήμαρχο να δώσουν εξηγήσεις, τα πράγματα περιπλέκονται, το μυστήριο παραμένει, αφού ο καθένας έχει τη δική του εκδοχή για την πραγματικότητα. Ο Πιραντέλλο προσδίδει στους χαρακτήρες στοιχεία υστερίας, γκροτέσκου και νευρωτισμού, δοκιμάζει με θάρρος τα όρια, καθώς διψούν για μια αλήθεια, μια οποιαδήποτε αλήθεια. Το ερώτημα παραμένει, ποια είναι η πραγματική αλήθεια; Η διασκευή του Σέρμαν τονίζει τα διαχρονικά στοιχεία του έργου, καλώντας το θεατή να γίνει κύριος συμμέτοχος και συμπαίκτης.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:
Μετάφραση: Θωμάς Βούλγαρης
Σκηνοθεσία: Ελένη Φίλιππα
Σκηνογραφική επιμέλεια – Κοστούμια-Εικαστικά: Σίμος Παπαναστόπουλος
Μουσική: Γιώργος Περού
Φωτισμοί: Διονύσης Γαγάτσης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Άννα Κουράκου
Επιμέλεια κίνησης: Βαλεντίνη Βεργοπούλου
ΔΙΑΝΟΜΗ ΜΕ ΣΕΙΡΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ:
Μιχάλης Σκυριανός Λαμπέρτο Λαουντίζι
Αμερινή Γεωργοπούλου Αμαλία Αγκάτσι
Κάτια Καραντάκη Ντίνα
Ιωάννα Ιωάννου Υπηρέτρια Πιπίνα
Σοφία Κάντα Κυρία Σιρέλλι
Παντελής Συρμάνογλου Κύριος Σιρέλλι
Φραντζέσκα Κολυβά Κυρία Τσίνι
Γιάννης Τζίτζης Αγκάτσι
Ελένη Καραγιάννη Κυρία Φρόλα
Κώστας Τσισκάκης Κύριος Πόντζα
Άννα Κουράκου Κυρία Νέννι
Κώστας Πετμεζάς Επιθεωρητής
Χρίστος Δημητρέλης Δήμαρχος
Νίκη Πολύζου Κυρία Πόντζα